Miguel Iñiguez

Ιστορία Διεθνούς Αναρχικού Κινήματος

21 Σεπτεμβρίου 2023

• ιστορία αναρχικού κινήματος
• Ισπανία,
• ιστορία

Γεννήθηκε στη Μάλαγα το 1848 και πέθανε στη Μελίγια το 1931.

Ως φοιτητής Ιατρικής στη Βαρκελώνη ανήκε από την αρχή στον πυρήνα της Διεθνούς στη Βαρκελώνη που ίδρυσε ο Fanelli. Συμμετείχε στο εργατικό συνέδριο του 1870 και ανήκε στη Συμμαχία του Μπακούνιν. Ήταν επίσης παρών στο περίφημο συνέδριο της Κόρδοβα (1872-73) και ήταν ο αντιπρόσωπος του ιβηρικού διεθνισμού στα διεθνή συνέδρια της Γενεύης (1873) -στα οποία ξεδίπλωσε αρκετά ριζοσπαστιστικές απόψεις, επιμένοντας ότι η γενική απεργία πρέπει να είναι μια εξεγερτική απεργία- της Βέρνης (1876) και του Verviers (1877).

Στη συνέχεια, ήταν και πάλι μέλος του Ομοσπονδιακού Συμβουλίου το 1875 και ξανά το 1877-1880. Το 1880 αποσύρθηκε από την αγωνιστική δράση (αλλά όχι από την επαφή του με το κίνημα ούτε από το ενδιαφέρον του γι’ αυτό), προφανώς για δύο λόγους: ιδεολογικές διαφορές με τους Fargas και Llunas (που υποστήριζαν τακτικές νομιμοφροσύνης και κολεκτιβιστικές αρχές) και ανησυχία για την έλλειψη ακροατηρίου, την οποία απέδωσε στο ότι δεν διέθετε "τσαγανό".

Υπήρξε πολύ σημαντική προσωπικότητα στη δεκαετία του 1870 (και χαρακτηρίστηκε από μερικούς ως “δικτάτορας” του Ομοσπονδιακού Συμβουλίου και αυταρχικός αναρχικός). Ήταν φίλος του Μπακούνιν και υπήρξε από τους στενούς φίλους του Κροπότκιν (ο οποίος όταν βρικσόταν στη Βαρκελώνη έμενε στο σπίτι του).

Διηύθυνε πολύ σημαντικές επιθεωρήσεις και εκδόσεις, όπως η “La Federación” (Η Ομοσπονδία) και η “La Revista Social” (Κοινωνική Επιθεώρηση) και είχε πολλούς υποστηρικτές μεταξύ των εργατών (η άσκηση του επαγγέλματος του ιατρού τον βοήθησε σε αυτό) και ήταν ανά πάσα στιγμή άνθρωπος της δράσης και μαχητής (μαζί με τον Brousse κατέλαβε το δημαρχείο της Βαρκελώνης για αρκετές ημέρες τον Ιούνη του 1873 στο πλαίσιο της εξέγερσης των ομοσπονδιακών δημοκρατικών).

Ως υπέρμαχος των εξεγερτικών τακτικών και της δράσης εκτός νόμου, ήταν περισσότερο αναρχικός παρά συνδικαλιστής, δεδομένου ότι διαπίστωνε μια επιζήμια τάση προς τον ρεφορμισμό στους τελευταίους.

Αφού αποσύρθηκε από την ενεργό δράση, έζησε στη Μάλαγα και, μετά το 1902, στη Μελίγια, ασκώντας το επάγγελμα του γιατρού.

*Από την Ιστορική Εγκυκλοπαίδεια του Ισπανικού Αναρχισμού. Μετάφραση: Ούτε Θεός Ούτε Αφέντης.