Ο Alberto Meschi γεννήθηκε στο Borgo San Donnino (της Πάρμα) στις 27 Μαΐου 1879. Ήταν αυτοδίδακτος, καθώς από όταν ήταν αγόρι ακόμα εντάχθηκε στο εργατικό κίνημα της La Spezia. Εργάστηκε ως τουβλάς. Από το 1899 έγραψε πολιτικά άρθρα στην εφημερίδα “Pro Coatti”, το συνδικαλιστικό περιοδικό “L’Edilizia" και τον αντιμιλιταριστικό “La Pace”.
Αποφάσισε να μεταναστεύσει στην Αργεντινή το 1905. Έμεινε εκεί 4 χρόνια, και αναμείχθηκε με αναρχικούς και αναρχοσυνδικαλιστές αγωνιστές. Έγραψε για πολλές αναρχικές εφημερίδες και οργάνωσε το τοπικό συνδικάτο. Απελάθηκε από την Αργεντινή το 1909 και επέστρεψε στην Ιταλία, όπου συνέβαλε στην έκδοση της αναρχικής εφημερίδας “Il Libertario” στην Καρράρα. Έγινε ηγετικό στέλεχος στην Camera del Lavoro (Σπίτι Εργασίας - κάτι σαν Εργατικό Κέντρο) οργάνωση που από το 1919-1922 καθοδήγησε τους αγώνες των εργαζομένων της περιοχής.
Η άφιξη του Meschi στην Καρράρα και η συνεργασία του με τον Ugo Del Papa σήμαινε ότι η τοπική εργατική τάξη άρχισε να ανακάμπτει από το λοκ άουτ του 1905 και τις ζοφερές συνέπειές του μέχρι το 1910. Το καλοκαίρι του 1911 μια απεργία δύο εβδομάδων των εργατών λατομείων οδήγησε σε βελτίωση των συνθηκών. Ένα χρόνο αργότερα, έγινε γενική απεργία όλων των εργαζομένων στη μαρμαροβιομηχανία για το δικαίωμα σύνταξης. Την άνοιξη του 1913 οι εργαζόμενοι στην Καρράρα και τη Versilia κέρδισαν την 8ωρη ημέρα. Στα τέλη του ίδιου έτους και τις αρχές του 1914 ξέσπασε ένας σκληρός αγώνας εναντίον ενός άλλου λοκ άουτ που τα αφεντικά της μαρμαροβιομηχανίας σκέφτηκαν θα ήταν τόσο επιτυχημένο όπως εκείνο του 1905. Μια προβοκάτσια οδήγησε στη σύλληψη των Del Papa, Meschi και Riccardo Sacconi στις 11 Γενάρη 1914. Όμως, η ισχυρή κινητοποίηση της εργατικής τάξης οδήγησε στην απελευθέρωσή τους στις 31 Γενάρη και στο τέλος του λοκ άουτ, με το τοπικό προλεταριάτο σε πολύ καλύτερη θέση από ό,τι πριν από εννέα χρόνια.
Ο Α’ Παγκόσμιος Πόλεμος χωρίζει την Unione Sindicale Italiana (USI) την επαναστατική συνδικαλιστική οργάνωση, για την ίδρυση της οποίας ο Meschi είχε βάλει κι αυτος ένα χεράκι. Η προπολεμική μειονότητα εκδιώχτηκε από ή έφυγε από την USI τον Σεπτέμβρη του 1914, με μια πρόταση του Meschi με την οποια εκφραζόταν «η εμπιστοσύνη τους στο προλεταριάτο όλων των χωρών για να ανακαλύψουν εκ νέου το πνεύμα της ταξικής αλληλεγγύης και της επαναστατικής ενέργειας που απαιτείται για να επωφεληθούν από την αναπόφευκτη αποδυνάμωση των κρατικών δυνάμεων και της γενικής κρίσης που προκλήθηκε από τον πόλεμο, ώστε να υπάρκει ένα σκούισμα των αστικών και μοναρχικών κρατώνπου έχουν προετοιμαστεί κυνικά γι’ αυτόν τον πόλεμο για πενήντα χρόνια».
Κατά την έναρξη του Α 'Παγκοσμίου Πολέμου Meschi στρατολογήθηκε για να υπηρετήσει στο μέτωπο και κατέληξε φυλακισμένος στα Καρπάθια. Επέστρεψε στην Καρράρα με το τέλος του πολέμου και επανήλθε στην USI, γινόμενος μέλος του Γενικού της Συμβούλιο. Με τη φασιστική επικράτηση, ο Alberto αναγκάστηκε να διαφύγει στη Γαλλία το 1922. Στο Παρίσι ήταν από τους ιδρυτές της Αντιφασιστικής Συγκέντρωσης και της Ιταλικής Ένωσης Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και ήταν μέλος της αναρχικής ομάδας “Pietro Gori”. Ίδρυσε ένα από τα πρώτα έντυπα εξόριστων την “La Voce del Profugo” και το περιοδικό “Il Momento”.
Το 1936 πολέμησε στην Ισπανία με τη φάλαγγα Rosselli, μέχρι την πτώση της Δημοκρατίας. Επέστρεψε στη Γαλλία όπου στάλθηκε σε στρατόπεδο συγκέντρωσης. Στα τέλη του 1943, μετά από μια τολμηρή απόδραση, επανήλθε στην Ιταλία. Με την απελευθέρωση επέστρεψε στην Camera del Lavoro στην Καρράρα, όπου συμμετείχε μέχρι το 1947.
Τα τελευταία 20 χρόνια της ζωής του, συμμετείχε στην έκδοση του “Il Cavatore” (“Ο μαρμαράς” ή “The Quarry Worker” στα αγγλικά), ενός ελευθεριακού εργατικού δελτίου.
Πέθανε στην Καρράρα στις 11 Δεκέμβρη 1958.
NICK HEATH
*Μετάφραση: “Ούτε Θεός-Ούτε Αφέντης”.
