Γεννήθηκε το 1952 στη Γαλλία. Υπήρξε ένας σημαντικός αγωνιστής του γαλλικού ελευθεριακού κινήματος. Τον θυμάμαι καλά από επισκέψεις μου στο Παρίσι στη δεκαετία του 1970 για να συναντήσω συντρόφους της Organisation Revolutionnaire Anarchiste (Οργάνωση Αναρχικών Επαναστατών). Η σοβαρή του προσέγγιση στην πολιτική εξισορροπούσε το πνεύμα του. Ο Gerard δίδασκε εμάς τους επισκεπτόμενους Βρετανούς αναρχικούς να λέμε "Fuck Mao!" στην Καντονέζικη γλώσσα, την οποία είχε μάθει από μερικούς Κινέζους αναρχικούς που ζούσαν στη συνοικία Marais του Παρισιού.
Οι ικανότητές του στην ελεύθερη έρευνα και την πνευματική περιέργεια, τον έκαναν να αμφισβητήσει τον εφημέριο του Λυκείου Αράγκο όσον αφορά τα ευαγγέλια, όταν είχε μόλις περάσει την παιδική ηλικία. Χάραξε την ίδια προοπτική στα χρόνια της φοίτησής του του στο Λύκειο, εποχή που ανακάλυψε τον ελευθεριακό κομμουνισμό αμέσως μετά τον Μάη του '68. Προσχώρησε! Η Organisation Revolutionnaire Anarchiste ήταν η πιο νεανική ελευθεριακή οργάνωση αυτής της περιόδου. Τις εβδομάδες και τους μήνες μετά τον Μάη του 1968 εκατοντάδες και ίσως χιλιάδες νέοι επέλεξαν να ενταχθούν στο αναρχικό κίνημα. Αυτό παρά την ακόμα ισχυρή επιρροή του κρατικού κομμουνισμού, που κυριαρχούσε στη νεολαία μέσω των λενινιστικών ομάδων και που είχε ακόμα μια ισχυρή επιρροή μέσω του σταλινισμού πάνω στην εργατική τάξη.
Ο Gerard ήταν εξαιρετικά δραστήριος στους αγώνες των γειτονιών του Παρισιού, όπου προσπάθησε να εισάγει ιδέες αυτο-οργάνωσης και αντιπληροφόρησης, στο 5ο δΔιαμέρισμα με το έντυπο “Cri du Vie”, στο τρίτο διαμέρισμα με το “Canard du XIIIe” και με το “Maison pour Tous” (“Σπίτι για Όλους”) της οδού Mouffetard. Έλαβε ενεργό μέρος στην υποστήριξη απεργιών στις τράπεζες, τα ταχυδρομεία, την εφημερίδα Parisien Libere, καθώς και στη στήριξη του κατεχόμενου εργοστασίου ρολογιών Lip και την οργάνωση της αντιπολίτευσης στα συνδικάτα.
Συμμετείχε σε πολλές δραστηριότητες κατά της καταστολής και υπέρ της διεθνούς αλληλεγγύης, ιδίως με το ισπανικό αναρχικό κίνημα και το επαναστατικό κίνημα στην Ιταλία. Παράλληλα, ως μέλος της ORA από το 1968 έως το 1976 και έπειτα της Organisation Communiste Libertaire (OCL - Κομμουνιστική Ελευθεριακή Οργάνωση) από το 1976 έως το 1982, συμμετείχε σε εκστρατείες εναντίον του μιλιταρισμού, σε αγώνες γύρω από τις φυλακές, μαζική διανομή φυλλαδίων και πολλά άλλα. Δεν πρέπει να ξεχνάμε τη συμμετοχή του στο παριζιάνικο αυτόνομο κίνημα που προέκυψε με τις “αυτοκτονίες” των μελών της Baader-Meinhoff (αριστερή αστική αντάρτικη ομάδα που ισχυριζόταν ότι οι κρατούμενοι ήταν στην πραγματικότητα δολοφονημένοι) κρατούμενοι στη Γερμανία, με επακόλουθες βίαιες διαδηλώσεις στο Παρίσι. Το αυτόνοο κίνημα έφτασε στο αποκορύφωμά του με τις κινητοποιήσεις των μεταλλοτεχνικών τον Μάρτιο του 1979.
Ήταν η περίοδος του '68-’78 που επανεμφανίστηκε στη Γαλλία ο μαχητικός αναρχισμός της ταξικής πάλης και δημιουργήθηκαν οι σημαντικότεροι πυρήνες των αγωνιστών, οι οποίοι θα συνέχιζαν να δημιουργούν το νέο (τότε) κίνημα. Ο Gerard ρίχτηκε ψυχή τε και σώματι στη μαχητική δράση, στη γραπτή και προφορική προπαγάνδα, στη στήριξη και συμμετοχή σε αγώνες των εργατών, σε αντιπαραθέσεις με την αστυνομία και τους διάφορους καθοδηγητές πολιτικών κομμάτων που προσπάθησαν να σταματήσουν στο δρόμο τους αναρχικούς.
