Με αίσθημα κάπως παράδοξον, αλλ' όχι και ευχάριστον, γράφομεν αυτήν την λέξιν την οποίαν αναγιγνώσκετε παραπάνω.
Διότι χωρίς να θέλομεν σπρώχνει τον νουν μας εις εποχάς τρικυμιώδεις, κατά τας οποίας η ανθρωπότης εκυλίετο εις το αίμα της.
Διότι μεταξύ τόσων και τόσων ανθρωποφάγων και αιμοβόρων, μάς υπενθυμίζει τον Σύχαν τον τρομερόν, ο οποίος, αφού έχυσε ποταμούς αιμάτων και ύψωσε σωρούς από πτώματα, επήγεν κατόπιν στα Σάλωνα να πεθάνη από φυσικόν θάνατον και να διαψεύση το ρητόν "μάχαιραν έδωσες μάχαιραν θα λάβης".
Διότι μάς υπενθυμίζει Ροβεσπιέρον τον τρομερώτερον, ο οποίος το "μάχαιραν έδωσες..." το επεκύρωσε με τον θάνατόν του, διότι παρέδωσε την ισχυράν κεφαλήν του στα χέρια του δημίου.
Διότι επεθύμουν το μεγαλοπρεπές άρμα της Προόδου να εξακολουθή την εις τα εμπρός πορείαν του, εν μέσω της χαράς και αγαλλιάσεως των λαών... αλλά επιθυμία πλατωνική!
Ατυχώς η τρομοκρατία είνε αναγκαίον κακόν.
Και μόνον των μαρτύρων το αίμα, και των στρατιωτών της Ιδέας ο θάνατος, τρέπουσιν εις φυγήν της τυραννίας τα φάσματα, και επιταχύνουν την προς τα εμπρός πορείαν της ανθρωπότητος.
Τρομοκρατία!
Λέξις επιβλητική και με έκφρασιν, λέξις ζωντανή, καθρέπτης που βλέπεις μέσα σ' αυτήν την λαιμητόμον με την μάχαιράν της την φοβεράν ν' ανεβοκαταβαίνη και να θερίζει κεφαλάς, και πέριξ αυτής τον Γαλλικόν λαόν να την χειροκροτή σε κάθε πέσιμο κεφαλής και τους θρόνους των βασιλέων να κλονίζωνται από τα χειροκροτήματα.
Οι μωρότεροι των τυράνων μεταχειρίσθησαν την τρομοκρατίαν κατά των λαών δια ν' αποτύχουν και να συντρίψουν.
Οι τολμηρότεροι των λαών, την μεταχειρίσθησαν κατά των τυράννων δια να θριαμβεύσουν.
Αυτό το λέγει η Ιστορία.
Με την τρομοκρατίαν ο Σύχας έσωσε το καιρόν εκείνον το ρωμαϊκόν κράτος από τα νύχια των αργομίσθων και των κλεπτών και ρουσφετοφάγων.
Με την τρομοκρατίαν έσωσεν ο Ροβεσπιέρος στα 1793 της Γαλλικήν επανάστασιν, αραιόσας δια της λαιμητόμου τας τάξεις των εχθρών της. Με αυτήν οι μηδενισταί εξεκόλησαν από τον Τσάρον την μικράν αυτήν ελευθερίαν, την σημερινήν και μ' αυτήν θα φθάσουν, χωρίς άλλο, στον τελειωτικόν θρίαμβόν των.
Με αυτήν ο Ιταλός Ορπίνης έσπρωξε τον Ναπολέοντα Γ' κατά της Αυστρίας, και συνετέλεσε κατά μέγα μέρος εις την ελευθέρωσιν της πατρίδος του.
Η τρομοκρατία δεν έχει καμμίαν ισχύν εναντίον της Ιδέας.
Οι ατρόμητοι οπδοί της δεν δίδουν καμμίαν εις αυτήν σημασίαν. Εφαρμοζόμενη εναντίον αυτών αντί να τους φοβίση και τους διασκορπίση, τους εξαγριώνει απεναντίας τους πολλαπλασιάζει, τους ενθουσιάζει.
Τους τυράννους μόνον τρομάζει και παγώνει τους αγενείς οπαδούς των. Όσοι αμφιβάλλουν, ας ρίψουν το βλέμα εις την Ισπανίαν να βεβαιωθούν. 'Ενας ανθωπος εκεί ολιγώτερον, ο οποίος ηδύνατο και την ιδίαν ημέραν της δολοφονίας να πεθάνη. Άνθρωπος ήτο και μάλιστα γέρος και η αποπληξία ή η συγκοπή είνε για τους ανθρώπους.
Η μωρία όμως του Αλφόνσου θελήσαντος να τρομοκρατήση τους οπαδούς του Φερρέρ δια του θανάτου του, εδιπλασίασε, ετριπλασίασε την δύναμιν του Σοσιαλισμού, του οποίου ο μεγαλοπροεπής βραχθμός κατά την ειδησιν του θανάτου του, εκλόνισεν εκ βάθρων τα καθεστώτα.
ΤΡΙΦΦΦΗΣ
* Το παρόν κείμενο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα "Ο Εργάτης" Νο 37, 18 Οκτώβρη 1909. Διατηρείται η ορθογραφία αλλά όχι το πολυτονικό σύστημα.
Είναι προγεγραμμένοι όλοι αυτοί οι άνθρωποι και ξεγραμμένοι από τη βίβλον των ζώντων, και όμως δεν παύουν να εξέρχωνται από τα ανάκτορά των, να διασκεδάζουν, να επιθεωρούν τους στρατούς των, να ταξειδεύουν και εντός της χώρας των, και πολλάκις εκτός αυτής.
Φαίνεται, ότι όλοι αυτοί, εκτός του Τσάρου της Ρωσσίας, δεν λογαριάζουν διόλου τους αναρχικούς.
Δεν τους φοβούνται αληθώς, ή προσποιούνται τον άφοβον, και κάνουν την ανάγκη φιλοτιμίαν;
Δεν γνωρίζομεν.
Γνωρίζομεν μόνον, ότι χιλιάδες αστυνομικών Αγγλογαλλο-ιταλογερμανοαυστριακών και άλλων, κινούνται χάριν της πολυτίμου ζωής των ημέρα και νύχτα, και κινούνται με ατμόν τον οποίον πληρώνουν με εκατομμύρια φράγκων… τα εκατομμύρια των υπηκόων των.
Πόση δαπάνη δια...
Και βουΐζει η Ελλάς όλη από του ενός άκρου έως το άλλο με αυτήν την λέξιν, η οποία δια να ευρίσκηται εις τα στόματα όλων και να προφέρεται με τόσην αφέλειαν, θα ειπή ότι έχασε την σημασίαν της.
Επανάστασις!
Μία λέξις, την οποίαν φαντάζεσαι ως μάχαιραν δίκοπον, μία λέξις η οποία προξενεί ρίγος και εις τους τολμηροτέρους, και την οποίαν εκουρελιάσαμεν, ερεζιλεύσαμε και εσαχλοποιήσαμε, διότι αντί να εκσφενδονίσωμεν εις το άγριο πέλαγος τους αμαρτωλούς του παρελθόντος, εφέραμεν απεναντίας εις την Κυβέρνησιν της χώρας ανθρώπους ανήκοντας εις τα γνωστάς ορδάς, αι οποίαι την ελεηλάτουν επί δεκαετίας και δεχόμεθα φάρμακον από χέρια...
Στο κτήριο της Ελληνικής κοινότητας της Μελβούρνης στις 18/07/2019
Με τον Ελευθεριακό στο Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Πέρασμα, 22/01/2018