Το βιβλίο του συντρόφου Δημήτρη Τρωαδίτη «Ο Ήλιος της Αναρχίας Ανέτειλε» μας ταξιδεύει δύο αιώνες πίσω και μας ξεναγεί στους πρώτους μεγάλους σταθμούς του εγχώριου εργατικού κινήματος. Μέσα από μια ταξική ιστορική επισκόπηση θα ρίξει φως σε σημαντικά πρόσωπα αγωνιστών που η επίσημη ιστοριογραφία έχει αφήσει στην αφάνεια και θα μας φέρει σε επαφή με τους πρώτους ελευθεριακούς/αντικρατικούς σοσιαλιστές στον ελλαδικό χώρο, των πρώτων δηλαδή εκπροσώπων του αναρχικού κινήματος.
Μέσα από τις σελίδες του βιβλίου διαφαίνεται πως η ιστορία του ελλαδικού αναρχισμού δεν παρουσιάζει αξιοσημείωτες διαφορές ως προς τις προϋποθέσεις ανάδυσης του σε σχέση με τα πρώτα βήματα του διεθνούς αναρχικού κινήματος. Πριν την εμφάνιση των πρώτων οργανωμένων εκπροσώπων του αναρχισμού συναντάμε ριζοσπάστες σοσιαλιστές διανοητές επηρεασμένους από τον πρώιμο ή ουτοπικό σοσιαλισμό που προϋπάντησε τα δυο αντίπαλα στρατόπεδα της σοσιαλιστικής σκέψης: τον εξουσιαστικό και τον ελευθεριακό σοσιαλισμό ή πιο συγκεκριμένα, τον μαρξισμό και τον αναρχισμό. Τέτοια παραδείγματα βλέπουμε στα πρόσωπα επτανήσιων ριζοσπαστών σοσιαλιστών, στους ιταλούς πρόσφυγες του 1848, στους γαριβαλδινούς κ.α.
Όπως λοιπόν, οι πρώιμοι γάλλοι σοσιαλιστές (π.χ Ανρί ντε Σαιν-Σιμόν, Φουριέ, Προυντόν κ.α.) συνέβαλαν στην διαμόρφωση ενός θεωρητικού υποστρώματος για την ανάπτυξη των αναρχικών ιδεών από τους επαναστάτες σοσιαλιστές της Α’ Διεθνούς Ένωσης των Εργαζομένων (με προεξάρχοντα τον Μπακούνιν) κάτι ανάλογο συνέβη και στον ελλαδικό χώρο. Οι πρώιμοι σοσιαλιστές δίνουν την σκυτάλη για να μεταβούμε στον γεωγραφικό χώρο της Πελοποννήσου, στην Πάτρα και τον Πύργο όπου συντελείται η πρώτη εμφάνιση αναρχικών ιδεών στον Ελλαδικό χώρο. Εκεί, κατά το τελευταίο τέταρτο του 19ου αιώνα συναντάμε την πρώτη οργανωμένη αναρχική παρουσία στον ελλαδικό χώρο, με τον Δημοκρατικό Σύλλογο Πάτρας, και εν συνεχεία με τις ελευθεριακές εφημερίδες “Επί τα Πρόσσω” και “Νέον Φως”, καθώς και τις πρώτες μορφές αναρχικών στα πρόσωπα του Γιάννη Μαγκανάρα, του Δημήτρη Καραμπίλια και άλλων.
Οι πρώτοι αναρχικοί στον ελλαδικό χώρο ήταν ελευθεριακοί σοσιαλιστές, σάρκα από την σάρκα του εργατικού κινήματος και της ταξικής πάλης της εποχής. Ήταν η ζωντανή ενσάρκωση του παγκόσμιου αναρχισμού που ξεπρόβαλλε από τα σπλάχνα της σοσιαλιστικής σκέψης για να αποτελέσει την ελευθεριακή επαναστατική κοσμοθεωρία της εργατικής τάξης και των καταπιεσμένων της γης. Αυτοί, οι πρώτοι αναρχικοί, δεν συνδέθηκαν απλώς με τον διεθνή αναρχισμό, αλλά ήταν αναπόσπαστο μέρος του. Επιχείρησαν εξαρχής να συναντηθούν με την αναρχική πτέρυγα της Α’ Διεθνούς, ενώ βρέθηκαν και στο πρώτο διεθνές αναρχικό συνέδριο στο Saint Imier το 1872 στο πλάι των Μπακούνιν, Μαλατέστα, Γκιγιώμ, Ρεκλύ κ.α. Ήταν, μια αυθεντική αντανάκλαση του νεαρού τότε αναρχισμού, κατά την εποχή των πρώτων ιστορικών του βημάτων.
