Λεπτομέρειες

Your name

Ιστορία Διεθνούς Αναρχικού Κινήματος

02 Ιουνίου 2013

Ήδη από το 1870 υπήρχαν αγωνιστές που φώναζαν ενάντια στο κράτος και το κεφάλαιο στο Περού, αλλά δεν ήταν πριν το 1904 που εμφανίστηκαν οι πρώτες οργανωμένες αναρχικές ομάδες. Το χρόνο αυτό συγκροτήθηκε η συνδικαλιστική Ένωση Panaderos (Ένωση Αρτοποιών) με σαφή αναρχική επιρροή και κάλεσε στην πρώτη απεργία στο πάντα μαχητικό λιμάνι El Callao.

Το 1906 κυκλοφόρησε στη Λίμα η εφημερίδα «Humanidad» («Ανθρωπότητα») και το 1910 το Francisco Ferrer Racionalist Center (Ρασιοναλιστικό Κέντρο «Φραντίσκο Φερρέρ») κυκλοφόρησε το έντυπο «Paginas Libres» («Ελεύθερες Σελίδες»). Τρία χρόνια αργότερα ξέσπασε μια γενική απεργία κατά τη διάρκεια της εκστρατείας για την οκτάωρη ημέρα εργασίας που άρχισε από την Ένωση Τεχνιτών, με τη σημαντική συμμετοχή των αναρχικών μέσω των ομάδων «La Luchadores por Verdad» («Μαχητές για την Αλήθεια»), «Luz Υ Amor» («Φως και Αγάπη») καθώς και των συντακτών της σημαντικότερης ελευθεριακής εφημερίδας του Περού της «La Protesta» («Η Διαμαρτυρία»).

Η εκστρατεία πέτυχε το στόχο της από επάγγελμα σε επάγγελμα έως το 1919 όταν η κυβέρνηση αναγκάστηκε να καθιερώσει το υποχρεωτικό οκτάωρο σε όλη τη χώρα, θορυβημένη από το μέγεθος και τη δυναμική του κινήματος. Το επόμενο βήμα ήταν η δημιουργία της Επιτροπής για τη Μείωση των Τιμών, επιδιώκοντας μείωση του κόστους των βασικών προϊόντων, των μεταφορών και των φόρων. Από το κίνημα αυτό γεννήθηκε η Federacion Obrera Regional Peruana (FORP - Περουβιανή Περιφερειακή Ομοσπονδία Εργαζομένων) μια σαφώς αναρχική οργάνωση, η οποία επρόκειτο να σημειώσει σημαντικές νίκες για τους εργαζομένους.

Σημαντικοί αγωνιστές της περιόδου αυτής ήταν η Delfin Levano, ο Carlos Barba και ο Nicolas Gutarra μεταξύ πολλών άλλων. Αλλά χωρίς καμία αμφιβολία, η πιο σημναιτκή φυσιογνωμία και ο πλέον διεισδυτικός στους κύκλους των εργαζομένων δεν ήταν άλλος από τον Manuel Gonzalez Prada, του οποίου η μνήμη διατηρείται μέχρι σήμερα από τους αναρχικούς της χώρας. Ο Gonzalez Prada έγραψε και κυκλοφόρησε, μεταξύ άλλων, τα κείμενα «Paginas Libres» («Ελεύθερες Σελίδες») το 1894, και «Horas de Lucha» («Ώρα Αγώνα») το 1908.

Στις αρχές της δεκαετίας του 1920 εμφανίστηκε μια νέα οργάνωση που καθοδηγείτο από τους αναρχικούς: Η Ένωση των Οικοδόμων της Πόλης, που κυκλοφόρησε και τα έντυπα «El Nivel» («Το Επίπεδο») και «El Obrero» («Ο Εργάτης»).

Την περίοδο αυτή η ασταμάτητη εργατική δραστηριότητα αντιμετώπισε την καταστολή της κυβέρνησης. Τυπογραφεία κατασχέθηκαν, εργατικά κέντρα κλείστηκαν και ένα μεγάλο μέρος της όλης υποδομής του κινήματος, κυρίως αυτής των αναρχικών, καταστράφηκε, ενώ δολοφονήθηκαν ακόμα και αρκετοί αγωνιστές. Τότε ξέσπασε μια εξέγερση στην πόλη Trujillo, που οργανώθηκε από τους αναρχοσυνδικαλιστές, οι οποίοι αργότερα συνεργάστηκαν στην APRA (Alianza Popular Revolucionaria Americana – Λαϊκή Επαναστατική Αμερικανική Συμμαχία) που εξελίχθηκε μετέπειτα σε πολιτικό κόμμα.

Το εργατικό κίνημα που υπήρξε θύμα της καταστολής και που καταστράφηκε από τα αρχόμενα πολιτικά κόμματα, έχασε τη δύναμή του και μερικοί εναπομείναντες συγκρότησαν την Αναρχική Ομοσπονδία Περού, μέσω της οποίας – αν και μειοψηφική οργάνωση - το ελευθεριακό ιδανικό παρέμενε ζωντανό. Τα επόμενα δύο χρόνια η Ομοσπονδία εξέδωσε την εφημερίδα «La Protesta» καθώς επίσης και τα ιστορικά ντοκουμέντα του αναρχοσυνδικαλισμού στο Περού που, όμως, εξαφανίστηκαν στη δεκαετία του 1960.

Οι...

Περισσότερα …