Πήραμε συνέντευξη από την Iris, αγωνίστρια του συνδικάτου ATE, για να μάθουμε πώς εξελίχθηκε η XIV Συνάντηση Λαϊκών Οργανώσεων (ELAOPA). Φέτος πραγματοποιήθηκε στα κεντρικά γραφεία του συνδικάτου στο San Lorenzo 1879 και συμμετείχαν η Central de Trabajadoras Autónomas Regional Rosario και, φυσικά, κοινωνικές οργανώσεις από όλη τη Λατινική Αμερική.
https://www.alasbarricadas.org/noticias/node/51620
ALB News - Πρώτα απ' όλα, τι είναι η ELAOPA;
Iris: Η ELAOPA είναι η Λατινοαμερικανική Συνάντηση Αυτόνομων Λαϊκών Οργανώσεων. Είναι σημαντικό να ανατρέξουμε στην ιστορία του πώς δημιουργήθηκε η ELAOPA, διότι εκεί βρίσκεται η ουσία της. Η ELAOPA προέκυψε το 2003 ως ένας χώρος διαφορετικός από το Παγκόσμιο Κοινωνικό Φόρουμ, το οποίο, αν και αποτελούσε μέρος της αντίστασης στην παγκοσμιοποίηση και τον νεοφιλελευθερισμό, έφερε κοντά επιχειρηματικούς τομείς, πολιτικά κόμματα και ΜΚΟ. Η ΕΛΑΟΠΑ προέκυψε ακριβώς με αυτόν τον χαρακτήρα της ταξικής αυτονομίας, του να είναι ένας χώρος που συγκεντρώνει ανεξάρτητα κοινωνικά κινήματα. Και μέχρι σήμερα αυτό εξακολουθεί να είναι το κύριο χαρακτηριστικό της, με τη συμμετοχή κοινωνικών οργανώσεων κάθε είδους: συνδικάτα, οργανώσεις γειτονιάς-κοινότητας, φοιτητικές και νεανικές οργανώσεις, περιβαλλοντικές, ιθαγενείς, οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων, φεμινιστικές, μεταξύ άλλων.
Πώς εξελίχθηκε αυτή η συνάντηση, ποιοι οργανισμοί συμμετείχαν, σε ποια θέματα επικεντρώθηκαν;
Σε αυτή τη 14η διοργάνωση συμμετείχαν, μεταξύ άλλων, συνδικαλιστικές, φοιτητικές και νεανικές οργανώσεις, οργανώσεις κοινοτικών γειτονιών, περιβαλλοντικές οργανώσεις, οργανώσεις αυτόχθονων πληθυσμών, οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων και φεμινιστικές οργανώσεις.
Η συνάντηση οργανώθηκε σε εργαστήρια, με κεντρικό θέμα τον τρόπο ενίσχυσης των λαϊκών οργανώσεων και του πρωταγωνιστισμού των λαών μας της Λατινικής Αμερικής. Πιστεύουμε ότι σε καιρούς όπως αυτοί, όπου η μόνη εναλλακτική λύση που παρουσιάζεται ως δυνατή από ορισμένα τμήματα της αριστεράς είναι μέσω των εκλογών και των κρατικών θεσμών, θέλουμε να δείξουμε, να σκεφτούμε, να οικοδομήσουμε και να ενισχύσουμε αυτόνομα και αυτοδιαχειριζόμενα λαϊκά εγχειρήματα.Η ιδέα των εργαστηρίων είναι ότι εκεί μπορεί να γίνει μια συζήτηση και στη συνέχεια μια συζήτηση στην ολομέλεια και ένας κοινός καθορισμός των σχεδίων δράσης και των προτάσεων που θα προκύψουν από τα εργαστήρια.
