Κύμα μαζικών εξεγέρσεων των απλών ανθρώπων ενάντια στην κυβέρνηση σαρώνει την Τυνησία τις τελευταίες τρεις εβδομάδες κάτω από μια σχεδόν ολική έλλειψη ενημέρωσης από τα ΜΜΕ της Δύσης. Βλέπουμε τι συμβαίνει παντού αλλά αυτή η επανάσταση δεν μεταδίδεται από τις τηλεοπτικές οθόνες μας.
Το Σάββατο 18 Δεκεμβρίου, η τυνησιακή αστυνομία σταμάτησε τον Mohamed Bouaziz, έναν άνεργο πτυχιούχο πανεπιστημίου, και κατάσχεσε τον πάγκο με τα φρούτα και τα λαχανικά που πουλούσε για να στηρίξει τον εαυτό του και την οικογένειά του. Εξοργισμένος από την αδικία και απελπισμένος από την έλλειψη διαφυγής από την εξαθλίωση και την πείνα που φέρνει η κατεστραμένη οικονομία της Τυνησίας, που όλο και περισσότεροι πλήττονται από τις αυξανόμενες τιμές των τροφίμων, αυτοπυρπολήθηκε σε ένδειξη διαμαρτυρίας, έξω από το Δημαρχείο του Sidi Bouzid, 200 χιλιόμετρα νοτιοδυτικά της πρωτεύουσας Τύνιδα. Ο νεαρός άνδρας πέθανε αργότερα στο νοσοκομείο.
Εξοργισμένοι, εκατοντάδες ντόπιοι νεαροί, οι οποίοι επίσης υποφέρουν από την ανεργία, την αστυνομική καταστολή και τη διαφθορά του δικτατορικού καθεστώτος της Τυνησίας, συγκεντρώθηκαν για να διαμαρτυρηθούν για το περιστατικό. Η τοπική αστυνομία απάντησε με δακρυγόνα και βία. Από τότε και κατά τις τρεις τελευταίες εβδομάδες, οι μαζικές ταραχές και οι βίαιες συγκρούσεις με την αστυνομία έχουν σαρώσει τη χώρα. Στην Kesserine, μια άλλη επαρχιακή πόλη, μακριά από την τουριστική βιομηχανία της παράκτιας περιοχής, εκτιμάται από τους τοπικούς γιατρούς και το προσωπικό του νοσοκομείου ότι ο αριθμός των νεκρών ξεπέρασε τους 50 μόνο το περασμένο Σαββατοκύριακο.
Όμως, η αγριότητα του εικονικού αυτού εμφυλίου πολέμου που έχει ξεσπάσει μεταξύ του λαού της Τυνησίας, των άνεργων νέων, των μαθητών και φοιτητών, των συνδικαλιστών, των καλλιτεχνών και των διανοούμενων, ακόμη και των δικηγόρων, και του διεφθαρμένου δικτάτορα προέδρου με το όνομα Zine El Abidine Ben Ali, δεν χωρά στο χρονοδιάγραμμα των τηλεοπτικών δελτίων ειδήσεων της RTE, του BBC και των υπόλοιπων δυτικών ΜΜΕ. Οι σχολιαστές του Al Jazeera και άλλων αραβικών μέσων ενημέρωσης έχουν ήδη επισημάνει την υποκρισία των δυτικών μέσων ενημέρωσης, που ενώ έδιναν έμφαση στην αντίσταση του ιρανικού Πράσινου κινήματος του Ahmedi Nejad και τη νοθεία στις τελευταίες εκλογές σε κάθε νυχτερινή τηλεοπτική μετάδοση, τώρα λογοκρίνουν το μεγαλύτερο σημερινό γεγονός στον αραβικό κόσμο. Μήπως συμβαίνει αυτό επειδή το καθεστώς Ben Ali είναι «φίλος της Δύσης»; Το τείχος σιωπής που επιβάλλεται από τα "ανεξάρτητα και αμερόληπτα" ΜΜΕ μας λέει πολλά.
Εν τω μεταξύ, στον αραβικό κόσμο, από την Αίγυπτο ώς τη Συρία, απλοί παρατηρητές και bloggers παρατηρούν με ενθουσιασμό αυτό που οι ίδιοι ονομάζουν τυνησιακή Ιντιφάντα. Η εμπειρία του να συνθλίβεται κάποιος μεταξύ διεφθαρμένων, δικτατορικών και καταπιεστικών καθεστώτων, και η άνοδος των τιμών των τροφίμων είναι κοινή στους περισσότερους ανθρώπους στην περιοχή. Παρ’ ότι η τυνησιακή κυβέρνηση έχει κλείσει εφημερίδες της αντιπολίτευσης συλλαμβάνει και βασανίζει δημοσιογράφους που τολμούν να καλύπτουν τον αγώνα αυτό, κάλυψη των γεγονότων εξακολουθεί να δίνεται μέσω του Twitter (ακολουθήστε το # sidibouzid), αν και το Facebook βοηθάει το καθεστώς Ben Ali (και τους υποστηρικτές του στη CIA) απαγορευοντας τις σελίδες δημοσιογράφων ή κάθε Τυνήσιου που καλύπτει την όλη ιστορία.
...
Εκατοντάδες νεκροί και χιλιάδες τραυματίες, θυσία στο βωμό του σιωνιστικού επεκτατισμού και του φονταμενταλισμού. Στην Ευρώπη, οι υπουργοί Εξωτερικών κάθε χώρας-μέλους της Ε.Ε. μιλούν για την “υπερβολική”, ωστόσο “νόμιμη”, αντίδραση εκ μέρους του Ισραήλ, αντιστρέφοντας την αληθινή κατάσταση με τέτοιο τρόπο που ακόμα και ο πιο κυνικός θαυματοποιός θα μπορούσε να αισθάνεται υπερήφανος εμφανίζοντας τον επιτιθέμενο, το Κράτος του Ισραήλ, ως θύμα.
Συνεχίζουν να προσποιούνται ότι δεν θυμούνται ότι η Γάζα – μια από τις πλέον πυκνοκατοικημένες περιοχές με περίπου ενάμισι εκατομμύριο κατοίκους, από τους οποίους περίπου οι μισοί είναι παιδιά – υφίσταται ένα εμπάργκο...
O αγώνας του λαού της Λιβύης, που αποτελεί μέρος του κύματος λαϊκών εξεγέρσεων που εξαπλώνονται σαν τη φωτιά σε όλο τον αραβικό κόσμο, αποκτά ένα χαρακτήρα πραγματικά δραματικό, με το λαό να συνεχίζει τον αγώνα του ενάντια σε ένα καθεστώς αποφασισμένο να παραμείνει στην εξουσία με όλα τα μέσα. Ο Καντάφι, παρά το παρελθόν του ως ένας πονοκέφαλος για τις ΗΠΑ, έχει γίνει βασικός σύμμαχος τους στον πόλεμο κατά της τρομοκρατίας, γεγονός που αποδεικνύεται από την αδέξια και καθυστερημένη αντίδραση των ΗΠΑ στα γεγονότα στη Λιβύη, καθώς και η εξίσου καθυστερημένη διακοπή του σημαντικού εμπορίου όπλων της ΕΕ...
Στο κτήριο της Ελληνικής κοινότητας της Μελβούρνης στις 18/07/2019
Με τον Ελευθεριακό στο Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Πέρασμα, 22/01/2018