Προοίμιο
Όποιος/α διαβάζει συστηματικά τα κείμενα μου σχετικά με τον Αναρχισμό θα παρατηρήσει ότι συχνά αναφέρομαι στον Ιστορικά Μείζονα Αναρχισμό (ΙΜΑ), για να τον διαχωρίσω από άλλες ενδιαφέρουσες μεν αλλά Ελάσσονες τάσεις του δε. Στον Ιστορικό Μείζονα Αναρχισμό θεωρώ ότι ανήκει ο Αναρχομμουνισμός, και ο Αναρχοσυνδικαλισμός, αλλά όχι ο Αναρχοατομικισμός.
Ο Αμερικανικός Αναρχοατομικισμός της περιόδου μέχρι τα μέσα του 1890 είναι πασιφιστικός, ηθικός και φιλοσοφικός αλλά «σαλονάτος», εξέφραζε δε τις τοπικές ιδιαιτερότητες του αναπτυσσόμενου κόσμου της άγριας δύσης που έφθινε αλλά όχι του νέου βιομηχανικού ονείρου στο οποίο μεταστοιχειώνονταν οι ΗΠΑ.
Μια αρχική προσπάθεια εξήγησης και ανάλυσης του Αμερικανικού Αναρχισμού επιχειρήθηκε στην εισαγωγή που έκανα στο βιβλίο των εκδόσεων Σοφίτα για την Βολτερίν Ντε Κλαιρ «Γιατί είμαι αναρχική», συνέχισε με την μετάφραση του «Μανιφέστου του Πίτσμπουρκ», αλλά διαπίστωσα ότι υπήρχαν κενά που έπρεπε να καλυφθούν. Σε αυτό το τρίτο μέρος επιχειρείται η αποτύπωση του χρονικού της διάσπασης μέσα στο Αναρχικό κίνημα των ΗΠΑ ώστε να γίνουν πιο ξεκάθαρα τα αίτια που οδήγησαν σε αυτή μέσα σε μια ταραγμένη περίοδο που ο Αναρχισμός στις ΗΠΑ αποτελούσε ένα σημαντικό πολιτικό κίνημα.
Εισαγωγή
Η εικόνα ενός αναρχικού που ρίχνει βόμβα είναι αναμφίβολα μια πολιτισμική καρικατούρα, όπως με πολλές καρικατούρες, συχνά υπάρχει κάποια αλήθεια πίσω από την απεικόνιση. Ορισμένες μορφές του αναρχισμού -συγκεκριμένα, κάποιες τάσεις που αναπτύχθηκαν τον 19ο αιώνα στον κομμουνιστικό αναρχισμό που προέκυψε στη Ρωσία και τη Γερμανία- είχαν αγκαλιάσει τη βία ως πολιτική στρατηγική. Άλλες μορφές του αναρχισμού, όμως -όπως ο χριστιανικός αναρχισμός του Λέοντος Τολστόι και η αυτόχθονα τάση του πρώιμου ατομικιστικού αναρχισμού στις ΗΠΑ- απέρριψαν σταθερά τη χρήση βίας για πολιτικούς σκοπούς. Πράγματι, μία από τις κατηγορίες που διατυπώθηκε κατά του πρώιμου ατομικιστικού αναρχισμού ήταν ότι η ιδεολογία του ήταν πολύ ειρηνική και οι κοινότητές του θα ήταν ανυπεράσπιστες εναντίον σε περίπτωση επίθεσης.
Στα τέλη του 18ου αιώνα, ωστόσο, η ειρηνική εικόνα του αναρχισμού στην Ευρώπη άλλαξε δραστικά. Στις δεκαετίες που προηγήθηκαν της Ρωσικής Επανάστασης, αρκετές αναρχικές ομάδες και άτομα (κυρίως ατομικιστές) επανειλημμένα διαπράττουν πράξεις βίαιης και σχεδόν τυχαίας βίας ως στρατηγική για την ανατροπή του καπιταλισμού. Αυτές οι πράξεις, που ονομάζονταν «προπαγάνδα της πράξης», στρέφονταν εναντίον ανθρώπων που ανήκαν στην καπιταλιστική τάξη και περιλάμβαναν ρίψη βομβών σε πολυάριθμα πολυσύχναστα εστιατόρια, υποθέτοντας ότι μόνο οι καπιταλιστές είχαν την οικονομική δυνατότητα να φάνε εκεί.
Με τις μεταναστευτικές ροές από την Ευρώπη αυτή η βία εξερράγη και στην Αμερική. Στις 4 Μαΐου 1886, εργαζόμενοι διαδηλωτές και αστυνομία συγκρούστηκαν στους δρόμους του Σικάγου, κατά τη διάρκεια μιας απεργιακής εκδήλωσης της οποίας οι διοργανωτές της περιλάμβαναν και κομμουνιστές αναρχικούς. Το γεγονός, γνωστό στην ιστορία ως υπόθεση Haymarket, άφησε νεκρούς και στις δύο πλευρές. Αν και οι οκτώ αναρχικοί που συνελήφθησαν και δικάστηκαν μετά, ήταν αποδεδειγμένα αθώοι, η υπόθεση Haymarket ενδυνάμωσε -την άρρηκτη σχέση μεταξύ αναρχισμού και βίας- στο μυαλό του αμερικανικού κοινού. Οι αναρχικοί έγιναν οι εχθροί της κοινωνίας και του πολιτισμού. Κατά τη διάρκεια της ακροαματικής διαδικασίας της υπόθεσης Haymarket, ο εισαγγελέας δήλωσε: «Ο νόμος βρίσκεται σε δίκη. Η αναρχία βρίσκεται σε δίκη. Αυτοί οι άντρες έχουν επιλεγεί ... επειδή είναι ηγέτες ... καταδικάστε αυτούς τους άντρες ... σώστε τα θεσμικά μας όργανα, την κοινωνία μας».
...
Όταν ξέσπασε το πραξικόπημα του 1936, χιλιάδες γυναίκες αποφάσισαν να αντιμετωπίσουν την εξέγερση από το μέτωπο της μάχης. Συμμετείχαν επίσης στις λαϊκές πολιτοφυλακές και στον δημοκρατικό στρατό. Ένιωθαν ότι έπρεπε να πάρουν θέση. Ενάντια στον φασισμό. Για τη Δημοκρατία. Ήξεραν ότι αν κέρδιζαν οι εξεγερμένοι θα έχαναν όλα τα δικαιώματα που είχαν κερδίσει. Δεν πρόκειται για μεμονωμένες περιπτώσεις, αλλά για τις περιπτώσεις 3.395 μαχητριών που καταπολέμησαν τον φασισμό κατά τη διάρκεια του Εμφυλίου Πολέμου.
Η Pepita Laguarda άρπαξε το τουφέκι χωρίς δισταγμό. Ήταν Καταλανή, μέλος της CNT. Μετά τη μάχη της Βαρκελώνης, οι τραυματίες μετρήθηκαν κατά εκατοντάδες. Ένιωσε ότι...
Γαλλική αντιπολεμική αφίσα άγνωστου καλλιτέχνη, με το σύνθημα “Εργάτες του κόσμου, σκοτωθείτε!"
*Πηγές: Bob De Groof / Sean Patterson
...
Στο κτήριο της Ελληνικής κοινότητας της Μελβούρνης στις 18/07/2019
Με τον Ελευθεριακό στο Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Πέρασμα, 22/01/2018