Your name

Αναρχική Θεωρία

13 Δεκεμβρίου 2014

 Δημοσίευση στην εφημερίδα «Σοσιαλιστής» του Σταύρου Καλλέργη

 Από του προσεχούς φύλλου αρχόμεθα της δημοσιεύσεως της σπουδαιοτάτης πραγματείας ΕΙΣ ΑΙΩΝ ΠΡΟΣΔΟΚΙΑΣ, του διασήμου Αναρχικού Πέτρου Κροπότκιν, εν η σαφέστατα και πληρέστερα εκτίθενται και περιγράφονται αι διάφοροι φάσεις της ανθρωπίνης εξελίξεως προς την κατάκτησιν της εντελούς χειραφετήσεως του ατόμου.

«Σοσιαλιστής», Αριθ. 51, σελ. 4, Αθήνα Β΄ Ιανουαρίου 1893

*

ΕΙΣ ΑΙΩΝ ΠΡΟΣΔΟΚΙΑΣ, ΠΕΤΡΟΥ ΚΡΟΠΟΤΚΙΝ Αναρχικού

Οι αστρονόμοι αριθμούσι του αιώνας καθώς τους αριθμούς· δι’ αυτούς ο δέκατος έννατος αιών άρχισε το 1801 και ο εικοστός θ’ αρχίση το 1901. Αλλά δεν έχει ούτω δια τον παρατηρούντα την ανθρωπότητα ως ιστορικός και ζητούντα να λάβη γνώσιν των αιώνων από των ιστορικών γεγονότων και προ πάντων από των επαναστάσεων αίτινες, καταστρέφουσαι εν ολίγοις ενιαυτοίς τας προλήψεις και τους γηράσαντας θεσμούς, δίδουσι το σύνθημα διά την μέλλουσαν εξέλιξιν, εώς ότου μία άλλη επανάστασις έρθη να ρίψη το βάρος των λαϊκών εξεγέρσεων εν τη πλάστιγγι και εγκαινιάση νέαν χρονολογίαν διά την επί τα πρόσω πορείαν.

Συνέβη εν τούτοις, εξ αιτίας τινός ή άλλης, ώστε από πεντακοσίων ετών ο ιστορικός αιών δεν διαφέρει πολύ, τουλάχιστον εν Ευρώπη, του αστρονομικού αιώνος· το τέλος εκάστου αιώνος εσημειώθη διά μιάς των μεγάλων τούτων επαναστάσεων αίτινες εγχαράττουσι νέον χαρακτήρα εις την ανάπτυξιν της ανθρωπότητος. Κατά το 1789 εξερράγη εν Γαλλία η επανάστασις διαδεχθείσα την της Αμερικής· από του 1648-1688 η επανάστασις εγένετο εν Αγγλία· από του 1567-1580 εις τας Κάτω Χώρας· Εις το τέλος του δεκάτου πέμπτου αιώνος εις Ελβατίαν· και εις το τέλους του δεκάτου τετάρτου αιώνος εις Βοημίαν. Το παν μας φέρει να πιστεύσωμεν ότι ο αιών μας δεν θα κάμη εξαίρεσιν εις τον κανόνα! Οι αστρονόμοι δεν θα έχωσιν ακόμη καταχωρίση την άφιξιν του εικοστού αιώνος όπου η επανάστασις θα έχη αναμφιβόλως περάνη τον δέκατον έννατον και ρίψη τας πολιτισμένας κοινωνίας εις νέαν διεύθυνσιν.

Πράγματι, η καταρρέουσα περίοδος μεταξύ δύο μεγάλων επαναστάσεων έχει πάντοτε χαρακτήρα ιδιαίτερον και οφείλει τον χαρακτήρα τούτον εις την φύσιν της επαναστάσεως δι’ ης αύτη ήρξατο.

Οι λαοί προσπαθούσι να πραγματοποιήσωσιν εις τους θεσμούς των την δοθείσαν κληρονομίαν υπ’ αυτής· αλλ’ επειδή η κληρονομία είνε πάντοτε ατελής και εγκυμονεί εις την σειράν της καταχρήσεις, νέαι ιδέαι αναφύονται. Η ανανεωθείσα κοινωνία, καίτοι συμπληρώνουσα την καταστροφήν των θεσμών του παρελθόντος, προσκόπτει επί νέων προλήψεων και προνομοίων. Αγωνίζεται, κάμνει αποπείρας εξεγέρσεως –αποπείρας ως επί το πλείστον καταπνιγείσας ως το 1848 ή 1871,– και τότε η δυσαρέσκεια μεγεθύνεται, εκχυλίζει: νέα επανάστασις καθίσταται αναγκαία. Χρειάζεται νέα βεβαίωσις των νέων αρχών.

Είναι η πορεία της ιστορίας. Τοιούτον το παρελθόν, τοιούτον το παρόν. Ούτως, εν βλέμμα προς τα οπίσω επί του καταρρεύσαντος χρόνου από της μεγάλης επαναστάσεως, θα μας βοηθήση όπως καλλίτερον εννοήσωμεν ημείς οι έχοντες το ευτύχημα να ζώμεν εις την παραμονήν μιάς άλλης μεγάλης επαναστάσεως, εκείνο όπερ θα έχωμεν να πράξωμεν, των περιστάσεων βοηθουσών, ίνα εκδηλώσωμεν την θέλησίν μας και κατασρέψωμεν τους θεσμούς οίτινες εμποδίζουσι την επί τα πρόσω πορείαν.

*

Δύο...

Περισσότερα …