Pierre Ramus, ψευδώνυμο του Rudolf Grossmann, (1882-1942). Γεννήθηκε στις 15 Απρίλη 1882 στη Βιέννη της Αυστρίας και πέθανε στις 27 Μάη 1942 ενώ διέσχιζε τον Ατλαντικό. Ήταν αγωνιστής και θεωρητικός του αναρχισμού και του ειρηνισμού. Θεωρείται ο σημαντικότερος εκπρόσωπος του αναρχικού κινήματος στην Αυστρία.
Ο Rudolf Grossmann ήταν γιος των εμπόρων Samuel Grossmann από την Ουγγαρία και Sofie Polnauer από τη Μοραβία. Είχε επίσης τρεις αδελφές. Το 1898, αποβλήθηκε από το γυμνάσιο για σοσιαλδημοκρατική προπαγάνδα και τσακώθηκε με τους γονείς του, με αποτέλεσμα να σταλεί σε συγγενείς του στις Ηνωμένες Πολιτείες σε ηλικία 16 ετών. Παρακολούθησε διαλέξεις στο Πανεπιστήμιο Κολούμπια της Νέας Υόρκης και έγινε δημοσιογράφος στη σοσιαλδημοκρατική γερμανόφωνη εφημερίδα «New Yorker Volkszeitung» (1898-1900). Από το 1899 έγραφε επίσης στη σοσιαλδημοκρατική αντιπολιτευτική εφημερίδα «Gross-Newyorker Arbeiterzeitung».
Στον αναρχισμό στράφηκε το 1900 υπό την επιρροή των Johann Most και Emma Goldman. Έγραψε για το περιοδικό "Freiheit" του Johann Most και εξελίχθηκε σε σεβαστό ομιλητή σε αναρχικές συγκεντρώσεις. Στην ηλικία των 18, κυκλοφόρησε την πρώτη μηνιαία εφημερίδα του τη "Zeitgeist" με το χιουμοριστικό λογότυπο "Der Tramp" στη Νέα Υόρκη. Έγραψε επίσης άρθρα για την εφημερίδα του Σικάγου “Workers’ Newspaper” (“Εργατική Εφημερίδα”), ενώ ήταν και συντάκτης της εφημερίδας του Σικάγου “The Torch” (1902-1903).
Το 1902 συνελήφθη και καταδικάστηκε σε φυλάκιση πέντε ετών ως υποτιθέμενος ηγέτης απεργίας των υφαντουργών στο Paterson του New Jersey. Κατόρθωσε όμως να διαφύγει με το ψευδώνυμο ierre Ramus (προς τιμήν του Γάλλου ανθρωπιστή Petrus Ramus, 1515-1572) στην Αγγλία. Από το 1904 συνέχισε τις δραστηριότητές του ως εκδότης και ομιλητής σε αναρχικούς κύκλους στο Λονδίνο. Ταυτόχρονα, παρακολούθησε οικονομικά και νομικά συνέδρια στο London School of Economics and Political Science. Χρησιμοποιώντας το όνομα Pierre Ramus έγραφε για την εβδομαδιαία εφημερίδα "The Worker's Friend" (“Ο Φίλος του Εργάτη”) του Rudolf Rocker. Έγραφε επίσης στο λογοτεχνικό περιοδικό "Germinal", στην αναρχική εβδομαδιαία εφημερίδα "The Free Workers World" (Λονδίνο 1906), στο "The Free Worker" (Βερολίνο 1904-1907), στη μηνιαία συνδικαλιστική εφημερίδα “The Free Cigarettes” και συνεισέφερε κάθε μήνα στο «The Free Generation».
Το 1927 επιμελήθηκε και εξώδωσε το περιοδικό "Der Anarchist". Υπό την επιρροή του Πιοτρ Κροπότκιν έγινε αναρχικός κομμουνιστής. Το 1903, ενώ βρισκόταν στον κύκλο του Κροπότκιν, συνάντησε τη μέλλουσα σύζυγό του, τη Ρωσίδα αναρχική Sofia (“Sonja”) Ossipovna Friedmann (1884-1974), με την οποία παντρεύτηκαν το 1916 και απέκτησαν είχε δύο κόρες.
Το 1907 ήταν ο Αυστριακός εκπρόσωπος στο Διεθνές Αναρχικό Συνέδριο στο Άμστερνταμ. Έκανε συνεδριακές εκδρομές στη Βοημία, τη Γαλλία, την Αγγλία, την Ελβετία και το 1908 σε πολλές πόλεις της Αυστρίας. Ίδρυσε μια ομάδα των μη αυταρχικών και μη βίαιων σοσιαλιστών (σφόδρα επηρεασμένοι από τη σκέψη του Κροπότκιν και του Τολστόι), που ήταν μέλος της Ομοσπονδίας Αναρχικών Συνδικάτων της Κάτω Αυστρίας (1908-1911) και της Ομοσπονδίας Ελεύθερων Συνδικάτων (1911-1914).
Το 1914, μετά την κήρυξη του πολέμου από την Αυστρία...
(...) Οι αδελφοί Magón χρησιμοποίησαν τηνν εφημερίδα “Regeneracion” ως έναν τρόπο να αποκαλύψουν στους ανθρώπους του Μεξικού που υπέφεραν, τη διαφθορά του καθεστώτος Porfirio Díaz και να ενθαρρύνουν την αντίσταση ενάντια στα μέτρα της εξουσίας που διέλυαν τη ζωή των φτωχότερων τάξεων. Έτσι, το έντυπο αυτό όργανο έγινε μέσο ενότητας όλων εκείνων των λαϊκών στρωμάτων που τάσσονταν κατά του δικτάτορα. Λόγω των δημοσιευμάτων της και της προσέγγισής της από τα κατώτερα στρώματα της μεξικάνικης κοινωνίας, η εφημερίδα υπέστη σκληρή καταστολή εκ μέρους των μηχανισμών του καθεστώτος Díaz. Το 1901, τα τυπογραφεία όπου εκτυπωνόταν η εφημερίδα έκλεισαν και οι αδελφοί...
Η Julia Lafora, δασκάλα της Triana, νωρίς το πρωί, δεν είχε καν χρόνο να ντυθεί, βγάζοντας το νυχτικό της παρουσία των φαλαγγιτών που την φρουρούσαν, για να φορέσει ένα μαύρο φόρεμα σε ένδειξη πένθος για την εκτέλεση του συζύγου της δύο ημέρες πριν. Στο όχημα στο οποίο την έσπρωξαν, ήταν δύο ακόμη γυναίκες που έκλαιγαν και οι δύο, με το πρόσωπό τους γεμάτο αίματα από τις γροθιές των ανακριτών.
Το αυτοκίνητο κατευθύνθηκε αμέσως προς τα νοτιοανατολικά του νησιού, μπαίνοντας σε έναν χωματόδρομο προς την παραλία Melenara στο Telde, όπου υπήρχαν αρκετά μέλη της εθνοφρουράς και του στρατού ξηράς, μερικά γνωστά...
Στο κτήριο της Ελληνικής κοινότητας της Μελβούρνης στις 18/07/2019
Με τον Ελευθεριακό στο Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Πέρασμα, 22/01/2018