Silvia K. Döllerer

Αναρχική Θεωρία

31 Μαρτίου 2023

• αναρχικό κίνημα
• κοινωνικοί αγώνες
• ιστορία
• αναρχική-θεωρία

Ένας από τους κορυφαίους Ιταλούς αναρχικούς του τέλους του 19ου και των αρχών του 20ού αιώνα, ο Μαλατέστα, παρουσιάζει τους λόγους της ενεργού αντίθεσης στις θεσμικές εκλογές που διατηρούν οι αναρχικοί.
https://www.elsaltodiario.com/el-rumor-de-las-multitudes/malatesta-antiparlamentarismo-no-votan-anarquistas 

Μόλις πλησιάζει μια εκλογική περίοδος, είτε πρόκειται για πολιτειακές, περιφερειακές ή δημοτικές εκλογές, υπάρχει πάντα ένα τμήμα της μαχητικής αριστεράς που εμφανίζεται με αντικοινοβουλευτικά συνθήματα ή/και αφίσες που καλούν σε ενεργή αποχή. Αυτή η επαναλαμβανόμενη κατάσταση δεν παραλείπει να δημιουργεί πολλές εντάσεις μεταξύ των διαφόρων σοσιαλιστικών συλλογικοτήτων, κάτι που συμβαίνει από τότε που δημιουργήθηκε αυτός ο "δημοκρατικός" μηχανισμός. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο οι προβληματισμοί του Errico Malatesta σχετικά με αυτό το ζήτημα είναι ακόμα και σήμερα επίκαιροι.Στα τέλη του 19ου αιώνα, ο Ιταλός αναρχικός ενεπλάκη σε μια πολεμική σχετικά με τις εκλογές με τον Saverio Merlino, έναν πρώην σύντροφό του. Η συζήτηση αυτή αναπτύχθηκε το 1897 μέσω άρθρων σε διάφορες εφημερίδες του ιταλικού ελευθεριακού κινήματος (όπως οι Il Messagero, Avanti! ή L'Agitazione) με τη μορφή διαλόγου. Η συγγραφή διανθίζονταν με την άποψη του κάθε συγγραφέα, την προσωπική επιχειρηματολογία και τη σχετική αντεπιχειρηματολογία. Με αυτόν τον τρόπο, θα μπορούσε να θεωρηθεί ως ένας χαλαρός διάλογος που παρέχει στον αναγνώστη ένα ευρύ φάσμα επιχειρημάτων για να καταλήξει στα δικά του συμπεράσματα.

Το παρόν άρθρο επικεντρώνεται στη μορφή του Errico Malatesta και στην αντίστοιχη αντικοινοβουλευτική του θέση, αν και ενθαρρύνεται επίσης η επισκόπηση των επιχειρημάτων του Merlino, καθώς διατυπώνει ορισμένα ενδιαφέροντα σημεία που πρέπει να έχουμε υπόψη μας.

Μη παραίτηση από την εξουσία

Ένα από τα κύρια επιχειρήματα της ενεργητικής αποχής είναι αυτό της μη παραχώρησης εξουσίας, με την έννοια ότι, ψηφίζοντας, νομιμοποιεί κανείς το σύστημα που μπορεί να προκύψει από τα αποτελέσματα. Είτε θα προκύψει κάτι "λιγότερο κακό" είτε όχι, στην περίπτωση που ένα μεγάλο μέρος της δημοκρατικής αριστεράς απέχει από το να συμβάλει με την ψήφο του, το κύριο πρόβλημα είναι ότι επιτυγχάνεται ένα ορισμένο αίσθημα εκπλήρωσης των ευθυνών. Με άλλα λόγια, η κύρια λειτουργία που αποδίδεται στους πολίτες στη δημοκρατία, η "ενεργός" συμμετοχή τους, εκπληρώνεται, υπό την προϋπόθεση ότι το μόνο που χρειάζεται να κάνουν είναι να κάθονται και να παρακολουθούν τους εκπροσώπους τους στην κυβέρνηση να εκτελούν τα καθήκοντά τους. Ο Μαλατέστα επεσήμανε επίσης το λάθος στο οποίο οδηγεί αυτή η δυναμική: "Το να συνηθίζει ο λαός να αναθέτει σε άλλους την κατάκτηση και την υπεράσπιση των δικαιωμάτων του είναι ο ασφαλέστερος τρόπος για να αφήσει το δρόμο ανοιχτό στην αυθαιρεσία των ηγετών του".

Σε αυτή τη γραμμή, ενώ μπορεί να υποστηριχθεί ότι πρόκειται για ένα "αποτελεσματικό" μπάλωμα για την αποφυγή του μεγαλύτερου κακού, το οποίο δεν συνεπάγεται κατ' ανάγκη παθητικότητα, περιλαμβάνει μια ορισμένη αντίληψη αποδοχής των μέσων δράσης. Και σε αυτή την περίπτωση, αντιτίθεται σε ένα από τα αξιώματα του αντι-κρατικού αξιώματος, το οποίο είναι η αντίθεση στο μακιαβελικό σύνθημα ότι ο σκοπός αγιάζει τα μέσα, με την αντίληψη ότι, στην πραγματικότητα, τα μέσα, σε κάποιο βαθμό, καθορίζουν τον σκοπό. Με άλλα λόγια, ενώ μπορεί να είναι μια στιγμιαία ανακούφιση, απλώς ως άμυνα απέναντι σε ένα μεγαλύτερο κακό, είναι και πάλι μια συμβολή...

Περισσότερα …