Your name

Αναρχική Παρέμβαση

28 Οκτωβρίου 2013

H ορθολογική εκπαίδευση (rational education) είναι πάνω απ’ όλα ένας τρόπος άμυνας απέναντι στο λάθος και την άγνοια. Το να αγνοείς την αλήθεια και να δέχεσαι παραλογισμούς, είναι δυστυχώς συνηθισμένο φαινόμενο στην κοινωνία˙ σε αυτό οφείλουμε το διαχωρισμό σε κοινωνικές τάξεις και το διαρκή ανταγωνισμό συμφερόντων.

Έχοντας δεχθεί και κάνει πράξη την κοινή εκπαίδευση αγοριών και κοριτσιών, φτωχών και πλούσιων -έχοντας δηλαδή ξεκινήσει από την αρχή της αλληλεγγύης και της ανισότητας- δεν είμαστε προετοιμασμένοι για τη δημιουργία μίας νέας ανισότητας. Έτσι στο Μοντέρνο Σχολείο δεν θα υπάρχουν ούτε ανταμοιβές ούτε τιμωρίες˙ δεν θα υπάρχουν εξετάσεις για να φουσκώνουν τα μυαλά μερικών παιδιών με το βαθμό «άριστα», να δώσουν σε άλλους τον κοινότυπο τίτλο «καλά» και να κάνουν άλλους δυστυχισμένους με μία συνείδηση ανικανότητας και αποτυχίας.

Αυτά τα στοιχεία των υπαρχόντων επίσημων και θρησκευτικών σχολείων, που συμφωνούν με το συντηρητικό περιβάλλον και τους στόχους του, δεν μπορούν για τους λόγους που έχω αναφέρει να γίνουν δεκτά στο Μοντέρνο Σχολείο. Επειδή δεν μορφώνουμε για ένα συγκεκριμένο σκοπό, δεν μπορούμε να ορίσουμε την ικανότητα ή την ανικανότητα ενός παιδιού. Όταν διδάσκουμε φυσικές επιστήμες ή τέχνη ή εμπόριο ή κάποιο αντικείμενο που χρειάζεται ειδικές συνθήκες, μία εξέταση μπορεί να είναι χρήσιμη και ίσως υπάρχει κάποιος λόγος για να δοθεί κάποιο πτυχίο ή να το αρνηθεί κανείς. Αυτό ούτε το επιβεβαιώνω ούτε το αρνούμαι. Αλλά στο Μοντέρνο Σχολείο δεν υπάρχει τέτοια εξειδίκευση.

Χαρακτηριστικό του σχολείου, που το ξεχωρίζουν ακόμα και από άλλα που ίσως θεωρούνται προοδευτικά, είναι ότι σε αυτό οι πτυχές ενός παιδιού θα αναπτυχθούν ελεύθερα χωρίς να υπαχθούν σε κάποιο δόγμα ούτε καν στις πεποιθήσεις των δασκάλων και του ιδρυτή του σχολείου. Κάθε μαθητής θα φύγει από το σχολείο και θα πάει στην κοινωνική ζωή με την ικανότητα να ορίζει τον εαυτό του και να κατευθύνει τη ζωή του σε όλα τα πράγματα. Έτσι εάν εμποδιζόμασταν να δίνουμε βραβεία δεν θα μπορούσαμε να βάζουμε τιμωρίες και κανείς δεν θα ονειρευόταν κάτι τέτοιο στο σχολείο μας εάν η ιδέα δεν είχε προταθεί από τους έξω.

Μερικές φορές έρχονται σε μένα γονείς με την παροιμιώδη έκφραση στα χείλη τους «τα γράμματα μαθαίνονται με αίμα» (Letters go in with blood) και παρακαλάνε να τιμωρήσω τα παιδιά τους. Άλλοι γονείς γοητεμένοι από το ταλέντο του παιδιού τους θέλουν να το δουν να διακρίνεται σε εξετάσεις και να κερδίζει μετάλλια. Aρνηθήκαμε να δεχτούμε τόσο την τιμωρία όσο και τα έπαθλα και ξαποστείλαμε τους γονείς. Αν κάποιο παιδί επιδείκνυε ιδιαίτερα χαρίσματα, επιμέλεια, τεμπελιά ή κακή συμπεριφορά του δείχναμε την ανάγκη της συναίνεσης με την ευημερία του -ή τη δυστυχία της έλλειψής της- και ο δάσκαλος μπορεί να μιλούσε στα παιδιά σχετικά με αυτό το θέμα. Τίποτα παραπάνω δεν γινόταν και οι γονείς σιγά σιγά συμφιλιώνονταν με το σύστημα του σχολείου, αν και πολλές φορές τα ίδια τα παιδιά τους τούς διόρθωναν στα λάθη και τις προκαταλήψεις τους. Bέβαια οι παλιές προκαταλήψεις επανέρχονταν διαρκώς και είδα ότι έπρεπε να επαναλάβω τα επιχειρήματα μου στους γονείς των...

Περισσότερα …