A priori, αυτές οι οργανώσεις είναι κινήματα βάσης που μοιράζονται τις ιδέες της λαϊκής εξουσίας. Μπορείτε να μας εξηγήσετε περισσότερα για το τι είναι;
Ναι, όπως είπα προηγουμένως, γινόμαστε μάρτυρες μιας πραγματικότητας όπου θέλουν να μας κάνουν να πιστέψουμε ότι η μόνη διέξοδος από αυτό το καπιταλιστικό σύστημα βρίσκεται στην "κορυφή": στο κράτος και τους θεσμούς του, και θέλουν να μας πείσουν ότι το να πηγαίνουμε κάθε τόσο στις κάλπες είναι μια μορφή αντίστασης. Εμείς πιστεύουμε ότι δεν είναι έτσι. Ότι πρέπει να ενισχύσουμε τους "από κάτω", οι λαϊκές οργανώσεις είναι οι μόνες ικανές να αντισταθούν στην προέλαση αυτών που βρίσκονται στην κορυφή, καθώς και να δημιουργήσουν εναλλακτικά κοινωνικά σχέδια. Είναι ακριβώς οι οργανώσεις που συναντιούνται κάθε χρόνο στην ΕΛΑΟΠΑ που επιδιώκουν να ενισχύσουν το λαϊκό πρωταγωνιστικό ρόλο των αγώνων και να ενώσουν τις δυνάμεις τους με τους από κάτω για να παλέψουν και να προχωρήσουν με τις κατακτήσεις μας.
Μπορείτε να συνοψίσετε για το ευρωπαϊκό κοινό τον τρόπο λειτουργίας του συνδικάτου σας και του συνδικαλιστικού κινήματος της Αργεντινής;
Λοιπόν, εν συντομία, μπορούμε να πούμε ότι τα συνδικάτα ιδρύθηκαν από μετανάστες εργάτες που έφτασαν μεταξύ του τέλους του 19ου αιώνα και των αρχών του 20ού αιώνα, οι οποίοι έφεραν τις ιστορίες και τις εμπειρίες τους από τον αγώνα και την οργάνωση. Έτσι, το εργατικό κίνημα έπαιξε σημαντικό ρόλο στους κοινωνικούς αγώνες και μπορούμε να αναφέρουμε μερικές από τις κορυφαίες στιγμές τους, όπως η τραγική εβδομάδα, η επαναστατική Παταγονία και ο δασικός αγώνας, μεταξύ άλλων. Εκείνα τα πρώτα χρόνια, το συνδικαλιστικό κίνημα καταπιέστηκε σκληρά, ποινικοποιήθηκε και διώχθηκε από την κυβέρνηση και τα αφεντικά.
Μέχρι τα μέσα του 20ου αιώνα, με την άνοδο του Περονισμού, πολλά συνδικάτα ευθυγραμμίστηκαν με την κυβέρνηση και τη μορφή του Περόν, χάνοντας μια αρχή που εμείς αντιλαμβανόμαστε ως θεμελιώδη, που είναι η ταξική ανεξαρτησία. Επίσης, κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, η κυβέρνηση δημιούργησε παράλληλα συνδικάτα με ισχυρή συνδικαλιστική γραφειοκρατία για να αφαιρέσει τη δύναμη των πιο μαχητικών συνδικάτων, ενώ πολλοί συνδικαλιστές διώχθηκαν επίσης. Παρά ταύτα, δεν μπορούμε να μην αναφέρουμε μια άλλη πτυχή που θεωρούμε σήμερα ότι ήταν λάθος, δηλαδή το γεγονός ότι όσοι ίδρυσαν τα συνδικάτα, αντιμέτωποι με αυτή την προέλαση της κυβέρνησης και των αφεντικών στο συνδικαλιστικό εργαλείο, αποφάσισαν να το εγκαταλείψουν ως χώρο αγώνα.
