Γεννήθηκε το 1952 στη Γαλλία. Υπήρξε ένας σημαντικός αγωνιστής του γαλλικού ελευθεριακού κινήματος. Τον θυμάμαι καλά από επισκέψεις μου στο Παρίσι στη δεκαετία του 1970 για να συναντήσω συντρόφους της Organisation Revolutionnaire Anarchiste (Οργάνωση Αναρχικών Επαναστατών). Η σοβαρή του προσέγγιση στην πολιτική εξισορροπούσε το πνεύμα του. Ο Gerard δίδασκε εμάς τους επισκεπτόμενους Βρετανούς αναρχικούς να λέμε "Fuck Mao!" στην Καντονέζικη γλώσσα, την οποία είχε μάθει από μερικούς Κινέζους αναρχικούς που ζούσαν στη συνοικία Marais του Παρισιού.
Οι ικανότητές του στην ελεύθερη έρευνα και την πνευματική περιέργεια, τον έκαναν να αμφισβητήσει τον εφημέριο του Λυκείου Αράγκο όσον αφορά τα ευαγγέλια, όταν είχε μόλις περάσει την παιδική ηλικία. Χάραξε την ίδια προοπτική στα χρόνια της φοίτησής του του στο Λύκειο, εποχή που ανακάλυψε τον ελευθεριακό κομμουνισμό αμέσως μετά τον Μάη του '68. Προσχώρησε! Η Organisation Revolutionnaire Anarchiste ήταν η πιο νεανική ελευθεριακή οργάνωση αυτής της περιόδου. Τις εβδομάδες και τους μήνες μετά τον Μάη του 1968 εκατοντάδες και ίσως χιλιάδες νέοι επέλεξαν να ενταχθούν στο αναρχικό κίνημα. Αυτό παρά την ακόμα ισχυρή επιρροή του κρατικού κομμουνισμού, που κυριαρχούσε στη νεολαία μέσω των λενινιστικών ομάδων και που είχε ακόμα μια ισχυρή επιρροή μέσω του σταλινισμού πάνω στην εργατική τάξη.
Ο Gerard ήταν εξαιρετικά δραστήριος στους αγώνες των γειτονιών του Παρισιού, όπου προσπάθησε να εισάγει ιδέες αυτο-οργάνωσης και αντιπληροφόρησης, στο 5ο δΔιαμέρισμα με το έντυπο “Cri du Vie”, στο τρίτο διαμέρισμα με το “Canard du XIIIe” και με το “Maison pour Tous” (“Σπίτι για Όλους”) της οδού Mouffetard. Έλαβε ενεργό μέρος στην υποστήριξη απεργιών στις τράπεζες, τα ταχυδρομεία, την εφημερίδα Parisien Libere, καθώς και στη στήριξη του κατεχόμενου εργοστασίου ρολογιών Lip και την οργάνωση της αντιπολίτευσης στα συνδικάτα.
Συμμετείχε σε πολλές δραστηριότητες κατά της καταστολής και υπέρ της διεθνούς αλληλεγγύης, ιδίως με το ισπανικό αναρχικό κίνημα και το επαναστατικό κίνημα στην Ιταλία. Παράλληλα, ως μέλος της ORA από το 1968 έως το 1976 και έπειτα της Organisation Communiste Libertaire (OCL - Κομμουνιστική Ελευθεριακή Οργάνωση) από το 1976 έως το 1982, συμμετείχε σε εκστρατείες εναντίον του μιλιταρισμού, σε αγώνες γύρω από τις φυλακές, μαζική διανομή φυλλαδίων και πολλά άλλα. Δεν πρέπει να ξεχνάμε τη συμμετοχή του στο παριζιάνικο αυτόνομο κίνημα που προέκυψε με τις “αυτοκτονίες” των μελών της Baader-Meinhoff (αριστερή αστική αντάρτικη ομάδα που ισχυριζόταν ότι οι κρατούμενοι ήταν στην πραγματικότητα δολοφονημένοι) κρατούμενοι στη Γερμανία, με επακόλουθες βίαιες διαδηλώσεις στο Παρίσι. Το αυτόνοο κίνημα έφτασε στο αποκορύφωμά του με τις κινητοποιήσεις των μεταλλοτεχνικών τον Μάρτιο του 1979.
