Παρέμβαση στο «επίπεδο της κομμουνιστικής ιδεολογίας»
«Ή έκδοση της Νέας Ζωής είμεθα βέβαιοι, ότι, θα χαιρετισθή από τους συντρόφους που αγωνίζονται στο επίπεδο της κομμουνιστικής ιδεολογίας μ’ εμπιστοσύνη, ως ενθαρρυντικό σημείο για την εξυπηρέτηση και την ανάπτυξη του επαναστατικού αγώνα.
Το κομμουνιστικό κίνημα στη χώρα μας είνε ακόμη πολύ μικρό. Το ξύπνημα του εργαζομένου λαού, η αντίληψη του πραγματικού του συμφέροντος, η συνειδητή του οργάνωση και δράση, πολύ απέχουν ακόμη από του να φθάσουν σ’ ένα ανάλογο σημείο από το κίνημα των άλλων χωρών. Δεν μπορεί ακόμη να λογαριασθή, ότι μπορεί να ανταποκριθή στις ανάγκες του διεθνούς προλεταριακού κινήματος. Δεν εξετάζομεν αυτή τη στιγμή τους λόγους. Έχομεν μπροστά μας γεγονότα · και τα γεγονότα καθορίζουν ότι μπροστά στην εξέλιξη της αστικής Ελλάδος σε Δύναμη που παίζει ένα σπουδαίο και μεγάλο ρόλο στην Ανατολή πρέπει να εξελιχθή ανάλογα και το επαναστατικό κίνημα.
Όντας το κίνημα τούτο καινούργιο και μικρό παρουσιάζει ελλείψεις, τρωτά προερχόμενα από την απειρία και την άγνοια. Και τα τρωτά αυτά, τις ελλείψεις αυτές καλούνται να διορθώσουν εκείνοι, που έχοντας αντιληφθή πως δεν μπορεί να παραταθή ένα καθεστώς απροσάρμοστο πια στις κοινωνικές ανάγκες, καθεστώς αδικίας, σκλαβιάς και δυστυχίας, επίστεψαν στην ανάγκη της μεταβολής αυτής σύμφωνα με ορισμένες βάσεις που καθορίζει σήμερα το Διεθνές Κομμουνιστικό κίνημα.
Γνωρίζουμε ότι τούτο είνε δύσκολο. Όσο όμως δύσκολη κι αν είνε η μεταβολή αυτή - έχοντας υπ’ όψει την οργανωμένη διεθνή αντίδραση της αστοκρατίας, γεγονός που χαρακτηρίζει, πραγματικά την επαναστατική περίοδο την οποίαν διατρέχει σήμερα το προλεταριακό κίνημα του κόσμου - θα κατορθωθή να μεταβληθή σ’ ένα καθεστώς κοινωνικής ισότητας αν με την πείρα οδηγήτρα γίνη μια θετική εργασία, που συμπληρώνοντας ελλείψεις να τείνη στην αληθινή, στην φωτεινή ανάπτυξη και διαμόρφωση του κινήματος σύμφωνα με την ασάλευτη αντίληψη του πραγματικού συμφέροντος του εργαζομένου κόσμου: Την Κομμουνιστική αντίληψη. Μονάχα έτσι θα μπορέση να φθάση και το ελληνικό προλεταριάτο σε θέση ώστε αντάξια να κρατήση το ορισμένο γι’ αυτό μέρος στην διεθνή προλεταριακή παράταξη.
Οι τρόποι προς τούτο είνε πολλοί. Χωρίς όμως αμφιβολία μια θετική και ουσιαστική πρόοδος θα γίνη στο κίνημά μας απ’ την ανάπτυξη της Σοσιαλιστικής μας φιλολογίας στην κάθε της μορφή. Και απ’ αυτόν μόνον τον λόγον δεν θάταν δυνατόν να κριθή σαν περίσσεια η έκδοση μιας νέας τακτικής κομμουνιστικής εκδηλώσεως, στον τύπο της Νέας Ζωής. Αλλά η Νέα Ζωή γίνεται τόσο περισσότερον εξυπηρετική και αναγκαία, όσο περισσότερο γνωρίζοντας τις ανάγκες και τις ελλείψεις του κινήματος παίρνει ένα πρόγραμμα εκπληρώσεως αυτών.