Εμείς, αντίθετα, πιστεύουμε ότι τα συνδικάτα είναι ένα εργαλείο που έχουμε ως τάξη, για να υπερασπιστούμε τα δικαιώματά μας και ότι, παρόλο που σε ορισμένους τομείς υπάρχουν συνδικαλιστικές γραφειοκρατίες, οφείλουμε να κατοικήσουμε αυτά τα συνδικάτα, ώστε με διαρκή, μακροχρόνια δουλειά, σε ορισμένες περιπτώσεις περισσότερο υπόγεια, να τα ανακτήσουμε με οργανωμένο και συλλογικό τρόπο και να μπορέσουν να αποτελέσουν και πάλι εργαλείο της εργατικής τάξης.Στην περίπτωση του συνδικάτου στο οποίο βρίσκομαι, του ATE, Asociación de Trabajadores del Estado, ιδρύθηκε από λιμενεργάτες το 1925 και είναι ένα συνδικάτο που υπήρξε πρωταγωνιστής σημαντικών κοινωνικών αγώνων στη χώρα. Το συνδικάτο διαθέτει μια ολομέλεια αντιπροσώπων και μελών από τους τρεις τομείς του κράτους: επαρχιακούς και εθνικούς δήμους, μια συντονιστική επιτροπή σε επαρχιακό επίπεδο και μια άλλη σε εθνικό επίπεδο.
Πιο συγκεκριμένα, ποια κινήματα βάσης υπάρχουν στο Ροζάριο, έχουν μεγαλύτερη δομή μεταξύ τους, συντονίζονται μεταξύ τους;
Λοιπόν, όσοι από εμάς ανήκουμε στην οργανωτική επιτροπή της ELAOPA είμαστε όλοι οργανώσεις βάσης, κυρίως συνδικαλιστικές ομάδες, αλλά και φοιτητικές οργανώσεις, οργανώσεις γειτονιάς και περιβαλλοντικές οργανώσεις. Η ΕΛΑΟΠΑ είναι μια μορφή άρθρωσης όλων αυτών των κινημάτων, αφού, για παράδειγμα, ενώ τα εργαστήρια αποτελούσαν έναν τομέα αγωνιστικότητας (συνδικαλιστικό, γειτονιάς, φοιτητικό κ.λπ.) για την αντιμετώπιση συγκεκριμένων προβλημάτων και την άρθρωση των αγώνων σε αυτούς τους τομείς, προέκυψαν επίσης διεθνείς καμπάνιες σε αλληλεγγύη με τον αγώνα του περουβιανού λαού. Δηλαδή, όσοι συμμετέχουμε στην ELAOPA θα συνεχίσουμε να συναντιόμαστε για να πραγματοποιήσουμε κοινές καμπάνιες ή ακόμα και τώρα για την 8η Μαρτίου και άλλες δραστηριότητες που μπορούμε να συντονίσουμε καθ' όλη τη διάρκεια του χρόνου.
Πώς είναι η κοινωνική και πολιτική κατάσταση στην Αργεντινή αυτή τη στιγμή;
Η κοινωνική κατάσταση στην Αργεντινή είναι πολύ περίπλοκη, έχουμε σχεδόν τον μισό πληθυσμό που ζει σε συνθήκες φτώχειας. Πολλοί από αυτούς είναι εργαζόμενοι που βρίσκονται σε επισφαλείς θέσεις εργασίας, με μισθούς φτώχειας και χωρίς κανένα από τα δικαιώματα που κόστισαν στην εργατική τάξη τόσα χρόνια για να τα κερδίσει (πληρωμένες διακοπές, δώρα Χριστουγέννων, μεταξύ άλλων). Υπάρχει μια αυξανόμενη επιδείνωση των συνθηκών διαβίωσης όλων των ανθρώπων που ζουν από την εργασία μας.Η πληθωριστική διαδικασία στην οποία είμαστε βυθισμένοι, η οποία πέρυσι έφτασε το ανησυχητικό ποσοστό του 100% περίπου, μήνα με το μήνα χτυπάει τους μισθούς μας, οι οποίοι είναι πάντα σε μειονεκτική θέση με τον πληθωρισμό.Γίνεται όλο και πιο δύσκολο για τις οικογένειες να καλύψουν το καλάθι με τα τρόφιμα, καθώς και τα ενοίκια, τα οποία καταλαμβάνουν σχεδόν το 40% των μισθών. Αυτό είναι ένα σημαντικό πρόβλημα για τους φοιτητές, για παράδειγμα, καθώς είναι αδύνατο για τις οικογένειες να στείλουν τα παιδιά τους στο πανεπιστήμιο λόγω του κόστους που συνεπάγεται.
