I. Λέγεται ότι ο Rothschild είπε, βλέποντας την περιουσία του να απειλείται από την επανάσταση του 1849, το εξής: «Είμαι αρκετά πρόθυμος να παραδεχθώ», ότι η περιουσία μου έχει συσσωρευτεί σε βάρος των άλλων, αλλά αν ήταν να μοιραστεί μεταξύ των εκατομμυρίων της Ευρώπης αύριο, το μερίδιο του καθενός, αν μου το ζητούσε, θα ανέρχονταν μόνο σε πέντε σελίνια».
Αφού έδωσε τη δέουσα δημοσιότητα στη δήλωσή του, ο εκατομμυριούχος μας προχώρησε, ως είθισται, στην ήσυχη βόλτα του στους δρόμους της Φρανκφούρτης. Τρεις ή τέσσερις περαστικοί τού ζήτησαν πέντε σελίνια, που τους τα έδωσε με ένα σαρδόνιο χαμόγελο. Το στρατήγημά του πέτυχε και η οικογένειά του εξακολουθεί να κατέχει τα πλούτη της.
Είναι περίπου το ίδιο πράγμα που τα έξυπνα μυαλά της μεσαίας τάξης λένε «Αχ, απαλλοτρίωση, μόνο εγώ ξέρω τι σημαίνει αυτή».
Πάρτε όλα τα πανωφόρια και φτιάξτε ένα σωρό και ο καθένας είναι ελεύθερος να βοηθήσει τον εαυτό του και να παλέψει για το καλύτερο παλτό.
Αλλά τέτοια αστεία είναι άσχετα καθώς και επιπόλαια. Αυτό που θέλουμε δεν είναι να ανακατανείμουμε τα πανωφόρια. Εξάλλου, πολύ πιθανό το γυμνό τρεμάμενο πλήθος να μην ωφεληθεί και πολύ.
Ούτε θέλουμε να κατανέμουμε τον πλούτο του Rothchilds.
Αυτό που θέλουμε είναι να τακτοποιήσουμε τα πράγματα έτσι ώστε για κάθε άνθρωπο που γεννήθηκε στον κόσμο να εξασφαλίζεται η δυνατότητα, σε πρώτη φάση, της μάθησης, μερικών χρήσιμων επαγγελμάτων, ώστε να καταστούν ικανοί να τα εξασκήσουν. Το επόμενο είναι ότι θα πρέπει να είναι ελεύθεροι να εργασθούν στο αντικείμενό τους χωρίς να ζητούν την άδεια του αφεντικού ή του κάθε ιδιοκτήτη και χωρίς να παραδίδουν στον ιδιοκτήτη ή τους κεφαλαιοκράτες τη μερίδα του λέοντος της παραγωγικής τους δύναμης .
Ως προς τον πλούτο που κατέχει ο Rothchilds ή ο Vanderbilts, αυτός θα μας χρησιμεύσει να οργανώσουμε το σύστημα της κοινωνικής παραγωγής.
Η ημέρα κατά την οποία ο εργάτης θα μπορεί να οργώσει το έδαφος χωρίς την καταβολή του περισσότερου από το μισό αυτού που παράγει, την ημέρα που οι μηχανές, που είναι απαραίτητες για να προετοιμάσουν το έδαφος για την πλούσια συγκομιδή θα είναι στην ελεύθερη διάθεση των καλλιεργητών, την ημέρα που ο εργαζόμενος στο εργοστάσιο θα παράγει για την κοινότητα και όχι για τα μονοπώλια, εκείνη την ημέρα θα δείτε τους εργάτες ντυμένους και ταϊσμένους και δεν θα υπάρχουν πλέον άλλοι Rothchilds ή άλλοι εκμεταλλευτές.
Κανείς δεν θα είναι τότε αναγκασμένος να πουλά την εργατική του δύναμη για έναν μισθό που αντιπροσωπεύει μόνο ένα μικρό μέρος αυτών που παράγει.
"Μέχρι τώρα καλά", λένε οι επικριτές μας, "αλλά θα έχουμε τους Rothchilds προερχόμενους από το εξωτερικό. Πώς θα αποτρέψετε ένα πρόσωπο από το να συγκεντρώσει εκατομμύρια στην Κίνα και στη συνέχεια να εγκατασταθεί ανάμεσά σας; Πώς θα αποτραπεί ένας που περιβάλλεται από λακέδες και μισθωτούς σκλάβους (τσιράκια) από την εκμετάλλευσή τους πλουτίζοντας ατομικά σε βάρος τους;"
"Δεν μπορείτε να φέρετε μια επανάσταση σε όλο τον κόσμο την ίδια στιγμή. Λοιπόν, τι θα κάνετε; Θα δημιουργήσετε ειδικές κατοικίες-τελωνεία για τα σύνορά σας, για τον έλεγχο όλων όσων εισέρχονται στη χώρα σας και θα κατάσχετε τα χρήματα...
Στο τέλος του 19ου αιώνα, πολλοί Γάλλοι συγγραφείς προσελκύσθηκαν στον αναρχισμό. Μερικοί από αυτούς συναρπάστηκαν από τις βομβιστικές επιθέσεις του Ravachol και του Emile Henry και θέλησαν να γράψουν ένα βιβλίο που θα ήταν μια λογοτεχνική βόμβα, που θα καταστρέφει τα θεμέλια της θρησκείας, της οικογένειας και του έθνους-κράτους. Για παράδειγμα, οι Συμβολιστές ύμνησαν τον «ελεύθερο στίχο» ως «αναρχικό στίχο». Πολλοί από αυτούς, αφού απέκτησαν φήμη, εγκατέλειψαν κάθε έννοια αναρχισμού.
Κάποιος που δεν το έκανε αυτό ήταν ο Octave Mirbeau. Γι’ αυτόν, ο αναρχισμός δεν ήταν μόδα ή μέρος μιας χαραμισμένης νιότης. Ανακάλυψε, βέβαια, τις ιδέες των Proudhon και Kropotkin...
Μια σημαντική αναρχοκομμουνιστική ανάλυση, παρά τις ελάχιστες διαφωνίες, σχετικά με την πρόσφατη σύρραξη στη Μ. Ανατολή και το ρόλο των αναρχικών.
Ο πόλεμος μεταξύ του Ισραήλ (με την πλήρη υποστήριξη των ΗΠΑ) και της Χεζμπολάχ (και τον υπόλοιπο Λίβανο) τερματίστηκε προσωρινά. «Προσωρινά» επειδή δεν έχει επιλυθεί κανένα σημαντικό ζήτημα και, ιδιαίτερα, ο αποικιοκρατικός ρόλος του Ισραήλ στη Μέση Ανατολή. Στο μεταξύ, ο πόλεμος μεταξύ των ΗΠΑ και του Ιράκ εντείνεται, ενώ ο ιρακινός εμφύλιος πόλεμος μεταξύ διαφορετικών φατριών εντείνεται επίσης. Ο δε πόλεμος μεταξύ ΗΠΑ και Αφγανιστάν συνεχίζεται και υπάρχουν, επιπλέον, βάσιμα στοιχεία ότι η κυβέρνηση Μπους σκοπεύει να επιτεθεί...
Στο κτήριο της Ελληνικής κοινότητας της Μελβούρνης στις 18/07/2019
Με τον Ελευθεριακό στο Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Πέρασμα, 22/01/2018