Η καθυστερημένη αναβίωση της Lola Ridge: ποιήτριας, εκδότριας, φεμινίστριας και πολιτικήςακτιβίστριας
Terese Svoboda*
Μια ψηλή, λεπτή γυναικεία φιγούρα βγήκε μόνη της, σε αρκετή απόσταση στην άδεια πλατεία, και όταν η αστυνομία πήγε πάνω της και οι οπλές των αλόγων χτύπησαν πάνω από το κεφάλι της, εκείνη δεν κουνήθηκε, αλλά στάθηκε με τους ώμους ελαφρώς σκυμμένους, εντελώς ακίνητη. Η κατηγορία επαναλήφθηκε ξανά και ξανά, αλλά εκείνη δεν έμελλε να απομακρυνθεί. Ένας άντρας κοντά μου είπε με τρόμο, αναγνωρίζοντάς την ξαφνικά: "Αυτή είναι η Lola Ridge".
—Katherine Anne Porter, “The Never-Ending Wrong”
Το 1927 η ποιήτρια Lola Ridge από το Greenwich Village ήταν γνωστή σε ένα τεράστιο κοινό ως η συγγραφέας του βιβλίου "The Ghetto and Other Poems” (Το γκέτο και άλλα ποιήματα) (1918), ενός βιβλίου που απεικόνιζε τον μετανάστη ως άνθρωπο, αγωνιζόμενο, αλλά με ελπίδες για το μέλλον. Ο Nicola Sacco και ο Bartolomeo Vanzetti ήταν δύο τέτοιοι μετανάστες, που επρόκειτο να εκτελεστούν στη Βοστώνη για εγκλήματα που πιθανότατα δεν είχαν διαπράξει. Η Ridge ήταν επίσης μετανάστρια -γεννημένη στο Δουβλίνο, μετανάστευσε στη Νέα Ζηλανδία όταν ήταν παιδί και αργότερα ταξίδεψε στον Ειρηνικό, πρώτα στο Σαν Φρανσίσκο και τελικά εγκαταστάθηκε στη Νέα Υόρκη. Η παρουσία της στη διαδήλωση για την απελευθέρωση των Sacco και Vanzetti -που περιγράφεται παραπάνω από την Katherine Anne Porter- ανακοινώθηκε εκ των προτέρων στην πρώτη σελίδα μεγάλων εφημερίδων ως σημαντική μάρτυρας του γεγονότος. Η Ridge ήταν επίσης αναρχική όταν η αναρχία αποτελούσε πολιτική δυνατότητα, ιδίως μεταξύ των διανοουμένων και των καλλιτεχνών - και των μεταναστών, εκείνων που είχαν εγκαταλείψει την πατρίδα τους για να κυνηγήσουν το όνειρο της ελευθερίας στη χώρα που την υποσχόταν.
Οι Sacco και Vanzetti ήταν επίσης αναρχικοί. Αυτό από μόνο του τους έκανε ύποπτους, και όχι άδικα: δεν ήταν οι αριστεροί ριζοσπάστες του κύκλου της Ridge - ποιητές και ζωγράφοι και κριτικοί και φιλάνθρωποι που έκαναν πικετοφορία μαζί της - αλλά ανατρεπτικοί με όπλα που έψαχναν για μπελάδες. Διέπραξαν τα εγκλήματα για τα οποία καταδικάστηκαν; Το μόνο που αποκάλυψε η δίκη τους ήταν η κατάφωρη περιφρόνηση των πολιτικών ελευθεριών από την αστυνομία και ένα διεφθαρμένο δικαστικό σύστημα. Ο προεδρεύων δικαστής αποκάλεσε δημόσια τους Sacco και Vanzetti "Μπολσεβίκους" και ανακοίνωσε δημόσια ότι "θα τους πιάσει καλά και σωστά". Ακόμη και όταν ένας άλλος εγκληματίας ομολόγησε τις κατηγορίες, δεν συναινούσε σε νέα δίκη. Οι ηγέτες όλου του κόσμου βρήκαν την κατάσταση αποκρουστική. Ο νομπελίστας Anatole France, ο οποίος είχε δραστηριοποιηθεί μιλώντας κατά τη διάρκεια της υπόθεσης Ντρέιφους στην Ευρώπη, έγραψε στην "Έκκληση προς τον αμερικανικό λαό": "Ο θάνατος των Sacco και Vanzetti θα τους κάνει μάρτυρες και θα σας καλύψει με ντροπή. Είστε ένας σπουδαίος λαός. Οφείλετε να είστε ένας δίκαιος λαός". Μετά την εκτέλεση των μεταναστών, δέκα χιλιάδες πενθούντες παρευρέθηκαν στην κηδεία τους, ενώ το κινηματογραφικό υλικό του γεγονότος θεωρήθηκε τόσο ισχυρό που καταστράφηκε.
Η Ridge προφήτευσε τον πολυεθνικό κόσμο του εικοστού πρώτου αιώνα.
Η Ridge ήταν ένα αουτσάιντερ που εκμεταλλευόταν την προφορά της, το φύλο της (οι γυναίκες ποιήτριες ήταν ανερχόμενες τότε: Babette Deutsch, Edna St. Vincent Millay, Elinor Wylie) και την εμφάνισή της. Virginia Woolf-αιθέρια...
Την Τρίτη, 20 Μαρτίου, ο σύντροφος Roberto Cirilo Perdía πέθανε σε ηλικία 82 ετών. Από πολύ μικρός συνδέθηκε με το φοιτητική και το συνδικαλιστικό κίνημα. Έκανε περιοδεία στα βόρεια της Σάντα Φε ως δικηγόρος συμμετέχοντας στην υπόθεση υπεράσπισης των εργαζομένων. Εντάχθηκε στο αντάρτικο των Περονιστικών Ενόπλων Δυνάμεων και του Περονισμού της Βάσης (Base Peronism) ως πολιτικός τομέας της αριστεράς των δεκαετιών του '60 και του '70 στην Αργεντινή. Αργότερα, αυτές οι ομάδες συγχωνεύτηκαν στο Montoneros, μια οργάνωση που είχε εκτεταμένη ανάπτυξη όχι μόνο στο επίπεδο της ένοπλης δράσης, αλλά κυρίως στο λαϊκό κίνημα με ισχυρή επιρροή σε αυτό.
...
Σημείωση μεταφραστή: Σε αυτό το ιστορικό κείμενο από το μακρινό 1894, ο Ιταλός Αναρχικός Ερρίκο Μαλατέστα, αναπτύσσει την άποψη του σχετικά με την βία. Μια έννοια που ως μέθοδος, τακτική ή μέσο συνεχίζει να απασχολεί τους αναρχικούς έως και σήμερα.
Από τις πρώτες εκδηλώσεις τους, οι αναρχικοί [ήταν] σχεδόν ομόφωνοι ως προς την αναγκαιότητα της προσφυγής στη φυσική δύναμη προκειμένου να μετασχηματιστεί η υπάρχουσα κοινωνία. Και ενώ τα άλλα αυτοαποκαλούμενα επαναστατικά κόμματα έχουν παραπαίει στο κοινοβουλευτικό τέλμα, η αναρχική ιδέα έχει κατά κάποιο τρόπο ταυτιστεί με εκείνη της ένοπλης εξέγερσης και της βίαιης επανάστασης.
Αλλά, ίσως, δεν υπήρξε επαρκής...
Στο κτήριο της Ελληνικής κοινότητας της Μελβούρνης στις 18/07/2019
Με τον Ελευθεριακό στο Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Πέρασμα, 22/01/2018