Ελλαδική κοινωνική ιστορία

: ...; Ελλαδικά Κοινωνικά Κινήματα; 27 Απριλίου 2021

Ο Ελιζέ Ρεκλύ, ο διάσημος γάλλος γεωγράφος του 19ου αιώνα, στο μνημειώδες δεκαοκτώ τόμων έργο του “Nouvelle Géographie Universelle” (Νέα Παγκόσμια Γεωγραφία) αφιερώνει στη Μικρά Ασία το τέταρτο κεφάλαιο του ένατου τόμου, περισσότερες από 200 σελίδες, στο οποίο μας δίνει μια ιδιαίτερα οξυδερκή και ολοκληρωμένη εικόνα της Μικράς Ασίας εκείνης της εποχής, ως σύνθετης φυσικής και ανθρωπογεωγραφικής ενότητας, αλλά και της δυναμικής της εξέλιξης. Βασίζεται σε στοιχεία και απόψεις από συγγράμματα και σημειώσεις περιηγητών, γεωγράφων και άλλων επιστημόνων, τα οποία συνθέτει με την προσωπική του άποψη, όπως τη διαμόρφωσε με τη βοήθεια και του ταξιδιού που πραγματοποίησε στην περιοχή, ειδικά για αυτόν τον σκοπό, τον Απρίλιο 1883.

Για τη Δυτική Μικρά Ασία κάνει ειδικές αναφορές και παραθέτει τον παρακάτω ολοσέλιδο έγχρωμο χάρτη, χαρτογραφημένο αποκλειστικά για τη «Νέα Παγκόσμια Γεωγραφία», στον οποίο ονοματίζει τη Δυτική Μικρά Ασία «ASIE GRECQUE» (ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΣΙΑ).

Παραθέτουμε σχετικό απόσπασμα:
«La partie occidentale de l’Asie Mineure est un exemple de ce que les divisions conventionnelles ont d’arbitraire : En effet, les îles, les péninsules, les vallées fluviales de l’Anatolie jusqu’aux montagnes et aux plateaux de l’intérieur n’ont nullement le caractère asiatique: elles appartiennent géographiquement aussi bien qu’historiquement à l’Europe. Des deux côtés le climat se ressemble, les rivages ont même aspect et même formation ; des populations de même race se sont établies en face les unes des autres ; un même mouvement historique les a entraînées vers de semblables destinées. Au lieu de séparer l’ Hellade et l’ Anatolie, la mer Egée les a réunies au contraire par des échanges incessants de denrées et de voyageurs ; comme au temps d’ Hérodote , Athènes et Smyrne, qui se regardent pardessus les flots, sont restées villes grecques, en dépit des conquêtes et des invasions barbares dont les migrations se firent d’ abord d’ orient en occident, pour refluer ensuite d’ occident en orient» (σελ. 463).
«Το δυτικό τμήμα της Μικράς Ασίας, αναφέρει ο Ελιζέ Ρεκλύ στο παραπάνω απόσπασμα, είναι ένα παράδειγμα αυτού που οι συμβατικές διαιρέσεις προκαλούν αυθαίρετα: Στην πραγματικότητα, τα νησιά, οι χερσόνησοι, οι κοιλάδες των ποταμών της Ανατολίας ως τα βουνά και τα υψίπεδα του εσωτερικού, δεν έχουν επ’ ουδενί ασιατικό χαρακτήρα. Ανήκουν τόσο γεωγραφικά όσο και ιστορικά στην Ευρώπη. Και από τις δυο πλευρές το κλίμα είναι παρόμοιο, οι ακτές έχουν τη ίδια όψη και την ίδια διαμόρφωση. Πληθυσμοί της ίδιας φυλής είναι εγκατεστημένοι αντίκρυ ο ένας στον άλλο. Η ίδια ιστορική πορεία τους έχει οδηγήσει σε παρόμοια μοίρα. Αντί να χωρίζει την Ελλάδα και την Ανατολία, το Αιγαίο Πέλαγος τις έχει ενώσει με τις ατέρμονες ανταλλαγές αγαθών και ταξιδιωτών. Όπως κατά την εποχή του Ηροδότου, η Αθήνα και η Σμύρνη, που η μια αντικρίζει την άλλη πάνω από τα κύματα, έχουν παραμείνει πόλεις ελληνικές, σε πείσμα των κατακτήσεων και των βαρβαρικών επιδρομών των οποίων οι κινήσεις ξεχύνονται πρώτα από την ανατολή προς τη δύση για να αποσυρθούν στη συνέχεια από τη δύση προς την ανατολή».

Το παραπάνω απόσπασμα και ο αντίστοιχος χάρτης από τη «Νέα Παγκόσμια Γεωγραφία» είναι χαρακτηριστικά της άποψης του Ελιζέ Ρεκλύ για...

Περισσότερα …

: Miette; Ελλαδικά Κοινωνικά Κινήματα; 26 Απριλίου 2021

Από τα γεγονότα στην απεργία των οικοδόμων, τον Ιούλη του 1975 στην Αθήνα

Miette

Εισαγωγικά

«Το προλεταριακό κίνημα των πρώτων χρόνων της μεταπολίτευσης», του συντρόφου Miette γράφτηκε με σκοπό να συμβάλλει στη συζήτηση πάνω στο ζήτημα της σχέσης του «πολιτικού» με το «κοινωνικό» που είχε ανοίξει στα πλαίσια της πολιτικής ομάδας «Σαλταρισμένοι εργάτες του τριτογενή τομέα» στις αρχές της δεκαετίας του ’00. Μια συζήτηση που, επανεξετάζοντας το ζήτημα ιστορικά μέσα από την ελληνική και διεθνή κινηματική εμπειρία, διεξάγεται με αφορμή τα οργανωτικά προβλήματα της περιόδου και την αναζήτηση τρόπων δράσης στο σήμερα. Όπως οι ίδιοι αναφέρουν: «ποια είναι η σχέση...

Περισσότερα …

: Συσπείρωση Αναρχικών; Ελλαδικά Κοινωνικά Κινήματα; 09 Απριλίου 2021

Για το βιβλίο του Κυριάκου Κάσση «Αντιεξουσιαστές και Ληστές στα βουνά της Ελλάδας (Α’ 1821-1871)», Εκδόσεις Ιχώρ-ΑΛΛΕΑΣ, Μάνη-Αθήνα 2000, σελ. 366.

Κάλλια στο κλαρί πέρι στο κλουβί

(Μανιάτικη παροιμία)

«Η διαφορά του αντιεξουσιαστή των βουνών με τον ‘‘ευτακτούντα’’ πολίτη είναι όπως του λύκου με το σκύλο. Ο Άνθρωπος – Αφέντης κρίνει τον λύκο για “κακό”, επειδή δεν τον εξυπηρετεί αλλά τον ζημιώνει, ενώ αντίθετα, θεωρεί το σκύλο “καλό”, επειδή του είναι υποταγμένος».

Ο συγγραφέας από τον πρόλογο αποσαφηνίζει το τίτλο μιας έκδοσης δουλεμένης με μεράκι, σε μια γλώσσα που κυλάει σα το γάργαρο νερό χωρίς περιττά φτιασίδια διανθισμένης με επιστολές...

Περισσότερα …