José Antonio Gutiérrez D.
Ό,τι ακολουθεί είναι μια συνέντευξη για την ελληνική κρίση με τον Κωνσταντίνο Αβραμίδη - έναν Έλληνα κάτοικο της Ιρλανδίας, μέλος του Workers Solidarity Movement (Κίνημα Εργατικής Αλληλεγγύης) και του Post Workers Union (Συνδικάτο Εργαζομένων στα Ταχυδρομεία).
Μπορείς να μας δώσεις κάποια γενική εικόνα της οικονομικής κρίσης στην Ελλάδα;
Πρώτα από όλα, θα πρέπει να ξεκινήσουμε από την τελευταία κυβέρνηση, αν και δεν είναι ολοκληρωτικά υπεύθυνη για το όλο ζήτημα. Πολλά χρήματα χάθηκαν, υπήρξαν σκάνδαλα, μαύρες τρύπες…, όχι ότι ήταν η προηγούμενη κυβέρνηση που δημιούργησε αυτή τη διαφθορά, αλλά πρέπει να θυμόμαστε ότι ήταν η σοσιαλιστική κυβέρνηση που έβαλε τη χώρα στην ευρωζώνη, βιάζοντας την οικονομία και την πραγματική της κατάσταση. Ως συνήθως, κανείς δεν έχει καταδικαστεί ή διωχθεί ποινικά, αλλά πέρυσι έγιναν αρκετές σχετικές συλλήψεις. Το κύριο θέμα ήταν οι δασικές πυρκαγιές, διότι ήταν αυτές οι κατακαμμένες εκτάσεις που χρησιμοποιήθηκαν για τη λεγόμενη ανάπτυξη και αυτό ήταν ένα μεγάλο σκάνδαλο, δεδομένου ότι δεν συνέβαινε από ή για φυσικά αίτια. Και τότε είχαμες τη δολοφονία του μικρού Αλέξανδρου από την αστυνομία, καθώς και την κατάρρευση των τραπεζών παγκοσμίως και τις επιπτώσεις τους στην ελληνική οικονομία, όλα προστιθέμενα στην κοινωνική δυσαρέσκεια. Αλλά κανείς δεν ήταν στην πραγματικότητα να μιλήσει ξεκάθαρα για την εγχώρια οικονομία: η κυβέρνηση καθόριζε τα αριθμητικά στοιχεία, κρύβοντας πληροφορίες, αλλά τα πράγματα ήταν όντως πολύ χειρότερα από ό,τι είπαν στον κόσμο ότι ήταν.
Συντηρητικοί και σοσιαλιστές γνώριζαν ότι η κατάσταση ήταν πολύ άσχημη, αλλά η χώρα οδηγήθηκε σε εκλογές τον Οκτώβριο. Οι σοσιαλιστές γνώριζαν ότι η χώρα βρισκόταν σε πολύ κακή κατάσταση και δεν μπορούσαν να πληρώσουν τις συντάξεις και τους μισθούς, και γι ' αυτό ήσαν κατά βάση υπό πτώχευση. Το Δ.Ν.Τ. και η Παγκόσμια Τράπεζα ήταν πρόθυμοι να δώσουν τα χρήματα, με το αζημίωτο, ξέρετε. Οι νεοεκλεγέντες σοσιαλιστές εξελέγησαν υποσχόμενοι οικονομική μεταρρύθμιση μακριά από το νεοφιλελευθερισμό, υποσχέθηκαν δημόσιες και κοινωνικές δαπάνες, κ.λπ. Οι άνθρωποι έπεσαν στην παγίδα. Οι σοσιαλιστές έδωσαν στη δημοσιότητα ένα πρόγραμμα 100 ημερών στις οποίες έλεγαν ότι θα γίνουν όλα αυτά.
Υποσχέθηκαν να πολεμήσουν τη διαφθορά, αλλά τίποτα από όσα υποσχέθηκαν δεν έγινε, γιατί δεν υπήρχαν χρήματα! Και ακόμα δεν το παραδέχονται έστω κι αν το ήξεραν από πριν, αλλά όλα όσα έλεγαν ήταν προεκλογικές υποσχέσεις. Έτσι, στράφηκαν προς την Ευρωπαϊκή Ένωση ζητώντας δάνειο. Η Ε.Ε., με επικεφαλής τη Γαλλία και τη Γερμανία, δεν ήταν πρόθυμη να τους δώσει απλώς ένα δάνειο, και έτσι είπαν ότι θα πάρουν τα χρήματα από το Δ.Ν.Τ. Τώρα, η Ελλάδα είναι πλέον η πρώτη χώρα-μέλος της Ε.Ε. που παίρνει χρήματα από το Δ.Ν.Τ., έτσι αυτό έχει συνέπειες για το σύνολο της Ένωσης.
2. Πόσο άσχημα είναι τα μέτρα που επιβάλλονται για το δάνειο;
Το Δ.Ν.Τ. δίνοντας το πρώτο χρηματικό ποσόν, αυτό που ζητούσε ήταν σειρά μεταρρυθμίσεων, όπως μείωση των δημοσίων δαπανών παροχής υπηρεσιών, καθώς και μείωση των συντάξεων. Έτσι επήλθε δραστική μείωση...
Η πολιτική κατάσταση στην περιοχή μας
Στη Λατινική Αμερική, ο νεοφιλελευθερισμός έχει αναπτυχθεί, προξενώντας χάος στην κοινωνία, κατακερματίζοντας την κοινωνική συνοχή για να μετατραπούν οι άνθρωποι σε εκφοβισμένα, απομονωμένα, πολιτιστικά αλλοτριωμένα και εύκολα εκμεταλλευόμενα πλάσματα.
Οι ουρές των ανέργων στην Αργεντινή είναι, όπως και η ίδια η φτώχεια, το άμεσο αποτέλεσμα της εφαρμογής τριάντα ετών νεοφιλελεύθερων «συνταγών» που επιβλήθηκαν από τους διεθνείς οικονομικούς οργανισμούς και την ιμπεριαλιστική κυριαρχική πολιτική των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής.
Η εφαρμογή της νεοφιλελεύθερης πολιτικής απαιτεί έναν τεράστιο, εγκληματικό μηχανισμό κοινωνικής επιβολής, που στην Αργεντινή επιτυγχάνεται μέσω της υπερβολικής καταστολής...
Το κύμα των διαδηλώσεων που άρχισε το Sidi Bouzid στις 17 Δεκεμβρίου συνεχίζει να μεγαλώνει. Πυροδοτήθηκε από μια χειρονομία απελπισίας του Mohamed Bouazizi, και δίνει πλέον ελπίδα για ένα καλύτερο κόσμο για εκατομμύρια ανθρώπους σε έναν αυξανόμενο αριθμό αραβικών χωρών. Μετά τις ταραχές στην Αλγερία και τη Λιβύη νωρίτερα αυτό το μήνα, τώρα είναι η σειρά της Αιγύπτου, της Ιορδανίας και της Υεμένης όπου ήδη βλέπουμε εκτεταμένα κοινωνικά κινήματα. Αυτό δεν προκαλεί έκπληξη, δεδομένου ότι, μη λαμβάνοντας υπόψη τις ιδιαιτερότητες της κάθε χώρας, αυτές μοιράζονται κάποια βασικά χαρακτηριστικά: τη φτώχεια της πλειοψηφίας του πληθυσμού, σοβαρά επιδεινωμένης...
Στο κτήριο της Ελληνικής κοινότητας της Μελβούρνης στις 18/07/2019
Με τον Ελευθεριακό στο Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Πέρασμα, 22/01/2018