Με αυτή την αντίληψη των πραγμάτων απεφασίσαμε την έκδοση της Νέας Ζωής.
Η γνώμη μας είνε ότι ο Σοσιαλιστικός τύπος οπουδήποτε και αν ανήκει, καθημερινός και περιοδικός, στο σύνολό του και χωριστά, παρουσιάζει αισθητές ελλείψεις. Βγαίνοντας για την εξυπηρέτηση καθορισμένων συμφερόντων έχει ρόλο καθορισμένον επίσης, απ’ τον κύκλον εκείνον δια του οποίου τα συμφέροντα εκδίδεται. Η αντίληψη των συμφερόντων που εξυπηρετεί, λαμβανόμενα απ’ την απόλυτα στενή έννοιά των, τον υποχρεώνει σήμερα να βαδίση επί του καθορισμένου αυτού προγράμματος.
Έτσι και ο τύπος που ανήκει είτε διευθύνεται από το Σοσιαλιστικό Εργατικό Κόμμα, ακολουθώντας σήμερα για τα διάφορα ζητήματα του αγώνος μια απόλυτα στενή αντίληψη, οφειλομένην όχι στην...
Το 1987, στα πλαίσια των προσυνεδριακών διαδικασιών για το λεγόμενο αναρχικό συνέδριο του χρόνου αυτού, εμφανίστηκε ο Αναρχοκομμουνιστικός Πυρήνας Άνω Λιοσίων. Δεν ξέρουμε αν ο πυρήνας αυτός είχε εμφανιστεί πριν, ποια ήταν η δράση του και ήταν, πράγματι, αναρχοκομμουνιστικών τάσεων. Ο πυρήνας αυτός, αρχικά, εξέδωσε ένα μικρό φωτοτυπημένο δελτίο, την «Αυτόνομη Δράση», ενώ άρχισε να κυκλοφορεί διάφορες προκηρύξεις και αφίσες, αλλά, αργότερα, συνεργάστηκε στενά με ομάδα αναρχικών (αλλά όχι συγκεκριμένα αναρχικών κομμουνιστών) από τον Πειραιά σε μια βελτιωμένη έκδοση της «Αυτόνομης Δράσης» από την οποία εκδόθηκαν 5 τεύχη στο διάστημα 1988-1991, αλλά και σε διάφορες άλλες δραστηριότητες.
Στη συνέχεια παρατίθεται...
Tο Κέντρο για τη Ποιότητα Ζωής
Μέχρι το φθινόπωρο του 1984 η μόνη «αυτόνομη», γενικότερης ελευθεριακής υφής, παρέμβαση που είχε ποτέ παρουσιασθεί στις περιοχές αυτές, ήταν το Κέντρο για τη Ποιότητα Ζωής, στα τέλη της δεκαετίας του ’70 με αρχές της δεκαετίας του ‘80, το οποίο ήταν βασικά έμπνευση και κέντρο άμεσης επιρροής των τοπικών οργανώσεων του τότε ΚΚΕ Εσ. και του «Ρήγα Φεραίου».
Παρ’ όλα αυτά, κάποια άτομα που συμμετείχαν ή που σύχναζαν κυρίως στο στέκι του Κέντρου, στα σύνορα Ελληνικού-Γλυφάδας, πρέπει, οπωσδήποτε, να ήρθαν σε επαφή με τις γενικότερες ελευθεριακές ιδέες, επειδή στο εν λόγω Κέντρο επιχειρήθηκε να δοθεί...
Στο κτήριο της Ελληνικής κοινότητας της Μελβούρνης στις 18/07/2019
Με τον Ελευθεριακό στο Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Πέρασμα, 22/01/2018