Ο Σάμουελ Μπα ήταν μέλος της Συνειδησιακής Ένωσης (Awareness League), που υπήρξε το νιγηριανό τμήμα της αναρχοσυνδικαλιστικής Διεθνούς Ένωσης Εργαζομένων (IWA) και συν-συγγραφέας του βιβλίου «African anarchism». Η συνέντευξη αυτή πάρθηκε από έναν Αμερικανό σύντροφο και δημοσιεύθηκε στο αναρχοσυνδικαλιστικό περιοδικό των ΗΠΑ «Libertarian Labor Review» (τώρα «Anarchosyndicalist Review»), στο τεύχος 24, χειμώνας 1998-1999. Αναδημοσιεύθηκε στο αναρχικό περιοδικό της Μελβούρνης «Anarchist Age», τεύχος 85, Γενάρης-Φλεβάρης 1999, απ’ όπου και μεταφράστηκε στα ελληνικά το Μάρτη-Απρίλη του ίδιου χρόνου από το “Ούτε Θεός-Ούτε Αφέντης”.
Ερ.: Η Awareness League αυτοχαρακτηρίζεται ως αναρχοσυνδικαλιστική. Μπορείς να μας εξηγήσεις γιατί και τι σημαίνει αυτό για τα νιγηριανά δεδομένα;
Απ.: Η Awareness League αυτοχαρακτηρίζεται ως αναρχοσυνδικαλιστική, αλλά δεν ήταν πάντα τέτοια. Αρχικά, η οργάνωσή μας ήταν περισσότερο μαρξιστική-λενινιστική, αλλά, ακολουθώντας τα συνταρακτικά γεγονότα, κατά και μετά την πτώση του κομμουνισμού, επανεξετάσαμε τις θέσεις και απόψεις μας. Είδαμε, ότι ακόμα βρισκόμασταν σ’ ένα σταυροδρόμι και σκεφτήκαμε, ότι κάπου έπρεπε να πάμε από εκεί που βρισκόμασταν. Και ήταν πάνω σ’ αυτό το θέμα για το οποίο ήρθαμε σε επαφή με μερικούς ριζοσπάστες από την Ευρώπη και τη Βόρεια Αμερική και, έπειτα από μια αρκετά προσεκτική εκτίμηση της κατάστασης στην οποία βρισκόταν τότε η οργάνωσή μας, χαρακτηριστήκαμε ως αναρχική οργάνωση.
Η Awareness League αποτελεί περισσότερο ένα κοινωνικό κίνημα και όχι ένα επίσημο εργατικό συνδικάτο.
Στη Νιγηρία σήμερα κυριαρχεί αρκετή και μεγάλη απογοήτευση ανάμεσα στην εργατική τάξη στα επίσημα εργατικά συνδικάτα, επειδή σχεδόν πάντα αυτά προδίδουν τη θέληση των εργατών, την τελευταία στιγμή και γι’ αυτό όλο και περισσότερα ανεξάρτητα συνδικάτα και ομάδες όπως η Awareness League, έχουν αρχίσει να αναδύονται. Αυτό που εμείς κάνουμε τώρα είναι, ότι έχουμε τμήματα (πυρήνες) σε διάφορες οργανώσεις που δραστηριοποιούνται στις δημόσιες υπηρεσίες και στα πανεπιστήμια, ενώ ασχολούμαστε και με άλλα πράγματα.
Έχουμε κάποιες συγκεκριμένες θέσεις πάνω στα ζητήματα της ανάπτυξης της χώρας μας, πολιτικά, οικονομικά και κοινωνικά. Έχουμε , επίσης, κάποιες επαφές με κάποιες αριστερές ομάδες, πάνω σε συγκεκριμένα ζητήματα.
Στους χώρους εργασίας, φυσικά, τα μέλη μας είναι αρκετά δραστηριοποιημένα και προσπαθούν να διαπαιδαγωγήσουν, αλλά και να συμμετέχουν σε όλες τις δραστηριότητες που στρέφονται ενάντια στην κυβέρνηση, επειδή στη Νιγηρία και, γενικά, στην Αφρική, έχουμε δει, ότι οι κυβερνήσεις αποτελούν τους μεγαλύτερους εργοδότες των εργαζομένων. Οι μισθοί δεν χορηγούνται στους εργαζόμενους για διάστημα πάνω από τρεις μήνες και τα επίσημα συνδικάτα δεν κάνουν τίποτα γι’ αυτό. Φαίνονται, μάλλον, ανίκανα να οργανώσουν κάτι και έτσι ερχόμαστε εμείς να αναπληρώσουμε αυτό το κενό, προσπαθώντας να κινητοποιήσουμε τους εργάτες, άλλοτε ωθώντας τους σε απεργία και άλλοτε σε μια μαχητική διαδήλωση, τέτοιες ενέργειες, δηλαδή.
- Προσπαθείτε να συγκροτήσετε ένα δικό σας συνδικάτο, ή προσπαθείτε να ενδυναμώσετε και να εμπνεύσετε τους εργαζόμενους στα υπάρχοντα συνδικάτα;
Προσπαθούμε να ενδυναμώσουμε και θα εμπνεύσουμε τους εργαζόμενους στα υπάρχοντα συνδικάτα,
αλλά είναι προφανές για μας, ότι πρέπει να κάνουμε μόνο την αρχή, κάτι το εναλλακτικό στα επίσημα συνδικάτα. Μπορεί και να μας πάρει κάποιο καιρό γι’ αυτό,...
Στις 31 Αυγούστου 1993 δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα The Star της Μαλαισίας ένα άρθρο του K. Baradan, το οποίο ήταν αρκετά ενδιαφέρον.
Ήταν η πρώτη φορα που το αναγνωστικό κοινό ενημερωνόταν για το ρόλο της βρετανικής αποικιακής διοίκησης στο σχηματισμό του συνδικαλιστικού κινήματος στη Μαλαισία και για τον άνθρωπο εκείνο ο οποίος αποδείχτηκε το πρόσωπο-"κλειδί" ιδρύοντας συνδικάτα και που ήταν ο John Brazier.
Ο Baradan σημειώνει ότι το 1949, ο σερ Henry Gurney (ύπατος αρμοστής που δολοφονήθηκε στο Fraser Hill το 1951) ήθελε το συνδικαλιστικό αυτό κίνημα να ελέγχεται από τους Ινδούς. Αυτό απαντά εν...
Οι Ricardo Flores Magon, Enrique Flores Magon, Librado Rivera και Anselmo L. Figueroa, μέλη του PLM (Partido Liberal Mexicano – Μεξικανικό Ελευθεριακό Κόμμα) δικάστηκαν στο Λος Άντζελες από τις 4 ώς τις 25 Ιούνη 1912 με την κατηγορία της συνωμοσίας (ως αποτέλεσμα της εξέγερσης στη Baja California το 1911). Εξέτισαν την ποινή τους στην ομοσπονδιακή φυλακή στο νησί McNeil της Washington και αφέθηκαν ελεύθεροι στις 19 Ιανουαρίου 1914.
Στάθηκαν μπροστά μας φορώντας τη στολή της φυλακής. Θα μπορούσε κανείς να τους ξεχωρίσει από χιλιάδες άλλους, γιατί σε αντίθεση με άλλους φυαλακισμένους, η μακρά...
Στο κτήριο της Ελληνικής κοινότητας της Μελβούρνης στις 18/07/2019
Με τον Ελευθεριακό στο Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Πέρασμα, 22/01/2018