Στις φτωχογειτονιές σε όλη τη χώρα, γινόμαστε μάρτυρες μιας φτωχοποίησης του πληθυσμού και των δυνατοτήτων ζωής των λαϊκών στρωμάτων. Ιδιαίτερα στην πόλη Ροζάριο, όπου φιλοξενήσαμε την ELAOPA, οι συμμορίες ναρκωτικών-αστυνομίας αναπτύσσουν βία στις περιοχές, δημιουργώντας έναν πόλεμο φτωχών εναντίον φτωχών. Αλλά, από την άλλη πλευρά, βλέπουμε πώς, μέρα με τη μέρα, οι δράσεις αλληλεγγύης μεταξύ γειτόνων των συσσιτίων, των πανηγυριών και των λαχανόκηπων αναπτύσσονται ως συλλογικοί τρόποι αντιμετώπισης του υψηλού κόστους ζωής.
Ένα από τα πράγματα που χαρακτηρίζουν την πολιτική της Λατινικής Αμερικής είναι η πάλη μεταξύ του αριστερού προοδευτισμού και του νεοφασισμού. Πώς αντιμετωπίζουν τις διαδικασίες αυτές τα λαϊκά κινήματα που είναι παρόντα στην ELAOPA;
Ναι, όπως είναι. Φαίνεται ότι δεν υπάρχει άλλη εναλλακτική λύση για να βγούμε από την κοινωνική κρίση στην οποία ζούμε, παρά μόνο είτε ο αριστερός προοδευτισμός, ο οποίος εναποθέτει όλες τις ελπίδες του στην εκλογική διαδικασία, είτε ο νεοφασισμός, ο οποίος είναι επίσης μια απάντηση στην κοινωνική κρίση στην οποία ζούμε. Είναι ακριβώς τα κινήματα που συμμετέχουν στην ΕΛΑΟΠΑ που πιστεύουν στην ικανότητα όσων από εμάς τους από κάτω να επιλύσουμε τα ζητήματα που μας αφορούν. Επομένως, πιστεύουμε ότι πρέπει να συνεχίσουμε να ενισχύουμε αυτά τα κινήματα, γιατί η διέξοδος δεν είναι ατομική ή με την ψήφο σε μια κάλπη κάθε τέσσερα χρόνια, αλλά συλλογικά, οργανωμένα και από τα κάτω.
Το Ροζάριο ήταν μια από τις πόλεις με την πιο αισθητή παρουσία του αναρχισμού στις αρχές του περασμένου αιώνα. Τι έχει απομείνει από αυτόν;
Ναι, ήταν τέτοια η παρουσία του στην πόλη που έφτασε να αποκαλείται "Αργεντίνικη Βαρκελώνη". Αυτό οφείλεται στην επιρροή και την παρουσία που είχε ο αναρχισμός στους αγώνες εκείνης της εποχής στην περιοχή. Νομίζω ότι εκτός από την εμπειρία της οργάνωσης και του αγώνα, η κύρια κληρονομιά που μας άφησαν ήταν όλα τα συνδικάτα που ίδρυσαν και τα οποία, παρά τις μεταμορφώσεις τους, συνεχίζουν να αποτελούν το εργαλείο που έχουμε εμείς οι εργαζόμενοι για να υπερασπιστούμε τα δικαιώματά μας
*Ελληνική μετάφραση: rebelian που δημοσιεύτηκε εδώ: https://athens.indymedia.org/post/1624539/