Ήταν η περίοδος του '68-’78 που επανεμφανίστηκε στη Γαλλία ο μαχητικός αναρχισμός της ταξικής πάλης και δημιουργήθηκαν οι σημαντικότεροι πυρήνες των αγωνιστών, οι οποίοι θα συνέχιζαν να δημιουργούν το νέο (τότε) κίνημα. Ο Gerard ρίχτηκε ψυχή τε και σώματι στη μαχητική δράση, στη γραπτή και προφορική προπαγάνδα, στη στήριξη και συμμετοχή σε αγώνες των εργατών, σε αντιπαραθέσεις με την αστυνομία και τους διάφορους καθοδηγητές πολιτικών κομμάτων που προσπάθησαν να σταματήσουν στο δρόμο τους αναρχικούς.
Ο Gerard συμμετείχε επίσης σε μεγάλο βαθμό στη δημιουργία τυπογραφείων στην υπηρεσία του κινήματος. Κατέληξε να γίνει διευθυντής του εκτυπωτικού κέντρου Expression, ενός εμπορικού...
Η Industrial and Commercial Workers’ Union of Africa (Ένωση Βιομηχανικών και Εμπορικών Εργατών Αφρικής - ICU) ιδρύθηκε στο Κέιπ Τάουν το 1919. Το 1920 συγχωνεύθηκε με την επαναστατική συνδικαλιστική ένωση, Industrial Workers of Africa (Βιομηχανικοί Εργάτες της Αφρικής) και άλλα συνδικάτα. Μεγάλωσε ταχύτατα στη Νότια Αφρική μεταξύ της έγχρωμης και μαύρης εργατικής τάξης και των εκμισθωτών γης. Εξαπλώθηκε επίσης, τις δεκαετίες του 1920 και του 1930, σε γειτονικές χώρες.
Η ICU δεν ήταν ακριβώς επαναστατική συνδικαλιστική ένωση, αλλά επηρεάστηκε από τον επαναστατικό συνδικαλισμό.
Οι στόχοι της ICU ήταν μερικές φορές λίγο συγκεχυμένοι. Είχε δεχθεί επιρροές από αρκετές και ετερόκλητες ιδέες και ρεύματα....
Η Industrial and Commercial Workers’ Union of Africa (Ένωση Βιομηχανικών και Εμπορικών Εργατών Αφρικής - ICU) ιδρύθηκε στο Κέιπ Τάουν το 1919. Το 1920 συγχωνεύθηκε με την επαναστατική συνδικαλιστική ένωση, Industrial Workers of Africa (Βιομηχανικοί Εργάτες της Αφρικής) και άλλα συνδικάτα. Μεγάλωσε ταχύτατα στη Νότια Αφρική μεταξύ της έγχρωμης και μαύρης εργατικής τάξης και των εκμισθωτών γης. Εξαπλώθηκε επίσης, τις δεκαετίες του 1920 και του 1930, σε γειτονικές χώρες.
Η ICU δεν ήταν ακριβώς επαναστατική συνδικαλιστική ένωση, αλλά επηρεάστηκε από τον επαναστατικό συνδικαλισμό.
Οι στόχοι της ICU ήταν μερικές φορές λίγο συγκεχυμένοι. Είχε δεχθεί επιρροές από αρκετές και ετερόκλητες ιδέες και ρεύματα....
Στο κτήριο της Ελληνικής κοινότητας της Μελβούρνης στις 18/07/2019
Με τον Ελευθεριακό στο Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Πέρασμα, 22/01/2018