Pierre Ramus, ψευδώνυμο του Rudolf Grossmann, (1882-1942). Γεννήθηκε στις 15 Απρίλη 1882 στη Βιέννη της Αυστρίας και πέθανε στις 27 Μάη 1942 ενώ διέσχιζε τον Ατλαντικό. Ήταν αγωνιστής και θεωρητικός του αναρχισμού και του ειρηνισμού. Θεωρείται ο σημαντικότερος εκπρόσωπος του αναρχικού κινήματος στην Αυστρία.
Ο Rudolf Grossmann ήταν γιος των εμπόρων Samuel Grossmann από την Ουγγαρία και Sofie Polnauer από τη Μοραβία. Είχε επίσης τρεις αδελφές. Το 1898, αποβλήθηκε από το γυμνάσιο για σοσιαλδημοκρατική προπαγάνδα και τσακώθηκε με τους γονείς του, με αποτέλεσμα να σταλεί σε συγγενείς του στις Ηνωμένες Πολιτείες σε ηλικία 16 ετών. Παρακολούθησε διαλέξεις στο Πανεπιστήμιο Κολούμπια της Νέας Υόρκης και έγινε δημοσιογράφος στη σοσιαλδημοκρατική γερμανόφωνη εφημερίδα «New Yorker Volkszeitung» (1898-1900). Από το 1899 έγραφε επίσης στη σοσιαλδημοκρατική αντιπολιτευτική εφημερίδα «Gross-Newyorker Arbeiterzeitung».
Στον αναρχισμό στράφηκε το 1900 υπό την επιρροή των Johann Most και Emma Goldman. Έγραψε για το περιοδικό "Freiheit" του Johann Most και εξελίχθηκε σε σεβαστό ομιλητή σε αναρχικές συγκεντρώσεις. Στην ηλικία των 18, κυκλοφόρησε την πρώτη μηνιαία εφημερίδα του τη "Zeitgeist" με το χιουμοριστικό λογότυπο "Der Tramp" στη Νέα Υόρκη. Έγραψε επίσης άρθρα για την εφημερίδα του Σικάγου “Workers’ Newspaper” (“Εργατική Εφημερίδα”), ενώ ήταν και συντάκτης της εφημερίδας του Σικάγου “The Torch” (1902-1903).
Το 1902 συνελήφθη και καταδικάστηκε σε φυλάκιση πέντε ετών ως υποτιθέμενος ηγέτης απεργίας των υφαντουργών στο Paterson του New Jersey. Κατόρθωσε όμως να διαφύγει με το ψευδώνυμο ierre Ramus (προς τιμήν του Γάλλου ανθρωπιστή Petrus Ramus, 1515-1572) στην Αγγλία. Από το 1904 συνέχισε τις δραστηριότητές του ως εκδότης και ομιλητής σε αναρχικούς κύκλους στο Λονδίνο. Ταυτόχρονα, παρακολούθησε οικονομικά και νομικά συνέδρια στο London School of Economics and Political Science. Χρησιμοποιώντας το όνομα Pierre Ramus έγραφε για την εβδομαδιαία εφημερίδα "The Worker's Friend" (“Ο Φίλος του Εργάτη”) του Rudolf Rocker. Έγραφε επίσης στο λογοτεχνικό περιοδικό "Germinal", στην αναρχική εβδομαδιαία εφημερίδα "The Free Workers World" (Λονδίνο 1906), στο "The Free Worker" (Βερολίνο 1904-1907), στη μηνιαία συνδικαλιστική εφημερίδα “The Free Cigarettes” και συνεισέφερε κάθε μήνα στο «The Free Generation».
Το 1927 επιμελήθηκε και εξώδωσε το περιοδικό "Der Anarchist". Υπό την επιρροή του Πιοτρ Κροπότκιν έγινε αναρχικός κομμουνιστής. Το 1903, ενώ βρισκόταν στον κύκλο του Κροπότκιν, συνάντησε τη μέλλουσα σύζυγό του, τη Ρωσίδα αναρχική Sofia (“Sonja”) Ossipovna Friedmann (1884-1974), με την οποία παντρεύτηκαν το 1916 και απέκτησαν είχε δύο κόρες.
