Ένα από τα ιδρυτικά μέλη της CIRA, ο Pietro Ferrua πέθανε στο Portland του Oregon των ΗΠΑ, στις 28 Ιούλη 2021.
Γεννήθηκε στο San Remo στις 18 Σεπτέμβρη 1930, από μητέρα νοικοκυρά και πατέρα που εργαζόταν ως κρουπιέρης στο καζίνο. Αν και σε πολύ μικρή ηλικία, συμμετείχε στην Αντίσταση ως μεταφορέας. Με την απελευθέρωση, μαζί με δύο συντρόφους του ίδρυσαν την αναρχική ομάδα «Alba dei Liberi» στο San Remo. Και οι τρεις αρνήθηκαν να εκπληρώσουν τη στρατιωτική τους θητεία. Μετά την αποφυλάκισή του, καταδικασμένος ως αντιρρησίας συνείδησης, το 1950 ο Ferrua βοήθησε στην οργάνωση διεθνών ελευθεριακών κατασκηνώσεων, ενώ συμμετείχε και στην έκδοση της επιθεώρησης «Senza limiti» («Χωρός Όρια»), που διήρκεσε από το 1952 μέχρι το 1954 και από την οποία κυκλοφόρησαν 5 τεύχη.
Έφτασε στην Ελβετία το 1954 για να αποφύγει μια φυλάκιση και αρχικά φιλοξενήθηκε στο σπίτι της Lise Ceresole (χήρας του ιδρυτή της International Civil Service) στο Daley-sur-Lutry, πριν μετακομίσει στη Γενεύη για να συνεχίσει την εκπαίδευσή του ως διερμηνέας/μεταφραστής. Εκεί συνάντησε ελευθεριακούς συντρόφους και τους έπεισε να συνεχίσουν το έργο του Louis Bertoni. Έτσι, το 1957, εκδόθηκε μια νέα αναρχική επιθεώρηση, η «Le Réveil anarchiste / Il Risveglio anarchico», αρχικά ως μηνιαία. Αξιοσημείωτες φυσιογνωμίες ήταν ανάμεσα στους συνεργάτες, όπως οι Alfred Amiguet και André Bösiger από τη γαλλόφωνη Ελβετία, ο Claudio Cantini, ο Carlo Frigerio, ο Carlo Vanza και ο ίδιος ο Ferrua (που χρησιμοποιούσε το ψευδώνυμο Vico) για το ιταλόφωνο μέρος.
Την ίδια χρονιά ο Ferrua κατέληξε σε ένα σχέδιο για τη οργάνωση μιας Έκθεσης Αναρχικού Τύπου από όλο τον κόσμο. Έστειλε πολλές επιστολές γι’ αυτό, από τις οποίες άλλες στέφθηκαν από επιτυχία και άλλες όχι. Από αυτό προέκυψε η ιδέα της ίδρυσης ενός Διεθνούς Κέντρου Έρευνας για τον Αναρχισμό (CIRA) για να στεγαστούν και διατηρηθούν τα περιοδικά και άλλες εκδόσεις που συγκεντρώθηκαν. Στο υλικό αυτό προστέθηκαν εκδόσεις που ανακτήθηκαν από τη βιβλιοθήκη του Louis Bertoni και της ομάδας «Germinal», που είχε έδρα τη Γενεύη. Ακολούθησε ένας τεράστιος αριθμός βιβλίων που ανήκαν στον Jacques Gross και άλλους αγωνιστές, όπως οι Hem Day, E. Armand, André Prudhommeaux, η σουηδική αναρχοσυνδικαλιστική οργάνωση SAC κ.ά. Αργότερα στάλθηκαν στη CIRA τα αρχεία των SPRI και CRIA (Προσωρινή Γραμματεία Διεθνών Σχέσεων και Επιτροπή Αναρχικών Διεθνών Σχέσεων, αντίστοιχα, 1947-1958), τα οποία είχαν μείνει αδιάθετα για μεγάλο χρονικό διάστημα και δεν είχαν καταγραφεί μέχρι σαράντα χρόνια αργότερα.
