Τέσσερις ερωτοαπαντήσεις για το ζήτημα της πατριαρχίας ιδωμένες σύμφωνα με μια σύντομη αναρχοκομμουνιστική θεώρηση
Α) Είναι η πατριαρχία ένα ευδιάκριτο κοινωνικό σύστημα στις ταξικές κοινωνίες και ιδιαίτερα στον καπιταλισμό;
Η πατριαρχία υφίσταται σε όλες τις κοινωνικές τάξεις επειδή η διαφορά φύλου δεν είναι ένα υπερ-δομικό στοιχείο. Αποτελεί αναπόσπαστο συστατικό των κοινωνικών δομών, ένα υλικό στοιχείο μέσω του οποίου χτίζεται η πολιτιστική διαφορά των γυναικών και των ανδρών και, πάνω απ’ όλα, η διαφορά της αγοράς εργασίας με τις κοινωνικές και εξουσιαστικές αναλογίες.
Β) Ωφελούνται από την πατριαρχία οι άνδρες που ανήκουν στην εργατική τάξη;
Όλα τα άτομα ωφελούνται από την πατριαρχία, συχνά ασυναίσθητα. Ακόμη και μέσα στο αναρχικό κίνημα. Η πατριαρχία διαχωρίζει τον κόσμο σε δύο απολύτως διαφορετικά επίπεδα. Το ένα επίπεδο, το αρσενικό, είναι συμβολικό (και δεν ανήκουν ξεκάθαρα σ’ αυτό μόνο άνδρες) και υπερισχύει. Κατέχει την εξουσία σε όλους τους χώρους, χωρίς εξαίρεση.
Γ) Θα έπρεπε οι γυναίκες της εργατικής τάξης να είναι αυτόνομες από τους άνδρες της εργατικής τάξης στην πάλη τους ενάντια στο σεξισμό;
Δεδομένου ότι το κίνημα των ελευθεριακών γυναικών και ο φεμινισμός μας έχουν διδάξει κάποια γενικά πράγματα, οι γυναίκες πρέπει να διαθέτουν τον ευδιάκριτο και αυτόνομο χώρο τους, έτσι ώστε να μπορούν να αναλύουν τις διάφορες μορφές πατριαρχίας που έχουν επιπτώσεις (ακόμα και μη ορατές) σε κάθε κοινωνικό και πολιτικό πρόβλημα με το οποίο οι αναρχικές οργανώσεις και οι εργατικές τάξεις έρχονται σε επαφή. Οι γυναίκες πρέπει να αποκτήσουν συνείδηση για την πατριαρχία και να επεξεργαστούν κατάλληλες στρατηγικές αγώνα. Πρέπει, επίσης, να απαιτήσουν να μάθουν και οι άνδρες για την πατριαρχία και να υποστηρίξουν τις γυναίκες στον αγώνα τους ενάντια σε αυτή τη μορφή συμβολικής και υλικής εκμετάλλευσης, επειδή κάθε νίκη ενάντια στην πατριαρχία είναι μια νίκη που μας φέρνει πιο κοντά σε μια ελεύθερη κοινωνία ίσων, μια νίκη για την αναρχική κοινωνία όπου η σχέση μεταξύ των ανδρών και των γυναικών θα είναι διαφορετική.
Δ) Ποια είναι η σχέση μεταξύ κομμουνιστικής επανάστασης και σεξουαλικής χειραφέτησης;
Η κομμουνιστική επανάσταση δημιουργεί αυτόματα τη σεξουαλική χειραφέτηση. Έτσι, υπάρχει ανάγκη να παλέψουμε ενάντια στο σεξισμό, αλλά δεν υπάρχει καμιά επιτυχία χωρίς τον κομμουνισμό. Μόνο εάν ο αναρχικός κομμουνισμός κατανοήσει ότι ο αγώνας ενάντια στην πατριαρχία, σε όλες της μορφές της, καθίσταται όλο και περισσότερο απαραίτητος και μόνο εάν όλοι οι σύντροφοι, αρσενικοί και θηλυκοί, αφιερωθούν με ειλικρίνεια και αληθινά στον αγώνα ενάντια στην πατριαρχία, θα είμαστε σε θέση να δημιουργήσουμε ελεύθερες σχέσεις μεταξύ των γυναικών και των ανδρών τη στιγμή της επανάστασης, γνωρίζοντας ότι οπουδήποτε στην κοινωνία συνεχίζει να υπάρχει η πατριαρχία τότε δεν υπάρχει καμία ελευθερία, καμία αλληλεγγύη και κανένας αναρχισμός.
* Το κείμενο αυτό «βγήκε» από σημειώσεις στα αγγλικά συντρόφων της Αναρχοκομμουνιστικής Πρωτοβουλίας από την Ινσταμπούλ της Τουρκίας σχετικά με το ζήτημα της πατριαρχίας και του αγώνα ενάντιά της, στα πλαίσια του γενικότερου αγώνα για την κοινωνική επανάσταση και τον αναρχικό κομμουνισμό. Μετάφραση και διαμόρφωση κειμένου «Ούτε Θεός-Ούτε Αφέντης», Μελβούρνη, 25 Ιούλη 2006.
...
Ένας άλλος Σεπτέμβρης, που δεν θα μπορούσε να χρεωθεί με συμβολισμούς. Όπως θυμήσαμε τον περασμένο μήνα φέτος συμπληρώνονται 40 χρόνια από το πραξικόπημα της 11ης Σεπτεμβρίου του 1973, με το οποίο η αστική τάξη της Χιλής, με την ενεργό υποστήριξη της κυβέρνησης των Ηνωμένων Πολιτειών, ανέτρεψε την κυβέρνηση της Unidad Popular (Λαϊκή Ενότητα) εισάγοντας μια περίοδο έντονης καταστολής εναντίον του αριστερού και του οργανωμένου λαού.
Είναι σαφές ότι με τη βίαιη καταστολή που υποστήκαμε όλα αυτά τα 17 χρόνια δικτατορίας επιχειρήθηκε να μας ενσταλαχθεί ο φόβος, κάτι σαν ένα τείχος με το οποίο θα μπορούσε...
Γιατί οι αναρχικοί αναμιγνύουν πάντα την τάξη σε ό,τι κι αν αναφέρονται; Δεν είναι η ταξική πάλη κάτι περισσότερο από ένα βιβλίο ιστορίας; Τελικά, δεν θα δείτε πάρα πολλούς τσαλαπατημένους εργαζόμενους με φτηνά σακάκια και καπέλα και βαριές μπότες.
Αντί αυτού, αρκετοί από μας πηγαίνουν στην Τουρκία, το Μαρόκο ή ακόμα και στις ΗΠΑ για τις διακοπές τους.
Και μόλις και μετά βίας τρέφεται κανείς σήμερα, στο 2006, μόνο με ψωμί και νερό.
Ώστε αυτό δεν είναι το ερώτημα; Λοιπόν, όχι (τι άλλο περιμένετε από μένα να γράψω!). Το προσφιλές το κυρίαρχης τάξης είναι να...
Στο κτήριο της Ελληνικής κοινότητας της Μελβούρνης στις 18/07/2019
Με τον Ελευθεριακό στο Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Πέρασμα, 22/01/2018