Το 1907 ήταν ο Αυστριακός εκπρόσωπος στο Διεθνές Αναρχικό Συνέδριο στο Άμστερνταμ. Έκανε συνεδριακές εκδρομές στη Βοημία, τη Γαλλία, την Αγγλία, την Ελβετία και το 1908 σε πολλές πόλεις της Αυστρίας. Ίδρυσε μια ομάδα των μη αυταρχικών και μη βίαιων σοσιαλιστών (σφόδρα επηρεασμένοι από τη σκέψη του Κροπότκιν και του Τολστόι), που ήταν μέλος της Ομοσπονδίας Αναρχικών Συνδικάτων της Κάτω Αυστρίας (1908-1911) και της Ομοσπονδίας Ελεύθερων Συνδικάτων (1911-1914).
Το 1914, μετά την κήρυξη του πολέμου από την Αυστρία στη Σερβία, συνελήφθη δύο φορές για κατασκοπεία. Τέθηκε υπό κατ’ οίκον περιορισμό μέχρι το τέλος του πολέμου. Έχασε τις πολιτικές και αναρχικές επαφές του, αλλά κατάφερε να διατηρήσει τις επαφές του στο ειρηνιστικό κίνημα. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου έγραψε τα τρία πιο σημαντικά ερευνητικά του έργα: “Η Αίρεση και η Άγνοια του Μαρξισμού στην αρένα του Σοσιαλισμού” (1919), “Η αναδιοργάνωση της κοινωνίας από τον κομμουνιστικό αναρχισμό” (1920) και “Πολεμιστής της Ειρήνης στο εσωτερικό” (1924). Το 1919 ίδρυσε το League of Princely Socialists με το περιοδικό «Insight and Liberation».
Στην περίοδο μεταξύ των πολέμων από το 1918 έως το 1932, ανέπτυξε την αδιάλλακτη προσήλωσή του στη μη βία, τον αντιμιλιταρισμό του κατά τη διάρκεια της «Αυστριακής Επανάστασης» και αργότερα την ανοιχτή του αντίθεση στους Σοσιαλδημοκράτες και τους Κομμουνιστές. Μετά το 1918, εκπροσώπησε τους αναρχικούς στο Εργατικό Συμβούλιο της Βιέννης, συμμετείχε στο ειρηνιστικό κίνημα και σε διάφορα σχέδια αυτόνομης κοινοτικής ζωής.
Ο Ramus κατόρθωσε να διαφύγει από την Αυστραλία το 1938 λόγω της εβραϊκής του καταγωγής καθώς και των αναρχικών του πεποιθήσεων, μετά την προσάρτηση της χώρας από τον Χίτλερ. Στη διαφυγή του πέρασε αρχικά στην Ελβετία και από εκεί στη Γαλλία, την Ισπανία και το Μαρόκο
Πέθανε το 1942 στο πλοίο, το οποίο επρόκειτο να τον μεταφέρει στην οικογένειά του που είχε καταφύγει στο Μεξικό.
Στην Ελληνική γλώσσα έχει κυκλοφορήσει το βιβλίο “Η λανθασμένη θεωρία του μαρξισμού”, από τις εκδόσεις Τροπή, τον Μάρτη του 2017, σε μετάφραση και επιμέλεια Γιάννη Καραπαπά.
*Η παρούσα βιογραφία του Pierre Ramus περιλαμβάνεται στην μπροσούρα των “Why does Anarchism progress so slowly”, μια έκδοση των ισπανόφωνων εκδόσεων Acracia σε συνεργασία με το Grupo Cultural de Estudios Sociales στη Μελβούρνη, τον Ιούλη του 2020. Μετάφραση: Ούτε Θεός-Ούτε Αφέντης.
