Ο ΔΟΛΟΦΟΝΟΣ ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΕΩΣ ΑΠΟΛΟΓΟΥΜΕΝΟΣ
ΕΙΣ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΝ
ΠΡΟΦΑΣΕΙΣ ΕΝ ΑΜΑΡΤΙΑΙΣ
ΤΙ ΑΠΑΝΤΗΣΕΝ ΕΙΣ ΔΙΑΦΟΡΟΥΣ ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ ΤΟΥ ΙΤΑΛΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΥ ΜΑΓΚΡΙΝΙ
Ο απεσταλμένος του «Αιώνος» του Μιλάνου εις τον πόλεμον Μαγκρίνη, ευρεθείς εις Θεσσαλονίκην ολίγον μετά την δολοφονίαν του Βασιλέως Γεωργίου, έλαβε την άδειαν του ανακριτού και επισκέφθη τον βασιλοκτόνον εις την φυλακήν τη συνοδεία προς ανθυπολοχαγού.
Και τηλεγραφεί εις τον «Αιώνα» τα εξής, εξ ών συνάγεται, ότι ο δολοφόνος του Βασιλέως Γεωργίου μετά την πράξιν του –υγιεστάτας έχων πάντοτε τας φρένας του- κατέγινε εις το να σχεδιάση την απολογίαν του.
-Μόλις εισήλθον εις την φυλακήν, τηλεγραφεί ο Μαγκρίνι, ο δολοφόνος εστηρίχθη επί των αγκώνων του και εστήριξεν επ’ εμού προς μεγάλους υαλίνους οφθαλμούς του, οιονεί διά να με ερωτήση «Ποιος είσαι;»
Κατ’ αρχάς απαντά εις τας ερωτήσεις μου μετά κόπου. Αλλά κατόπιν, εννοήσας, ότι ευρίσκεται προ δημοσιογράφου, λαμβάνει θάρρος. Αλλ’ η φωνή του παραμένει πάντοτε θρηνώδης. Επιμένει λέγων, ότι εκτύπησε τον Βασιλέα ενώ ευρίσκετο εις κατάστασιν ασυναισθησίας! Δεν γνωρίζει πως, ούτε διατί. Δεν ανησυχεί διά την τιμωρίαν. Ούτε ερωτά ούτε γνωρίζει ίσως ποία θα ήνε η καταδίκη του. Θεωρεί την οικονομικήν του αθλιότητα, την φυσικήν και την ψυχικήν, επαρκή, προς δικαιολογήση ή τουλάχιστον εξηγήσει την τρέλλαν του. Συχνά δίδει απαντήσεις μυστηριώδεις, αι οποίαι θα προέδιδον επιδεξίαν πανουργίαν, αν δεν εμαρτύρουν ασυνειδησίαν.
-Διατί εφόνευσες τον Βασιλέα; Ο δολοφόνος απαντά.
-Όχι εγώ, αλλ’ η αφαίρα του πολυκρότου εφόνευσε τον Βασιλέα.
-Τι πράγμα ώθησε το πολύκροτόν σου εις παρομοίαν πράξιν;
-Μία μεγάλη φυσική δύναμις ώπλισε την χείρα μου κατά του Βασιλέως, εν αγνοία μου. Μέχρι προ δύο μηνών ημήν προς καλός Έλλην, αν και από δεκατεσσάρων ετών υπέφερον από μίαν νευρασθένειαν, η οποία ημπόδισε να εργασθώ και μου καθιστά πολύ δύσκολον την ύπαρξιν. Υπέφερα πολύ. Από προς και ημίσεως μηνός προσεβλήθην εκ φθίσεως. Ολίγας ημέρας πρίν φονεύσω τον Βασιλέα προσεβλήθην από σφορδούς πυρετούς. Είχον παραληρήματα. Κατά την νύκτα εξυπνούσα, ωσεί κατειχόμην υπό τρέλλας. Ήθελα να καταστρέψω τον κόσμον. Ήθελον να φονεύσω όλους, διότι όλη η κοινωνία ήτο εχθρά μου. Η τύχη ηθέλησεν ώστε κατά την ψυχολογικήν αυτήν κατάστασίν μου να συναντήσω τον Βασιλέα. Θα εφόνευον και την αδελφήν μου αν την συνήντων την ημέραν εκείνην.
