«Μαχνοβίτες»
Σήμερα το κείμενο του Μαχνό ίσως φαίνεται λίγο παρωχημένο, αφού οι ίδιοι οι σοσιαλδημοκράτες επικαλούνται τον αγωνιστικό χαρακτήρα της Πρωτομαγιάς (για λόγους, βέβαια, που δεν έχουν σχέση με τη χειραφέτηση των εργατών). Για την εποχή που γράφτηκε, όμως, ήταν πρωτότυπο και, όπως αποδείχθηκε αργότερα, αρκετά προφητικό.
Στο σοσιαλιστικό κόσμο, η Πρωτομαγιά θεωρείται ημέρα αργίας των εργαζομένων. Αυτό είναι μια λανθασμένη αντίληψη που έχει διαπεράσει έτσι τις ζωές των προλεταρίων, αφού σε πολλές χώρες η ημέρα αυτή γιορτάζεται πράγματι υπό αυτήν τη μορφή. Στην πραγματικότητα, η Πρωτομαγιά δεν είναι επ’ ουδενί αργία για τους
προλετάριους. Και, βέβαια, οι εργάτες δεν θα έπρεπε να παραμένουν στα εργαστήριά
τους ή στους τομείς εργασίας τους αυτή την ημερομηνία.
Την Πρωτομαγιά, οι προλετάριοι όλων των χωρών πρέπει να ενώνονται σε κάθε χωριό, σε κάθε πόλη και να οργανώνουν μαζικές κινητοποιήσεις, όχι για να χαρακτηριστεί η ημερομηνία έτσι όπως οι κρατιστές σοσιαλιστές και ειδικά οι Μπολσεβίκοι το αντιλαμβάνονται, αλλά, μάλλον, για να μετρήσουν τη δύναμή τους και να αξιολογήσουν τις δυνατότητές τους για τον άμεσο ένοπλο αγώνα ενάντια σε ένα σάπιο, φοβισμένο, δουλοκτητικό σύστημα ριζωμένο στη βία και το ψέμα.
Είναι ευκολότερο για όλους τους εργάτες να ενώνονται εκείνη την ιστορική ημερομηνία, η οποία περιλαμβάνεται ήδη στην ατζέντα τους ως μέρα αγώνα και η καταλληλότερη για τα να εκφράσουν τη συλλογική τους βούληση, καθώς επίσης και να εισάγουν στην κοινή συζήτηση όλων των σχετικών με τα ουσιαστικά εργατικά ζητήματα του παρόντος και του μέλλοντος.
Πάνω από σαράντα χρόνια πριν, οι Αμερικανοί εργαζόμενοι του Σικάγου και των περιοχών που το περιβάλλουν, συγκεντρώθηκαν την 1η του Μάη. Εκεί ακούστηκαν ομιλίες από πολλούς σοσιαλιστές ομιλητές και, ειδικότερα, από τους αναρχικούς ομιλητές, με εύκολα αφομοιώσιμες ελευθεριακές ιδέες και συσπειρώθηκαν ανοιχτά με τους αναρχικούς. Εκείνη την ημέρα, οι αμερικανοί εργαζόμενοι προσπάθησαν με την αυτό-οργάνωση, να δώσουν έκφραση στη διαμαρτυρία τους ενάντια στο κακόηθες σύστημα του κράτους, του κεφαλαίου, των πλουσίων. Γι’ αυτά τα ζητήματα μίλησαν οι αμερικανοί ελευθεριακοί Σπάις, Πάρσονς και άλλοι. Σ’ αυτό το σημείο η συγκέντρωση διαμαρτυρίας διακόπηκε από τις προβοκάτσιες των έμμισθων οργάνων του κεφαλαίου, που οδήγησε στη σφαγή άοπλων εργαζομένων, συνοδευόμενη από τη σύλληψη και τη δολοφονία των Σπάις, Πάρσονς και άλλων συντρόφων.
Οι εργαζόμενοι του Σικάγου και της περιοχής δεν είχαν συγκεντρωθεί για να γιορτάσουν τις διακοπές της Πρωτομαγιάς. Είχαν μαζευτεί για να επιλύσουν από κοινού τα προβλήματα της ζωής τους και του αγώνα τους.
Ακόμα και σήμερα, όποτε οι προλετάριοι αυτοαπελευθερώνονται από την κηδεμονία της μπουρζουαζίας και της σοσιαλδημοκρατίας που συνδέεται με αυτήν (Μενσεβίκοι
ή Μπολσεβίκοι, δεν υπάρχει διαφορά) ή, έστω, προσπαθούν, βλέπουν την Πρωτομαγιά ως μια ευκαιρία για συσπείρωση, που μπορούν να ασχοληθούν με τα εργατικά ζητήματα ή και να εξετάσουν το ζήτημα της χειραφέτησής τους. Μέσω αυτών των φιλοδοξιών δίνουν έκφραση στην μεταξύ τους αλληλεγγύη και τιμούν τη μνήμη των μαρτύρων του Σικάγο.
Κατά συνέπεια, αισθάνονται ότι η Πρωτομαγιά δεν μπορεί να είναι αργία γι’ αυτούς. Έτσι, παρά τους ισχυρισμούς των «επαγγελματιών σοσιαλιστών», που θέλουν να την παρουσιάσουν ως γιορτή της εργασίας, η Πρωτομαγιά δεν μπορεί να είναι τίποτα τέτοιο για τους συνειδητούς εργαζομένους. <
Η Πρωτομαγιά είναι το σύμβολο μιας νέας εποχής στη ζωή και τον αγώνα των εργατών, μια ημερομηνία που ανοίγει νέες, όλο και περισσότερο σκληρές και αποφασιστικές μάχες ενάντια στην αστική τάξη, για την ελευθερία και την ανεξαρτησία που τους στερεί, για το κοινωνικό ιδανικό τους.
Νέστωρ Μαχνό,
Πρωτομαγιά του 1928.
*Δημοσιεύτηκε στο athens.indymedia.org την Πέμπτη, 26 Μαΐου 2005
