Maurizio Antonioli (ed.), «Το Διεθνές Αναρχικό Συνέδριο, Άμστερνταμ 1907» (Black Cat Press)
Το 280 σελίδων αυτό βιβλίο αποτελεί τη μετεξέλιξη μιας μπροσούρας της ιταλικής Federazione dei Comunisti Anarchici (FdCA) που είχε εκδοθεί μερικά χρόνια πριν στη σειρά «Μελέτες για μια Ελευθεριακή Εναλλαγή» («Studies for a Libertarian Alternative») στην αγγλική γλώσσα (και η οποία είναι διαθέσιμη και στο διαδίκτυο).
Το παρόν βιβλίο είναι εν πολλοίς εργασία του ιστορικού Maurizio Antonioli, ο οποίος είναι καθηγητής Σύγχρονης Ιστορίας της Σχολής Πολιτικών Επιστημών Του Πανεπιστημίου Μιλάνου. Να σημειώσουμε εδώ ότι ο Maurizio Antonioli έχει δημοσιεύσει αρκετές μελέτες που αφορούν την ιστορία του ιταλικού εργατικού κινήματος, ιδιαίτερα την ιστορία και τους αγώνες της Ομοσπονδίας Εργατών Μετάλλου και των Εργατικών Κέντρων (Camere del Lavoro) των περιοχών Μιλάνου και Λομβαρδίας.
Η μετάφραση στην αγγλική γλώσσα και η γενική επιμέλεια της έκδοσης είναι εργασία του συντρόφου Nestor MacNab, συν τοις άλλοις, μέλους της FdCA και της εκδοτικής ομάδας του www.anarkismo.net
Το βιβλίο «Το Διεθνές Αναρχικό Συνέδριο, Άμστερνταμ 1907» («The International Anarchist Congress, Amsterdam 1907») αποτελείται απο διαφορετικά κεφάλαια που αφορούν τις έξι μέρες διάρκειας του Συνεδριου, αφού οι εκδότες του βιβλίου παραθέτουν τις εισηγήσεις, τις τοποθετήσεις των συνέδρων και βασικά σημεία του διαλόγου που αναπτύχθηκε σε κάθε ξεχωριστό θέμα που παρουσιάστηκε στο Συνέδριο. Τα θέματα, δε, αυτά αφορούσαν πολλά και ποικίλα θέματα όπως συμμετοχή στο Αντιμιλιταριστικό Συνέδριο που γινόταν τις ιδιες μέρες στο Άμστερνταμ, αναφορές για την κατάσταση του τότε αναρχικού κινήματος μιας σειράς χωρών από τις οποίες προέρχονταν οι σύνεδροι (Βέλγιο, Βοημία, Ολλανδία, Ρουμανία, ΗΠΑ, Αυστρία, Γερμανία, Ρωσία, Σερβία, Ιταλία, Αγγλία), αναρχισμός και οργάνωση (που κάλυψε ολόκληρη τη δεύτερη μέρα του Συνεδρίου και μέρος της τρίτης), η Αναρχική Διεθνής, αναρχισμός και συνδικαλισμός, αναρχικός Τύπος, η Ρωσική Επανάσταση (του 1905), ο συνδικαλισμός και η γενική απεργία, ο αναρχισμός και τα συνδικαλιστικά κινήματα στην Αργεντινή, αναρχισμός και αντιμιλιταρισμός, εκπαίδευση των παιδιών, αλκοολισμός, παραγωγικοί συνεταιρισμοί, η γλώσσα εσπεράντο και άλλα. (Να σημειωθεί ότι στα περισσότερα από τα ζητήματα αυτά το Συνέδριο υιοθέτησε και εξέδωσε συγκεκριμένες Αποφάσεις-Ψηφίσματα).
Επίσης, στο βιβλίο παρατίθενται σε μορφή παραρτημάτων αρκετά κείμενα-αναφορές σχετικά με τη δράση των αναρχικών στη Ρωσία καθώς και τη Ρωσική Επανάσταση του 1905, που κατατέθηκαν στο Συνέδριο.
