Your name

Ιστορία Διεθνούς Αναρχικού Κινήματος

12 Ιουνίου 2012

Coordenação Anarquista Brasileira (CAB)

Ο Coordenação Anarquista Brasileira (CAB – Βραζιλιάνικος Αναρχικός Συντονισμός) κυκλοφορεί το πρώτο τεύχος του περιοδικού του “Socialismo Libertário” (“Ελευθεριακός σοσιαλισμός”). Παρακάτω παρατίθενται τα περιεχόμενα, μαζί με το Εκδοτικό Σημείωμα της σύνταξης του περιοδικού.

“Socialismo Libertário” Νο 1

• Εκδοτικό Σημείωμα της σύνταξης

• Η αντίληψή μας για τη Λαϊκή Εξουσία

• Οι οργανώσεις-μέλη

• Διακήρυξη Αρχών του CAB

Εκδοτικό Σημείωμα της σύνταξης

Για 150 χρόνια, οι άνδρες και οι γυναίκες του κόσμου έχουν φιλοδοξήσει να επιτύχουν την ένωση και το διεθνή συντονισμό του εργατικού κινήματος, προκειμένου -μέσω του φεντεραλισμού και της ελεύθερης ένωσης- να συγκεντρώσουν τη δύναμη που χρειάζονται για να χτυπήσουν και να ανατρέψουν τον καπιταλισμό. Κατά τη διάρκεια αυτής της διαδικασίας, οι αναρχικοί ήταν παρόντες και αποτέλεσαν σημαντικό μέρος αυτής της μαχητικής προσπάθειας.

Ήμασταν παρόντες στα οδοφράγματα της Παρισινής Κομμούνας του 1871, στις κοινοτικές εμπειρίες των εξεγέρσεων στη Μακεδονία το 1903, στους αγώνες και τα όνειρα που δημιουργήθηκαν από τη Μεξικανική Επανάσταση του 1911, στις σφοδρές μάχες κατά τη διάρκεια της Ρωσικής Επανάστασης του 1917. Ονειρευτήκαμε και, στη συνέχεια, πραγματοποιήσαμε τα ελευθεριακά μας όνειρα κατά την Επανάσταση στη Μαντζουρία (1929-1931), την Ισπανική Επανάσταση (1936-1939) και την Κουβανική Επανάσταση του 1959. Αργότερα, ήμασταν παρόντες στα πανεπιστήμια και τα εργοστάσια κατά τη διάρκεια των γεγονότων του Μάη του '68 και στους αγώνες ενάντια στις δικτατορίες της Λατινικής Αμερικής. Ήμασταν μέρος της Πρώτης Διεθνούς (1864-1877), της Δεύτερης Διεθνούς (1889-1916) και της αναρχοσυνδικαλιστικής Διεθνούς του 1922. Ήμασταν η κινητήρια δύναμη των συνδικάτων με την επαναστατική έμπνευση και τις αναρχικές οργανώσεις στην Αμερική, την Ευρώπη, την Ασία, την Αφρική και την Ωκεανία. Έχουμε πάντοτε διατηρήσει, από την εμφάνιση του αναρχισμού, την παρουσία μας στους κοινωνικούς αγώνες και στις πέντε ηπείρους.

Στη χώρα μας, από την εποχή της Πρώτης Δημοκρατίας [1889-1930] συμμετείχαμε στους ταξικούς αγώνες της εργατικής τάξης στις γειτονιές μας, τους δρόμους και τα εργοστάσια, με την ουτοπία της ριζικής μεταμόρφωσης πάντα να διαπερνάει τις δραστηριότητές μας. Πριν από 100 χρόνια στην Πολιτεία του Σάο Πάολο, μαχητικοί εργάτες αποφάσισαν να βάλουν ένα τέλος στην υπάρχουσα ελιτίστικη μορφή εκπαίδευσης, η οποία περιοριζόταν στην υπηρεσία της κυρίαρχης σχολής σκέψης, με την ένωση σκέψης και δράσης, σπέρνοντας τους σπόρους του σύγχρονου σχολείου. Πέντε χρόνια αργότερα, το εργατικό κίνημα κατέβηκε σε γενική απεργία σε αρκετές Πολιτείες, όπως το Σάο Πάολο, το Ρίο ντε Τζανέιρο και το Rio Grande do Sul. Αυτές οι κινητοποιήσεις -που έγιναν το 1917, 95 χρόνια πριν- σημαδεύτηκαν επίσης από την παρουσία των αναρχικών μαχητών, οι οποίοι βοήθησαν να δημιουργηθεί αυτό που λέμε σήμερα συνδικαλιστικός αγώνας. Οι αναρχικοί δημιούργησαν, επίσης, ειδικούς χώρους για τη συζήτηση διαφόρων θεμάτων, για να συνάψουν συμφωνίες, να αναλύσουν την τρέχουσα κατάσταση στην οποία ζούσαν, να παράγουν δημόσιες ανακοινώσεις και να σχεδιάσουν τις ενέργειές τους. Αυτή ήταν η περίπτωση των αναρχικών ομάδων που διαμορφώθηκαν στις αρχές του 20ού αιώνα, όπως η Aliança Anarquista do Rio de Janeiro (Αναρχική Συμμαχία Ρίο ντε Τζανέιρο) το 1918 -που ήταν βραχύβια, και επλήγη περισσότερο από την καταστολή- και το ελευθεριακό Partido Comunista (Κομμουνιστικό Κόμμα) το 1919. Αυτή η επαναλαμβανόμενη δύναμη...

Περισσότερα …