Εις ερώτησιν, αν επρομελέτησε τον φόνον, απήντησε.
-Όχι! Εφόνευσα τον Βασιλέα εκ συμπτώσεως. Εβάδιζον ως νεκρός να γνωρίζω που επήγαινα. Αίφνης στραφείς είδον οπισθέν μου τον Βασιλέα με αν υπασπιστήν του. Επεβράδυνα το βήμα. Ο Βασιλεύς διήλθεν εγγύτατα. Τον αφήκα να διέλθη και αμέσως επυροβόλησα.
-Εσκόπευσες πριν πυροβολήσης;
-Δεν ήτο ανάγκη. Ο βασιλεύς μόλις απείχε εν μέτρον απ’ εμού. Μόλις επυροβόλησα, ουδέν ηννόησα πλέον. Με ωδήγησαν εις ένα φαρμακείον και μου υπέβαλον πολλάς ερωτήσεις, μεθ’ ο με ωδήγησαν εις την φυλακήν.
-Αφού δεν επρομελέτησες τον φόνον του Βασιλέως, διατί ήσο ωπλισμένος με πολύκροτον; Διατί έγραψες την βιογραφίαν σου, υπογράψας «Αλέξανδρος Σχινάς» και γράψας ότι «από του ανεπτυγμένους θα θεωρηθής ανεπτυγμένος, από προς ήρωας ήρως και από προς αχρείους και ανισορρόπους, αχρείος και ανισόρροπος;»
-Έφερον πάντοτε μαζή μου το πολύκροτον. Την βιογραφίαν μου την έγραψα πέντε ημέρας...
Μετά τας γυμνασιακάς αυτού σπουδάς, καθ’ ας ανήλθεν ο κ. Αρνέλλος εις Αθήνας και ενεγράφη εις την εν τω Εθνικώ Πανεπιστημίω σχολήν των φυσικομαθηματικών. Εκεί σπουδάζων αντελήφθη ότι πολλοί εκ των καθηγητών του ήσαν υλισταί και διά του υλισμού εδηλητηρίαζον τους φοιτητάς. Ήκουσε τον καθηγητήν της φυσικής Ζωχιόν να διδάσκη καθαρά τους φοιτητάς πε΄ρι εξελίξεως υλιστικήν Δαρβίνειον θεωρίαν, δι’ ής υπεστήριζεν, ότι θεός δεν υπάρχει και ότι τα πάντα εκ της ύλης απέρρευσαν, του ανθρώπου καταγομένου εκ του ουρακοτάγκου. Ταύτα ακκούων ο Αρνέλλος παρεξύνετο το πνεύμα αυτού, ως του πάλαι του αποστόλου παύλου έλθοντος εις Αθήνας και ιδόντος «κατείδωλον ούσαν...
Κατά την ολιγοήμερον διαμονήν μου εν Πάτραις, είχα την ευκαιρίαν να εξετάσω εκ του πλησίον τα εργατικά πράγματα της πόλεως, τα οποία προδίδουν –θα μας επιτρέψουν οι εργάται Πατρών την φράσιν- μιαν ολλόκοτον σαλάταν. Εργατικόν Κέντρον εδώ, συνεργασία σωματείων απέναντι, σύνδεσμος εδώ, αντισύνδεσμος εκέι, παρασύνδεσμος παρέκει! Πρωτοφανής οργανωτική σαλάτα και γενική σύγχυσις ιδεών και αρχών, που καθένας μπερδεύεται και νομίζει ότι πρόκειται μάλλον περί γλωσσικού ή εργατικού ζητήματος. Ουδεμία γενική αρχή ή κατεύθυνσις διέπει την κίνησιν αυτήν! Πρόσωπα, μιροφιλοδοξίες, ταπεινοί πόθοι, επίτιμες μεγαλειότητες, ακαθόριστες αρχές και μεταφυσικές αφηρημάδες ανακατεύονται και συγκρούονται και δημιουργούν μίαν αξιοθρήνητον κατάστασιν, που κρατεί το εργατικόν...
Στο κτήριο της Ελληνικής κοινότητας της Μελβούρνης στις 18/07/2019
Με τον Ελευθεριακό στο Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Πέρασμα, 22/01/2018