Ο Pietro Ferrua προσπαθούσε πάντα να εξασφαλίσει την αναγνώριση του αναρχισμού στους πνευματικούς και ακαδημαϊκούς κύκλους. Για το σκοπό αυτό, προσπάθησε να συγκροτήσει μια διεθνή επιτροπή της CIRA, αποτελούμενη από ερευνητές και ακτιβιστές. Είχε κάποια επιτυχία σε αυτό, αλλά όχι πάντα. Δημιούργησε επαφές με τη Βιβλιοθήκη Πανεπιστημίου και τη Βιβλιοθήκη των Ηνωμένων Εθνών στη Γενεύη σε μια εποχή που η CIRA αποτελείτο ακόμα από κιβώτια με εφημερίδες και στοίβες βιβλίων που είχαν τοποθετηθεί στα ετοιμόρροπα ράφια ενός μόνο δωματίου.
Είχε, επίσης, κινητοποιήσει φοιτητές και νέους ερευνητές για να βοηθήσουν στην καταλογογράφηση, την οργάνωση διαλέξεων και τη δημοσίευση (και παραγωγή πολλαπλών αντιγράφων) του «Bulletin du CIRA» («Δελτίο της CIRA»).
Το 1955, στο αναρχικό κάμπινγκ που πραγματοποιήθηκε στο Salernes...
Στις 14 Σεπτέμβρη 1902, γεννήθηκε στο Kilifarevo της Βουλγαρίας, ο Dimitar Balkhov, ιστορικό μέλος της Βουλγαρικής Κομμουνιστικής Αναρχικής Ομοσπονδίας (FACB) ο οποίος αγωνίστηκε ενάντια στις διαδοχικές δικτατορίες στη χώρα αυτή.
Ως νεαρός, είχε ήδη πάρει μέρος στην ένοπλη αντίσταση ενάντια στη δικτατορία του τσάρου Boris III και του Aleksandar Tsankov. Μέχρι τότε ο Balkhov συμμετείχε ήδη στην FACB, μια πολιτική οργάνωση με σημαντική επιρροή στο βουλγαρικό συνδικαλιστικό κίνημα και τις φοιτητικές οργανώσεις, μια οργάνωση στην οποία συμμετείχαν, επίσης, αγωνιστές του μεγέθους των Mikhail Gerdzhikov και Gueorgui Cheitanov.
Κατά την εξέγερση του 1923, ο Dimitar Balkhov σχημάτισε την Επαναστατική Επιτροπή Δράσης....
Αργύρης Αργυριάδης*
«Η κοινωνική αλληλεγγύη είναι ο πρώτος ανθρώπινος νόμος. Η ελευθερία ο δεύτερος»
Αν και ο όρος Αναρχισμός ως όρος συνδέεται ξεκάθαρα ως σύνολο πολιτικών ιδεών μονάχα όταν το διακήρυξε περίτρανα ("Είμαι Αναρχικός!") ο Προυντόν στο πολύ σημαντικό έργο του «Τι είναι ιδιοκτησία», αναμφίβολα ένα από τους πιο σημαντικότερους εκφραστές του κλασικού αναρχισμού της νεωτερικότητας είναι ο Μιχαήλ Μπακούνιν. Συμπληρώνονται φέτος 143 χρόνια από τον θάνατό του και στο κείμενο αυτό θα προσπαθήσω να συνοψίσω τις επαναστατικές ιδέες του και την διαχρονικότητα τους στο σήμερα.
Ο Μπακούνιν εντρύφησε στον Αναρχισμό μετά την γνωριμία του με τον Προυντόν, ο οποίος...
Στο κτήριο της Ελληνικής κοινότητας της Μελβούρνης στις 18/07/2019
Με τον Ελευθεριακό στο Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Πέρασμα, 22/01/2018