Your name

Ιστορία Διεθνούς Αναρχικού Κινήματος

01 Σεπτεμβρίου 2014

Η Martha Ackelsberg είναι καθηγήτρια κοινωνιολογίας, με ειδίκευση στα κινήματα γυναικείας χειραφέτησης. Ζει και εργάζεται στην Αμερική. Είναι συγγραφέας του βιβλίου «Οι Ελεύθερες Γυναίκες της Ισπανίας», της ιστορίας της αναρχικής οργάνωσης γυναικών «Mujeres Libres» (Ελεύθερες Γυναίκες) -που έδρασε στην Ισπανία από το 1934 και κατά τη διάρκεια της Κοινωνικής Επανάστασης στην Ισπανία(1936-1939)-, όπως αυτή καταγράφεται από τις μαρτυρίες των αγωνιστριών που επέζησαν τη νίκη του φασισμού και τη δικτατορία του Φράνκο. Η συνέντευξη της συγγραφέως που παρουσιάζεται εδώ, βρίσκεται στο τέλος του βιβλίου. Δόθηκε στον Geert Dhondt τον Απρίλιο του 2004 και δημοσιεύτηκε στο αναρχικό περιοδικό Up The Ante! .

To βιβλίο μπορείτε να το κατεβάσετε στα Αγγλικά από ΕΔΩ

***

Διδάγματα από τις Ελεύθερες Γυναίκες της Ισπανίας.

Ποιές ήταν οι ελεύθερες γυναίκες της Ισπανίας;

Οι «Ελεύθερες γυναίκες» ήταν το όνομα μιας οργάνωσης που ιδρύθηκε επίσημα το καλοκαίρι του 1937, αν και οι απαρχές της εντοπίζονται σε διάφορες πόλεις σε όλη την Ισπανία ήδη από το 1934. Οι γυναίκες που την ίδρυσαν ήταν, στο μεγαλύτερο μέρος τους, μέλη μιας ή περισσότερων αναρχικών οργανώσεων που ήταν τότε ενεργές στην Ισπανία (η CNT -Η Εθνική Συνομοσπονδία Εργασίας, το αναρχοσυνδικαλιστικό συνδικάτο-, η FIJL -η Ομοσπονδία της Ελευθεριακής Νεολαίας Ιβηρικής-, η FAI -η Ιβηρική Αναρχική Ομοσπονδία). Οι γυναίκες αυτές, ενώ ήταν αφοσιωμένες στα ιδανικά αυτών των οργανώσεων -συμπεριλαμβανομένης της εκφρασμένης δέσμευσης τους στο σκοπό μιας κοινωνίας ισότητας των φύλων- πίστευαν πως οι γυναίκες δεν λαμβάνονταν σοβαρά υπόψιν από πολλά αρσενικά μέλη των οργανώσεων αυτών. Αυτές (όσες επρόκειτο να ιδρύσουν τις »Ελεύθερες Γυναίκες») πίστευαν πως μια Κοινωνική Επανάσταση, αν ήθελε να πετύχει, οι γυναίκες θα έπρεπε να εμπλακούν σε αυτή από κοινού με τους άντρες. Αυτό σήμαινε πως οι γυναίκες θα έπρεπε να είναι μέρος των οργανώσεων που «ετοίμαζαν» τους ανθρώπους να συμμετάσχουν στην επανάσταση. Οι μαζικές αναρχικές οργανώσεις αγνοούσαν σε μεγάλο βαθμό τις γυναίκες ως πιθανά μέλη, υπονομεύοντας με αυτό το τρόπο τους σκοπούς τους. Έτσι οι γυναίκες αποφάσισαν να καθιερώσουν μια νέα οργάνωση που θα δούλευε στο πλευρό των υπόλοιπων αλλά θα ήταν αφιερωμένη εξολοκλήρου στην καταπολέμηση αυτού που ονόμαζαν «τριπλή σκλαβιά των γυναικών»: σκλάβες ως εργάτριες, σκλάβες ως γυναίκες και σκλάβες της άγνοιας.

Τι σε ώθησε να γράψεις αυτό το βιβλίο;

Ανακάλυψα τις «Ελεύθερες Γυναίκες» μέσω ενός άρθρου που γράφτηκε στις αρχές της δεκαετίας του 1970 από την Τίμα Κάπλαν και με συνάρπασε. Μερικά χρόνια μετά, όταν βρέθηκα στην Ισπανία για μια έρευνα σχετικά με τις αναρχικές κολλεκτίβες κατά τη διάρκεια του Ισπανικού Εμφύλιου, συνάντησα κάποιες που είχαν εμπλακεί περιφεριακά στην οργάνωση και μου είπαν πως μερικές από τις σημαντικότερες αγωνίστριες ήταν ακόμα ζωντανές. Ξεκίνησα ένα μακρύ «κυνήγι θησαυρού» για να τις βρω. Και όσο τις έβρισκα και τις συναντούσα τόσο με συγκινούσαν και με ενέπνεαν οι ιστορίες τους για όσα είχαν περάσει, για όσα είχαν αγωνιστεί, για όσα κατάφεραν. Ένιωσα πως μου έκαναν ένα δώρο με το να μου διηγηθούν τις ιστορίες τους και πως όφειλα σε αυτές και στους νεότερους πολιτικούς ακτιβιστές -ιδίως τις φεμινίστριες- να διηγηθώ αυτές τις ιστορίες σε...

Περισσότερα …