Your name

Αναρχική Θεωρία

25 Σεπτεμβρίου 2013

“Δεν πρόκειται να φτάσουμε στην αναρχία ούτε σήμερα ούτε αύριο ούτε σε δέκα αιώνες, απλώς θα πορευόμαστε προς την αναρχία σήμερα, αύριο και για πάντα”.

Είναι αρκετά διαδεδομένη η πεποίθηση ότι όταν λέμε ότι είμαστε επαναστάτες εννοούμε ότι η αναρχία πρέπει να έρθει μεμιάς, σαν άμεσο επακόλουθο ενός ξεσηκωμού που θα κατέστρεφε με τη βία όλα όσα υπάρχουν και θα έβαζε στη θέση τους θεσμούς πραγματικά καινούργιους. Για να πούμε την αλήθεια κάμποσοι σύντροφοι βλέπουν έτσι την επανάσταση.

Αυτή η παρανόηση εξηγεί το γιατί πολλοί αντίπαλοί μας πιστεύουν, δικαιολογημένα, ότι η αναρχία είναι πράγμα αδύνατο: και αυτό εξηγεί και το γιατί ορισμένοι σύντροφοι, βλέποντας ότι η αναρχία δεν μπορεί να έρθει αμέσως, μιας και είναι δεδομένες οι ηθικές συνθήκες του μεγάλου πλήθους των ανθρώπων, παραδέρνουν ανάμεσα σε ένα δογματισμό που τους βγάζει έξω από την πραγματική ζωή και σε έναν οπορτουνισμό που, πρακτικά, τους κάνει να λησμονούν ότι είναι αναρχικοί και ότι όντας αναρχικοί πρέπει να αγωνίζονται για την αναρχία.

Λοιπόν, είναι βέβαιο ότι ο θρίαμβος της αναρχίας δεν μπορεί να έρθει από θαύμα, ούτε και μπορεί να έρθει σε πείσμα και σε αντίθεση με το νόμο της εξέλιξης που λέει: τίποτα δεν έρχεται αν δεν συντρέχουν κάποιοι λόγοι, τίποτα δεν μπορεί να γίνει αν λείπει η απαραίτητη για αυτό δύναμη.

Αν θέλαμε να αντικαταστήσουμε μια κυβέρνηση με μια άλλη, να επιβάλουμε δηλαδή τη θέλησή μας στους άλλους, θα αρκούσε γι’αυτό να αποκτήσουμε την υλική δύναμη που είναι απαραίτητη για να συντρίψουμε τους καταπιεστές και να πάρουμε εμείς τη θέση τους. Εμείς όμως, αντίθετα, θέλουμε την αναρχία, μια κοινωνία δηλαδή που θα βασίζεται στην ελεύθερη και θεληματική συμφωνία, όπου κανένας δεν θα μπορούσε να επιβάλει τη θέλησή του στους άλλους, όπου όλοι θα μπορούσαν να κάνουν ό,τι θέλουν και να συνεισφέρουν με τη θέληση τους στη γενική ευτυχία. Ο θρίαμβος της αναρχίας δεν θα ολοκληρωθεί και δεν θα γενικευτεί, παρά μόνο όταν οι άνθρωποι δεν θα θέλουν πια ούτε να τους διατάζουν ούτε εκείνοι να διατάζουν άλλους και θα έχουν χωνέψει για τα καλά τα πλεονεκτήματα που τους παρέχει η αλληλεγγύη για να οργανώσουν ένα κοινωνικό σύστημα που μέσα του δεν θα υπάρχουν πια ούτε βία ούτε καταναγκασμός.

Από την άλλη μεριά, αφού η συνείδηση, η θέληση και η ικανότητα μεγαλώνουν σιγά-σιγά και δεν μπορούν να βρουν τα μέσα και την ευκαιρία για να αναπτυχθούν παρά μόνο παράλληλα με το βαθμιαίο μετασχηματισμό του περιβάλλοντος και με την πραγμάτωση των επιθυμιών στο μέτρο που αυτές παίρνουν μορφή και γίνονται επιτακτικές, έτσι και η αναρχία θα εγκαθιδρύεται σιγά-σιγά και θα εντείνεται όλο και περισσότερο.

Δεν πρόκειται, επομένως, να φτάσουμε στην αναρχία ούτε σήμερα ούτε αύριο ούτε σε δέκα αιώνες, απλώς θα πορευόμαστε προς την αναρχία σήμερα, αύριο και για πάντα.

Η αναρχία είναι η κατάργηση της κλεψιάς και της καταπίεσης του ανθρώπου από άνθρωπο, η κατάργηση δηλαδή της ατομικής ιδιοκτησίας και της κυβέρνησης. Η αναρχία είναι η καταστροφή της αθλιότητας, της δεισιδαιμονίας και του μίσους. Για τούτο, κάθε χτύπημα που δίνουμε στους θεσμούς...

Περισσότερα …