Στις 26 Μαΐου 1941, έφυγε από τη ζωή ο Adrián Troitiño, μαχητής αρτοποιός, ιδρυτής της συντεχνίας Canillitas στην Ουρουγουάη, από τα εμβληματικά συνδικάτα στην αυγή του συνδικαλισμού της Ουρουγουάης και της Αργεντινής, και ανιδιοτελής αναρχικός αγωνιστής.
Προερχόμενος από την Γαλικία της Ισπανίας, βρέθηκε στην Αργεντινή αναζητώντας ευκαιρίες εργασίας. Ειδικεύεται στον τομέα της αρτοποιίας, μια δραστηριότητα που τον φέρνει πιο κοντά στη μαχητικότητα της συντεχνίας αλλά και στο αναρχκό κίνημα. Σύντομα θα εξελιχθεί σε ονομαστό αγωνιστή της Ένωσης Εργαζομένων San Nicolás, και αργότερα του Μπουένος Άιρες και των περιχώρων του.
Την 1η Μάη 1891, θα συλληφθεί αφού συμμετείχε ενεργά σε εκδηλώσεις μνήμης των Μαρτύρων του Σικάγου. Χαρακτηρίστηκε ως «επικίνδυνος αναρχικός» και φυλακίστηκε επί ενάμισι χρόνο.
Μόλις ελευθερωθεί, θα συμμετάσχει στη δημιουργία πολλών αναρχικών πολιτικών ομάδων, συμπεριλαμβανομένης της Ομάδας "Τα παιδιά του Κόσμου". Στο ίδιο πλαίσιο δράσης θα ιδρύσει τον Διεθνή Κύκλο Κοινωνικών Σπουδών (CIES), με ονομαστούς αγωνιστές όπως οι Ettore Mattei και Salvador Vidal.
Το 1899 συμμετάσχει σε μια αναρχική συγκέντρωση ως ομιλητής μαζί με τον μυθικό Pietro Gori και τον Adrian Padroni.
Το 1902 θα είναι συνέδρος με τον Juan Calvo, στο δεύτερο συνέδριο της Αργεντινής Ομοσπονδίας Εργατών (FOA), εκπροσωπώντας τη συντεχνία των αρτοποιών. Θα διωχθεί με βάση τον "νόμο περί κατοικίας". Θα καταφύγει για λίγο στην Ισπανία, περνώντας από τη Λα Κορούνια και τη Βαρκελώνη, προτού τελικά εγκατασταθεί στο Μοντεβιδέο, όπου θα συνεχίσει να εργάζεται ως αρτοποιός και γίνεται μέλος του Συνδικάτου Διαφόρων Επαγγελμάτων στη Villa del Cerro.
Μετά τη βίαιη τσαρική καταστολή της εξέγερση του 1905 στη Ρωσία, ο Troitiño θα είναι ομιλητής σε μια συγκέντρωση αλληλεγγύης, που πραγματοποιήθηκε στο Μοντεβιδέο, με άλλους αναρχικούς όπως ο Grijalbo και ο Fernando Balmelli.
Την ίδια χρονιά θα συμμετάσχει ενεργά στις απεργίες των ξυλουργών και των λιμενεργατών. Σε αυτό το πλαίσιο, ο "El Grandpa", όπως θα είναι ήδη γνωστός στην κινηματική αργκό, θα συμμετάσχει στη δραστηριότητα των canillitas, οδηγούμενος στην ίδρυση της συντεχνίας Canillitas της Ουρουγουάης (αργότερα Συνδικάτο Ημερολογίων και Περιοδικών - SVDR). Θα εκλεγεί γενικός γραμματέας του SDVR το 1923, όταν το συνδικάτο έχει περισσότερα από 3.000 μέλη.
Θα συλληφθεί και θα φυλακιστεί -μαζί με δεκάδες άλλους συνδικαλιστές- από τα όργανα της δικτατορίας του Terra το 1934, αλλά θα απελευθερωθεί γρήγορα μετά από λαϊκές κινητοποιήσεις.
Η αφοσιωμένη μαχητική του ζωή δεν θα περάσει απαρατήρητη σε σημείο που η ημερομηνία θανάτου του θεωρείται σήμερα Ημέρα Canillita στην Ουρουγουάη. Επίσης, σε δρόμο στο Μοντεβιδέο αναμένεται να δοθεί το όνομά του.
*Πηγή: Emilio Crisi. Μετάφραση: Ούτε Θεός-Ούτε Αφέντης.
...
“Ο ΔΡΟΜΟΣ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ”
Ημερήσια εφημερίδα των Επαναστατικών Ανταρτών της Ουκρανίας (Μαχνοβίτες)
Τεύχος 28, Πέμπτη, 20 Νοεμβρίου 1919
"Αγρότες και εργάτες! Με βάσανα και θάνατο γεννιέται η νέα νίκη της εργατικής τάξης σε βάρος του κεφαλαίου. Οι χειρότεροι από τους εχθρούς μας - οι φέροντες τις χρυσές επωμίδες Ντενικινιστές - βρίσκονται στις τελευταίες τους ανάσες. Είναι καθήκον του καθένα από εμάς να ολοκληρώσουμε την οριστική κατάρρευση των πομέσνικων [γαιοκτήμονες] - τους Ντενικινιστές. Αφήστε το τσεκούρι, το μαχαίρι και το σφυρί να αστράψουν στα χέρια μας καθώς χτυπάμε ανελέητα τα κεφάλια των παλιών μας εχθρών - των πομέσνικων και των υπηρετών τους. Ας ενταχθούνμε...
Ο Isaak Geraikovich Tarasiuk (1898–?) ήταν Ρώσος αναρχοσυνδικαλιστής από το 1917. Τον Ιανουάριο του 1918, ως μέλος μιας αναρχικής στρατιωτικής μονάδας, συμμετείχε στην επιτυχημένη εξέγερση στην Οδησσό κατά των δυνάμεων της Εθνικής Δημοκρατίας της Ουκρανίας. Κατά τον επακόλουθο εμφύλιο πόλεμο (1918-1921), ήταν ενεργός στο αναρχικό υπόγειο κίνημα στην Οδησσό, κατά των Λευκών και των Ερυθρών.
Το 1929, ο Tarasiuk συνελήφθη για προπαγάνδα μεταξύ φοιτητών στα πανεπιστήμια της Οδησσού. Αυτή ήταν η εποχή που οι αναρχικές ομάδες στην πόλη διαλύθηκαν οριστικά. Στη συνέχεια στάλθηκε εξόριστος διαδοχικά στο Veliky Ustyug (στη βόρεια Ρωσία), το Voronezh και το Kostanay (στο Καζακστάν). Παρά...
Στο κτήριο της Ελληνικής κοινότητας της Μελβούρνης στις 18/07/2019
Με τον Ελευθεριακό στο Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Πέρασμα, 22/01/2018