Nick Heath*
Ο Nisse Lätt γεννήθηκε στις 30 Δεκέμβρη 1907 και μεγάλωσε σε ένα αγρόκτημα στο Kjula στο Södermanland της Σουηδίας. Ήταν ένα από τα πέντε παιδιά της οικογενείας του. Στην ηλικία των δεκαπέντε εντάχθηκε στο Εμπορικό Ναυτικό. Στη Χώρα των Βάσκων συνάντησε μερικούς Ισπανούς αναρχοσυνδικαλιστές που μιλούσαν τη γλώσσα Εσπεράντο, κάτι που, επίσης, έμαθε. Ως αποτέλεσμα, προσχώρησε στη σουηδική αναρχοσυνδικαλιστική οργάνωση Sveriges Arbeter Centralorganisation (SAC - Σουηδική Κεντρική Οργάνωση Εργαζομένων) σε νεαρή ηλικία.
Βοήθησε στην ίδρυση της Σουηδικής Συνδικαλιστικής Νεολαίας (SSUF) με τον Holger Carlsson, τον Ιούνη του 1930, που είχε αρχικά 300 μέλη. Το 1934 ήρθε σε επαφή με την ισπανική CNT στο Μπιλμπάο.
Με το φρανκικό πραξικόπημα, ο Nisse έφτασε στην Ισπανία στις 31 Δεκέμβρη 1936, προερχόμενος από το Παρίσι με άλλους αναρχικούς. Είχε μαζί του κάτι σαν φύλλο πορείας από την Αναρχοσυνδικαλιστική Επιτροπή για την Άμυνα του Ισπανικού Προλεταριάτου, η έδρα της οποίας ήταν στο 41 Rue De Belleville και γραμματέας της οποίας ήταν ο Albert Ganin. Ο Nisse εντάχθηκε στην Διεθνή Ομάδα της Φάλαγγας Durruti.
Στα μέσα Απρίλη 1937 συμμετείχε σε μια μάχη στη Santa Quiteria (στη Huesca) όπου τραυματίστηκε στο μέτωπο από έκρηξη χειροβομβίδων. Διακομετακομίστηκε σε νοσοκομείο στην Tarragona. Εκεί υποβλήθηκε σε εγχείρηση για την οποία προτίμησε να μην μιλήσει στα ύστερα χρόνια του. Αυτό περιλάμβανε την αφαίρεση του αριστερού ματιού του χωρίς αναισθητικοποίηση.
Ήθελε να επιστρέψει στο μέτωπο μετά την ανάρρωσή του, αλλά δεν του επιτράπηκε. Λίγο μετά τις μέρες του Μάη στη Βαρκελώνη εκείνο το χρόνο έγινε μέλος μιας αγροτικής κολλεκτίβας στην Fabara της Αραγονίας. Λόγω των κόκκινων μαλλιών του ήταν γνωστός ως El Rubio.
Ενόσω ήταν στην Ισπανία έστελνε τακτικές αναφορές στη σουηδική εφημερίδα Stndicalist Youth Storm και φαίνεται ότι επέστρεψε στη Σουηδία το 1938.
Ο Nisse έγραψε για τις ισπανικές εμπειρίες του σε μια μπροσούρα με τον τίτλο “Ως πολιτοφύλακας και κολλεκτιβοποιημένος αγρότης στην Ισπανία” που κυκλοφόρησε το 1938. Αργότερα το 1945 εξέδωσε μια άλλη μπροσούρα με τίτλο “Εργάτες της Θάλασσας” για τις εμπειρίες του στο Εμπορικό Ναυτικό.
Αυτά τα χρόνια εργάστηκε στη δασοκομία και τις κατασκευές. Ήταν ενεργός στη SAC του Gothenburg και διέδωσε πολλά αναρχικά βιβλία, φυλλάδια και εφημερίδες μέσω του κινήματος στη Σουηδία. Στα τέλη της δεκαετίας του 1940 δημοσίευε τακτικά κείμενά του στο “Syndikalismen”, εκφραστικό όργανο της SAC.
Αντιτάχθηκε στη μεταρρυθμιστική γραμμή που υιοθέτησε η SAC από τη δεκαετία του 1950 και έπειτα. Στις αρχές της δεκαετίας του 1970 έγινε εκδότης και αρθρογράφος του αναρχικού περιοδικού “Brand”. Αποσύρθηκε το 1972. Το σπίτι του ήταν τόπος συνάντησης συνδικαλιστών αγωνιστών και αναρχικών.
Μεταξύ 1972 και 1975 μετέφρασε το βιβλίο του Juan Jose Peirats για την ισπανική επανάσταση στα σουηδικά. Με την εντυπωσιακή επανεμφάνιση της CNT μετά το θάνατο του Φράνκο, ο Nisse παρευρέθηκε και μίλησε σε μαζικές συγκεντρώσεις στη Βαρκελώνη το 1977.
Πέθανε στις 14 Γενάρη 1988 στο Gothenburg. Μετά το θάνατό του, το 1993, κυκλοφόρησε η αυτοβιογραφία του με τίτλο “Ένας Σουηδός αναρχικός μιλά”.
Ο Roy Solino-Moreno από την κοινότητα των Ισπανών εξόριστων στο Gothenburg,...
Αργύρης Αργυριάδης*
"Αν δεν μπορώ να τη χορέψω, δεν είναι η επανάστασή μου..."
(Emma Goldman)
Αν και, σύμφωνα με ορισμένους, ο αναρχισμός ως κοινωνικό κίνημα «σίγησε» κατά την περίοδο του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, στην πραγματικότητα δεν έσβησε ούτε και έπαψε ποτέ να υπάρχει. Διότι, η αναρχία δεν είναι ένα «νεανικό φαινόμενο» όπως θέλουν να την εμφανίζουν ούτε αποτελούσε μέρος μιας μητροπολιτικής υποκουλτούρας, τουλάχιστον μέχρι πριν τον Μάη του 1968, όταν ο χαρακτήρας του αλλάζει ριζικά. Μεταπολεμικά, το αναρχικό κίνημα στην Αγγλία και όχι μόνο, μπορεί να ήταν στα «κάτω» του, αλλά ο πυρήνας...
Η οπτική του Μπακούνιν έχει επίσης σημασία, καθώς δεν βλέπει κάποιο κενό μεταξύ του εθνικισμού και του ιμπεριαλισμού, της κυριαρχίας του κράτους στο εσωτερικό και στο εξωτερικό. Ο Μαρξ και οι μαρξιστές αντιλαμβάνονταν τον ιμπεριαλισμό, πρώτα και κύρια, ως συνέπεια του καπιταλισμού, ο Μπακούνιν τον είδε ως συνέπεια των ισχυρών κρατών και της κεντρικής εξουσίας. Προφανώς, υπάρχουν ιμπεριαλιστικές εκστρατείες στον 20ό αιώνα που δεν μπορούν να εξηγηθούν με όρους οικονομικών δυνάμεων. Αν και ο Μπακούνιν συμφώνησε με το μεγαλύτερο μέρος της μαρξιστικής ανάλυσης του οικονομικού συστήματος, δεν πίστευε ότι ο σοσιαλισμός θα μπορούσε να επιτευχθεί με τη συγκέντρωση της εξουσίας,...
Στο κτήριο της Ελληνικής κοινότητας της Μελβούρνης στις 18/07/2019
Με τον Ελευθεριακό στο Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Πέρασμα, 22/01/2018