Ο Gerard συμμετείχε επίσης σε μεγάλο βαθμό στη δημιουργία τυπογραφείων στην υπηρεσία του κινήματος. Κατέληξε να γίνει διευθυντής του εκτυπωτικού κέντρου Expression, ενός εμπορικού τυπογραφείου που, παρά την επισφαλή οικονομική του θέση, προσέφερε στους αναρχικούς μειωμένη τιμή για την εκτύπωση των έργων τους. Έψαχνε πάντα συλλογικές λύσεις σε προβλήματα, για ενότητα αντί για διαίρεση.
Για αρκετά χρόνια ήταν κοντά και στο τέλος έγινε μέλος της Confederation National de Travail (CNT-Vignoles ή CNT-F) που προσέβλεπε στη δημιουργία μιας δυναμικής ελευθεριακής παρουσίας μέσα σε ένα πολύ μεγαλύτερο κοινωνικό κίνημα ανεξάρτητο ειδικά από τα κόμματα της Αριστεράς και της Άκρας Αριστεράς.
Ήθελε να δημιουργήσει γέφυρες μεταξύ διαφορετικών τμημάτων του κοινωνικού κινήματος και ήθελε να είναι παρόντες οι ελευθεριακοί σε αυτή τη διαδικασία.
Διαδραμάτισε βασικό ρόλο στην οργανωτική επιτροπή της εβδομάδας των εκδηλώσεων στο Παρίσι, συμπεριλαμβανομένων συζητήσεων, ταινιών, θεατρικών έργων και εκθέσεων, την 1η Μάη 2000, που οργάνωσε η CNT και προσύλκησε άλλα τμήματα του αναρχικού κινήματος. Χάρη σε αυτό η CNT έγινε πολύ πιο ορατή και το γεγονός ότι 4.000 άτομα συμμετείχαν την Πρωτομαγιά με κόκκινες και μαύρες σημαίες, οφειλόταν λίγο στον Gerard.
Ήταν ένας γενναιόδωρος άνθρωπος που υποστήριζε συντρόφους, ειδικά πρόσφυγες, παρέχοντας στέγη, χρήματα, δουλειές και κάθε είδους βοήθεια. Αγαπούσε τη ζωή και θέλησε να την αλλάξει. Αγαπούσε και γλεντούσε τη ζωή, με γεύματα, άφθονο ποτό, όπερα και ιταλικά τραγούδια που γνώριζε με την καρδιά του.
Ο Gerard Melinand (Gege) πέθανε ξαφνικά από καρδιακή προσβολή σε ηλικία 48 ετών τη νύχτα της 21ης έως 22ης Ιούνη 2000.
Διάφορα που είχε πει και έχουν μείνει:
“Η εξαφάνιση της Σοβιετικής Ένωσης, η εγκαθίδρυση του λεγόμενου σοσιαλισμού της αγοράς στη Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας και η επακόλουθη κατάρρευση του μαρξισμού-λενινισμού, καθιερώνουν, με ακρίβεια, τη μεγάλη αντιπαράθεση του σοσιαλιστικού κινήματος: ο κρατικός σοσιαλισμός είναι νεκρός”.
"Αυτό που ζει σήμερα ως ιδέα, ως πολιτικό και κοινωνικό δόγμα της χειραφέτησης, που αντιπαλεύει τις διάφορες εκδοχές του φιλελευθερισμού, είναι ο ελευθεριακός κομμουνισμός ή αναρχισμός. Σήμερα οπουδήποτε, σε όλες τις ανεπτυγμένες χώρες ,μεγαλώνει η φιλοδοξία για την ελευθερία, την άμεση δημοκρατία, την αυτοδιεύθυνση, οι σύγχρονοί μας άνθρωποι θέλουν να ελέγχουν όλο και περισσότερο τη ζωή τους”.
“Εμείς, οι ελευθεριακοί, πρέπει να κατανοήσουμε αυτή τη νέα πραγματικότητα και να προσαρμοστούμε σε αυτό το νέο συναίσθημα που είναι ευνοϊκό για εμάς. Πρέπει να απωλέσουμε τα μειονοτικά μας αντανακλαστικά, μιας και τώρα είναι η ώρα για τη συγκρότηση μαζικών κινημάτων, ανοιχτών και χωρίς σεχταρισμούς”.
Η ζωή του Gerard ήταν αφιερωμένη στην ανάπτυξη του ελευθεριακού κινήματος και την προετοιμασία της κοινωνικής επανάστασης.
Nick Heath
*Μετάφραση: Ούτε Θεός-Ούτε Αφέντης”.
