Του JoaquinCienfuegos
Η Oaxaca έχει ήδη δώσει ένα παράδειγμα στους πληθυσμούς του Μεξικού και στους λαούς όλου του κόσμου. Αυτό που άρχισε ως ένα κίνημα των δασκάλων ενάντια στην ιδιωτικοποίηση της εκπαίδευσης έχει τώρα μετατραπεί σε ένα λαϊκό κίνημα ενάντια στην κυβέρνηση. Η APPO (Asamblea Popular de Pueblo de Oaxaca – Λαϊκή Συνέλευση του Λαού της Oaxaca) βρίσκεται εκεί όπου οι άνθρωποι έχουν συνδεθεί μεταξύ τους κατευθείαν και έχουν αυτο-οργανωθεί.
Το κράτος δολοφονεί και έχει προσπαθεί να καταστείλει το κίνημα αυτό, αλλά ο λαός συνεχίζει να κινητοποιείται και να οργανώνεται επεκτείνοντας την αντίσταση (επειδή εάν δεν το κάνει, η κυβερνητική σφαγή θα συνεχιστεί). Ο λαός στην Oaxaca έχε καταλάβει τους τα μέσα επικοινωνίας, από τηλεοπτικούς σταθμούς μέχρι ραδιοσταθμούς. Οι άνθρωποι υπερασπίζονται μεταξύ τους, αλλά και τις καταλήψεις αυτές, με αυτοσχέδια όπλα, πέτρες, ραβδιά και τούβλα ενάντια στις ειδικές δυνάμεις της αστυνομίας και τους παραστρατιωτικούς. Οι άνθρωποι ύψωσαν οδοφράγματα και μπλοκάρισαν τους δρόμους και το κύριο αίτημά τους είναι τώρα η αποχώρηση της κυβέρνησης. Το APPO είναι η δημοκρατία του λαού και όχι το PRI (Θεσμικό «Επαναστατικό» Κόμμα).
Η κυβέρνηση είναι φοβισμένη και προσπαθεί να διατηρήσει την εξουσία της καθώς οι άνθρωποι επαναστατούν. Αποκαλούν το λαϊκό κίνημα ανατρεπτικό κίνημα ανταρτών πόλης. Σε ένα άρθρο στην εφημερίδα «La Jornada», με τίτλο «Oaxaca, οι δάσκαλοι και ο ένοπλος αγώνας», αναφέρεται στο πώς η ένοπλη πάλη και ο αγώνας χρησιμοποιούνται στην Oaxaca επί δεκαετίες. Ανάμεσα στους δασκάλους του Μεξικού, που έχουν πάρει τώρα τα όπλα, συγκαταλέγονταν επιφανείς επαναστάτες όπως ο Lucio Cabanas και ο Genaro Vasquez.
Η κατάσταση σήμερα στην Oaxaca χαρακτηρίζεται από τη συνέχιση των προσπαθειών των ανθρώπων να επεκτείνουν την αντίσταση μέσω του ένοπλου αγώνα που είναι μια απαραίτητη τακτική όταν το κράτος δολοφονεί αυτούς που αντιτάσσονται σ’ αυτό. Βέβαια, η ένοπλη αντίσταση δεν είναι αυτό που έχει καταστήσει το συνολικό αγώνα στην Oaxaca επαναστατικό, αλλά το επίπεδο της αυτο-οργάνωσης, της αυτονομίας και της κοινοτικής δομής που έχει αυξήσει τη συνειδητοποίηση του πληθυσμού ώστε να απαιτήσει την αυτοδιάθεσή του από τις άδικες κυβερνήσεις.
Αυτό είναι που παίζει ρόλο και ανάβει τη φλόγα του ανερχόμενου επαναστατικού κινήματος σε εθνικό επίπεδο. Στην Chiapas, το Atenco, το Guerrerro, το Michoacan, τη Baja Califoria και άλλα μέρη του Μεξικού – υπάρχουν ήδη κοινότητες που αυτο-οργανώνονται, που χτίζουν απελευθερωμένες αυτόνομες κοινότητες, που υπερασπίζουν τον εαυτό τους από τις επιθέσεις του κράτους, παίρνοντας άμεσα μέτρα ενάντια στον ιμπεριαλισμό και το νεοφιλελευθερισμό. Είναι μια κατάσταση όπου οι άνθρωποι επεκτείνουν τη συνειδητοποίησή τους βλέποντας και βιώνοντας τη διαφθορά της κυβέρνησης, μέσω των κλεμμένων εκλογών. Είναι μια κατάσταση όπου οι καταπιεσμένοι άνθρωποι κοιτάζουν με περισσότερη ελπίδα στην 6η Διακήρυξη της Selva Lacandona και έπειτα στις προεδρικές εκλογές. Μια τέτοια κατάσταση ονομάζεται επαναστατική: μια κατάσταση όπου οι διαφορές μεταξύ των ανθρώπων και εκείνων στην εξουσία έχουν γίνει τόσο έντονες που το κράτος δεν μπορεί να τις κρύψει και προσπαθεί να κρατήσει τους ανθρώπους υπό τον έλεγχό του.