Το Συνέδριο αυτό συνήλθε στο διάστημα 26-31 Αυγούστου 1907, στο Plancius Hall του Άμστερνταμ. Φέτος κλείνουν 105 χρόνια από τη διεξαγωγή αυτού του αρκετά σημαντικού για το διεθνές αναρχικό κίνημα Συνεδρίου.
Το προηγούμενο (από αυτό) Αναρχικά Συνέδρια ήσαν αυτό που συνήλθε το1881 στο Λονδίνο, στο οποίο καταβλήθηκε προσπάθεια επανασύστασης της παλαιάς Α’ Διεθνούς, αν και εγκαινιαζόταν τότε η περίοδος της λεγόμενης «αναρχικής τρομοκρατίας» (propaganda by deed), η οποία απομάκρυνε το αναρχικό κίνημα από τις εργαζόμενες μάζες.
Κατά την περίοδο ανάμεσα στο 1881 και το 1907 συνέβησαν αρκετές και δραματικές αλλαγές στο εργατικό κίνημα. Αυτή την περίοδο, πάντως, οι αναρχικοί τοποθετήθηκαν απόλυτα έξω από την σφαίρα της εργατικής τάξης, αν και μερικοί ελάχιστοι σύντροφοι παρέμειναν στο πλευρό των εργαζομένων. Όταν το αναρχικό κίνημα κατάλαβε σε κάποια στιγμή ότι έπρεπε να θέσει ένα τέλος στην απομόνωσή του, το αποτέλεσμα ήταν να συγκληθεί το...
Σύντομη βιογραφία του Γάλλου δασκάλου, αρχικά τροτσκιστή και μετέπειτα αναρχοκομμουνιστή Μισέλ Ραβελλί.
Γεννήθηκε στο Παρίσι το 1924. Ο Michel Ravelli ήταν από τη γενιά αυτή που πολιτικοποιήθηκε κατά τη διάρκεια της κατάληψης της Γαλλίας από τα γερμανικά στρατεύματα.
Έγινε μέλος, αρχικά, του Κομμουνιστικού Κόμματος Γαλλίας, αλλά για να κάνει εισοδιστική δουλειά για το τροτσκιστικό Parti Communiste Internationaliste (PCI – Κομμουνιστικό Διεθνιστικό Κόμμα), μετά το διδακτορικό του στη Φιλοσοφία στη Σορβόννη.
Μετά το 1956 και την καταστολή της Ουγγρικής εξέγερσης, ο Michel ήταν από τους εκδότες του παράνομου «Tribune de discussion» «(«Βήμα Συζήτησης»), μαζί με τον Felix Guattari
“Δεν φαντάζονται ότι μια κοινωνία μπορεί να λειτουργήσει χωρίς αφέντες και υπηρέτες, χωρίς αρχηγούς και στρατιώτες ” ΚΑΤΩ ΟΙ ΑΡΧΗΓΟΙ . J. De jacques
Οι δημοσιεύσεις αυτές έχουν σαν στόχο ή την πρόθεση να ξανανοίξουν τη συζήτηση σχετικά με την οργάνωση, τον αυθορμητισμό και την συνείδηση. Πιστεύουμε ότι η παρούσα κατάσταση καθιστά επίκαιρη αυτήν τη συζήτηση από την στιγμή που θέλουμε να βάλλουμε το λιθαράκι για την δημιουργία προοπτικά ενός πλατιού ελευθεριακού επαναστατικού κινήματος ταυτόχρονα με την αργή αλλά σταθερή ανανέωση του αναρχικού χώρου.
Εκείνο που είναι ενδιαφέρον, στην προκειμένη περίπτωση, είναι ότι οι νέες καταστάσεις που προβάλλουν στο προσκήνιο...
Στο κτήριο της Ελληνικής κοινότητας της Μελβούρνης στις 18/07/2019
Με τον Ελευθεριακό στο Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Πέρασμα, 22/01/2018