Στις 25 Ιουλίου 1908 γεννήθηκε στη Ρώμη η αναρχική Luce Fabbri, συγγραφέας και ποιήτρια. Κόρη των αναρχικών Luigi Fabbri και Bianca Sbriccoli, από την παιδική της ηλικία έλαβε μια εκπαίδευση βασισμένη στα ελευθεριακά ιδανικά. Σε ηλικία 24 χρόνων δημοσίευσε μια ποιητική συλλογή.
Αποφοίτησε από το Πανεπιστήμιο της Μπολόνια εκπονώντας μια διατριβή για τον Élisée Reclus και το 1928 αποδήμησε παράνομα στη Γαλλία για να βρει τον πατέρα της που ήταν ήδη εξόριστος εκεί. Το 1929 εγκαταστάθηκε με τους γονείς της στην Ουρουγουάη, και έμεινε εκεί μέχρι το θάνατό της.
Αρχικά εργάστηκε ως καθηγήτρια Ιστορίας στο γυμνάσιο και από το 1949 μέχρι το 1991 (με μια διακοπή ανάμεσα 1974-1986 λόγω της στρατιωτικής δικτατορίας) ως καθηγήτρια Ιταλικής Λογοτεχνίας στο Πανεπιστήμιο της Δημοκρατίας στο Μοντεβιδέο.
Κατά τη διάρκεια της Ισπανικής Επανάστασης δημοσίευσε το έργο “Il Risorgimento’ στα ιταλικά και κατά τη δια΄ρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου ήταν υπεύθυνη της ιταλόγλωσσης σελιδας του περιοδικού “Socialismo y Libertad”.
Στην Ουρουγουάη κυκλοφορούσε το περιοδικό “Studi Sociali” (“Κοινωνικές Μελέτες”) με τον πατέρα της και όταν πέθανε εκείνος (25 Ιούνη 1935) συνέχισε την έκδοση μέχρι το 1946.
Έγραψε ακόμα τα βιβλία “I Canti dell’Attesa” (1932), “Camisas Negras” (1935), “19 de Julio Antología de la Revolucíon Española” (με το ψευδώνυμο Luz de Alba) (1937), “La Poesía de Leopardi” (1971), “Luigi Fabbri-Storia d'un nomo libero” καθώς και των “The Anarchists and the Spanish Revolution”, “Freedom in Revolutionary Crises”, “Under the Totalitarian Threat”, ”A concrete path to Utopia” και “End of millennium Anarchist itinerary”, μπροσούρες και άρθρα.
Πέθανε στις 19 Αυγούστου 2000 στο Μοντεβιδέο.