Οι επαναστάσεις γίνονται από τους ανθρώπους και από τα λαϊκά τους κινήματα. Δεν γίνονται από οργανώσεις-εμπροσθοφυλακές ή επαγγελματίες επαναστάτες, ακόμα κι αν ιστορικά οι οργανώσεις-εμπροσθοφυλακές εισχωρούν στα λαϊκά αυτά κινήματα και γίνονται οι νέοι καταπιεστές από τη στιγμή που θα ανέλθουν στην εξουσία. Αυτό που συμβαίνει στην Oaxaca, είναι αυτό που κάνουν οι ιθαγενείς για αιώνες, έχοντας αυτο-οργανωθεί και στηριχθεί στους εαυτούς τους.
Μια επανάσταση στο Μεξικό σημαίνει πάρα πολλά για τους καταπιεσμένους ανθρώπους όλου του κόσμου και ειδικά αυτούς των ΗΠΑ. Η επανάσταση στο Μεξικό μπορεί και πρέπει να επεκταθεί στις ΗΠΑ. Η ιμπεριαλιστική κυβέρνηση των Ηνωμένων Πολιτειών κυριαρχεί πάντα πολιτικά και οικονομικά στην κυβέρνηση του Μεξικού. Είναι υπεύθυνη για τη NAFTA και άλλες παραμέτρους οικονομικής πολιτικής με τις οποίες κλέβουν τους πόρους των ιθαγενών και των αγροτών του Μεξικού, κάτι που τους αναγκάζει ν’ αφήσουν τα σπίτια τους και να μεταναστεύσουν στις ΗΠΑ για να επιζήσουν. Τοποθετούν πάντα τέτοιες κυβερνήσεις στο Μεξικό που να ακολουθούν τις διαταγές τους. Οι ΗΠΑ έχουν οπλίσει και εκπαιδεύσει το στρατό, την αστυνομία, και τους παραστρατιωτικούς που κατασφάζουν, βιάζουν και καταστέλλουν τους καταπιεσμένους ανθρώπους και τις κοινότητές τους στο Μεξικό. Οι ΗΠΑ είναι ο επιστάτης της ανθρώπινης δυστυχίας σε όλο τον κόσμο.
Συγχρόνως, καταπιεσμένοι άνθρωποι στις ΗΠΑ σκοτώνονται, καταστέλλονται, βιάζονται, εκμεταλλεύονται, και φυλακίζονται. Μαύροι, έγχρωμοι, ιθαγενείς, Ασιάτς, νέοι, εργατική τάξη, άστεγοι, χωρίς χαρτιά, άνεργοι, γυναίκες, ομοφυλόφιλοι και άλλοι, ενώ ζουν στη «πλουσιότερη χώρα» του κόσμου, πάσχουν από τριτοκοσμικές συνθήκες. Ειδικά στις νοτιοδυτικές περιοχές των ΗΠΑ επικρατεί αποικιοκρατία και νεο-αποικιοκρατία (όπως στο νότο και σε άλλες περιοχές των ΗΠΑ), επειδή ζούμε σε κλεμμένη γη και οι κοινότητές μας έχουν καταληφθεί από αστυνομικά τμήματα, δικαστήρια, φυλακές-βιομηχανίες, ένα ολόκληρο αστυνομικό κράτος.
Ο αγώνας στο Μεξικό είναι παρόμοιος με τον αγώνα μας και είναι η δική μας επανάσταση. Έχουμε χρέος να βάλουμε το λιθαράκι μας, να οργανωθούμε στις κοινότητές μας, να εγκαθιδρύσουμε αυτονομία, αυτοδιάθεση, αυτο-οργάνωση και αυτο-υπεράσπιση των γειτονιών μας, των ανθρώπων μας και των εαυτών μας. Έχουμε χρέος να ανατρέψουμε τον αμερικανικό ιμπεριαλισμό. Οι καταπιεσμένοι και οι άνθρωποι εκείνοι σε όλο τον κόσμο που ζουν υπό αποικιακό καθεστώς έχουν έναν κοινό εχθρό, το λευκό ρατσιστικό, πατριαρχικό και ιμπεριαλιστικό σύστημα και εκείνους που το διατηρούν.
* Γράφτηκε από τον JoaquinCienfuegos, αναρχοκομμουνιστή από το Λος Άντζελες. Δημοσιεύτηκε τη 1/9/2006 στο www.anarkismo.net Ελληνική μετάφραση «Ούτε Θεός-Ούτε Αφέντης», Μελβούρνη, 3/9/2006.