Ο σύντροφος Τρωαδίτης εξετάζει ακόμη την δράση αναρχικών και αναρχοσυνδικαλιστών στο εργατικό κίνημα της Αθήνας, του Βόλου και της Λάρισας κατάτις πρώτες δεκαετίες του 20ου αιώνα.Ειδική μνεία γίνεται στην αιματηρή ηρωική απεργία των μεταλλωρύχων της Σερίφου το 1916, η οποία αποτέλεσε ένα αξιοσημείωτο στάσιμο του εγχώριου εργατικού κινήματος τόσο λόγω της ανυποχώρητης στάσης των απεργών μέχρι την δικαίωση των αιτημάτων τους και την βίαιη καταστολή που δέχθηκαν όσο και λόγω της οργάνωσης του σωματείου τους, με το Καταστατικό του να εμπεριέχει ιδιαίτερα ριζοσπαστικές και επαναστατικές θέσεις, για το πέρασμα από την εργατική διεκδίκηση στην κατάλυση των...
Ο Mikhail Alexandrovich Ludnikov γεννήθηκε πριν από εκατόν τριάντα πέντε χρόνια (20 Οκτωβρίου / 1 Νοεμβρίου 1887) στην Αγία Πετρούπολη.
Γιος εργάτη. Αποφοίτησε από το 4ο δημοτικό εργοστασιακό σχολείο. Έζησε στην Αγία Πετρούπολη και εργάστηκε ως μεταλλεργάτης. Μέλος Σοβιέτ από το 1904. Το 1906 πέρασε στους αναρχικούς και έγινε μέλος της Οργάνωσης Κομμουνιστών Αναρχικών Αγίας Πετρούπολης. Συμμετείχε σε απαλλοτριώσεις και συνελήφθη δύο φορές μέσα στο 1906.
Δικάστηκε από το Στρατιωτικό Επαρχιακό Δικαστήριο Αγίας Πετρούπολης, στη «δίκη των 24» αναρχικών στις 24 με 29 Ιούλη 1907, ως κατηγορούμενος για συμμετοχή σε ένοπλες επιθέσεις στο γραφείο του Δασικού Ινστιτούτου και στο...
Βιβλιοπαρουσίαση
Πριν από μερικά χρόνια εκδόθηκε από τους συντρόφους της συλλογικότητας Αναρχικοί για την Κοινωνική Απελευθέρωση (ΑΚΑ), «Το μικρό βιβλίο του ελευθεριακού κομμουνισμού». Πρόκειται για μια μετάφραση κειμένων από την συντακτική ομάδα του ιστότοπου libcom.org, μέλη της οποίας δραστηριοποιούνται στην Αναρχική Ομοσπονδία της Αγγλίας, στους Βιομηχανικούς Εργάτες του Κόσμου την ιστορική IWW, καθώς και σε άλλες αναρχοσυνδικαλιστικές ενώσεις.
Όπως λέει και στην εισαγωγή του: «Το βιβλίο που κρατάς στα χέρια σου δεν αποτελεί έργο κάποιων “ειδικών”, ακαδημαϊκών ή “διανοούμενων”. Είναι ένα συλλογικό έργο εργαζόμενων, άνεργων ή επισφαλών σαν εσένα.» Και είναι πράγματι έτσι διότι μέσα από έναν απλό και...
Στο κτήριο της Ελληνικής κοινότητας της Μελβούρνης στις 18/07/2019
Με τον Ελευθεριακό στο Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Πέρασμα, 22/01/2018