Your name

Γενικά Άρθρα

27 Σεπτεμβρίου 2012

Aυτό το κείμενο ήταν εισήγηση στο διήμερο αλληλεγγύης στην Παλαιστινιακή αντίσταση που έγινε στην Αίγινα το 2002.

Η Παλαιστίνη πότε υπό τη Ρωμαϊκή, τη Βυζαντινή, την Οθωμανική και τη Βρετανική κυριαρχία κατάφερε να επιβιώσει χάρις σ’ ένα θαυμαστό κοινοτικό τρόπο αγροτικής ζωής και οικονομίας. Το χωριό, σύμβολο ενότητας αλλά και μιας οικονομίας σχεδόν αυτάρκους κατάφερε να θρέψει γενιές και γενιές Παλαιστινίων με τις αξίες της συνεργασίας και της αλληλοβοήθειας μέσα από τις εθνικές παραδόσεις. Παρά την φορολογική καταπίεση της Οθωμανικής διοίκησης ή αργότερα την ιδιαίτερα μελετημένη των Βρετανών αποικιοκρατών οι Παλαιστίνιοι κατάφεραν με τον ανατολίτικο και τόσο ξένο για τους δυνάστες τρόπο ζωής να βιώνουν τις τοπικές και εθνικές παραδόσεις. Αυτές ήταν και ο συνδετικός κρίκος των ανθρώπων της διασποράς ή αυτών που για χρόνια μαρτυρούσαν και μαρτυρούν κάτω από την μπότα του Ισραηλινού δυνάστη, αλλά και του ντόπιου αφεντικού. Μόλις το 1948 ύστερα από έναν άνισο πόλεμο που στοίχισε τη ζωή σε χιλιάδες Παλαιστίνιους που αρνήθηκαν να ξεσπιτωθούν σύμφωνα με την απόφαση του ΟΗΕ του 1947, με 1.400.000 περιορισμένους στη Δυτική Όχθη και Λωρίδα της Γάζας κι αφού 800.000 διάλεξαν το δρόμο της προσφυγιάς κι αναζητώντας δήθεν φιλοξενία στα διπλανά αραβικά κράτη ένα μυστικό υπόμνημα του υπουργείου εξωτερικών του Ισραήλ έγραφε: «Οι Παλαιστίνιοι πρόσφυγες θα βρουν τη θέση τους στη διασπορά. Χάριν της φυσικής επιλογής ορισμένοι θα αντισταθούν, κάποιοι άλλοι όχι…Η πλειοψηφία θα μετατραπεί σε απόβλητα του ανθρώπινου είδους και θα συγχωνευτεί με τα πιο φτωχά στρώματα του αραβικού κόσμου…»

Με ελάχιστη ιδεολογική διαφορά από τους βιολόγους του εθνικοσοσιαλιστικού κόμματος της Γερμανίας που με τον ίδιο αισχρό τρόπο καταδίκαζαν στην πυρά, Σλάβους, Εβραίους, Τσιγγάνους κι άλλες φυλές των οποίων τα σωματολογικά γνωρίσματα δεν συνέπιπταν μ’ αυτά της «Άρειας» φυλής οι επικεφαλής της επιστροφής έστρωναν το έδαφος από τις αρχές του 20ου αιώνα: «ο Σιωνισμός είτε έχει δίκιο είτε άδικο είτε είναι καλός είτε είναι κακός είναι ριζωμένος σε μια μακραίωνη παράδοση, σε σημερινές ανάγκες, σε μελλοντικές ελπίδες κι έχει πολύ μεγάλη βαρύτητα από τις επιθυμίες και τις προκαταλήψεις των 700.000 Αράβων που κατοικούν σήμερα σ’ αυτήν την αρχαία χώρα». Το κείμενο αυτό που χρονολογείται από το 1919 ως η περίφημη δήλωση του βρετανού Λόρδου Μπαλφούρ έμελλε να αποτελεί ανάμεσα στην προπαγανδιστική Σιωνιστική δράση ένα ατράνταχτο επιχείρημα για τον ξεριζωμό και τις σφαγές των Παλαιστινίων. Έτσι και ο Χαίμ Βάιτσμαν και πρώτος πρόεδρος του νέου κράτους δεν δίστασε στα 1948 να αποκαλέσει το έγκλημα ως «θαυματουργή εκκαθάριση του εδάφους: ή θαυματουργή απλούστευση του καθήκοντος του Ισραήλ».

Κι αν σήμερα βλέπουμε το Ισραήλ να μην τηρεί καμιά από τις αποφάσεις της Διεθνούς Κοινότητας όπως αυτοαποκαλούνται οι συμπαρομαρτούντες της Τάξης πραγμάτων με τον θαυματουργό τρόπο τήρησε την πρώτη απόφαση της (29-11-1947) που του παρέδιδε το 55% του Παλαιστινιακού χώρου και μονάχα 45% στην Παλαιστίνη τη στιγμή που οι αναλογία πληθυσμών ήταν 1 προς 2 προς όφελος των Παλαιστινίων. Όταν σίγησαν τα όπλα, το Ισραήλ πλέον κατείχε το 80% του εδάφους. O στρατός και οι παραστρατιωτικές ομάδες λυμαίνονταν την ύπαιθρο που αντιστεκόταν. Κοντά στους Παλαιστίνιους εκδίωξαν από τα πατρογονικά εδάφη τους 50.000 άραβες από τη...

Περισσότερα …