Μία μικρή ανασκόπηση της πρωτομαγιάς του Σικάγο.
Η Εργατική Πρωτομαγιά του 1886 αποτελεί μια λαμπρή στιγμή του εργατικού και αναρχικού κινήματος στην Αμερική αλλά και παγκόσμια. Αρχικά θα κάνουμε μια μικρή και συνοπτική ιστορική αναδρομή στις συνθήκες που επικρατούσαν στην περιοχή και ιδιαίτερα στο Σικάγο και στα γεγονότα που διαδραματίστηκαν εκείνη την περίοδο. Γεγονότα τα οποία σημάδεψαν το παγκόσμιο εργατικό και ταξικό κίνημα και θα μείνουν ανεξίτηλα στη μνήμη μας.
Ιστορική αναδρομή
Τα χρόνια εκείνα, όπου χαρακτηρίζονταν από αλματώδη βιομηχανική καπιταλιστική ανάπτυξη οι εργάτες στην Αμερική δούλευαν 72 και περισσότερες ώρες τη βδομάδα για πενιχρούς μισθούς.Οι συνθήκες στέγασης τους ήταν άθλιες και ταυτόχρονα οι συνθήκες υγιεινής και σίτισης βρίσκονταν σε ένα αντίστοιχα χαμηλό επίπεδο. Ακόμα έντονος ήταν ο κίνδυνος της απόλυσης με αποτέλεσμα μεγάλος αριθμός εργατών να μην μπορεί να έχει πρόσβαση στα βασικά αγαθά για να ζήσει.
Κομβική στιγμή για την οργάνωση του εργατικού κινήματος στην Αμερική ήταν η δημιουργία του Κεντρικού Εργατικού Συνδικάτου το 1884, το οποίο είχε ξεκάθαρη αγωνιστική και ανατρεπτική πολιτική, καθώς και άμεση επαφή και επικοινωνία με την Μαύρη Διεθνή( Διεθνής οργάνωση εργαζομένων).
Σταδιακά η δυναμική του συνδικάτου αυξήθηκε, χαρακτηριστικό είναι το γεγονός ότι μετά από ένα χρόνο συμμετείχαν σε αυτό 22 συνδικάτα. Άρχισαν λοιπόν οι διαδικασίες προπαγάνδισης για την καθιέρωση του οκταώρου, γι’ αυτό το σκοπό δημιουργήθηκε στο Σικάγο μια πρωτοβουλία από διάφορες οργανώσεις(συνεργάστηκε ενεργητικά με αυτές και το κεντρικό συνδικάτο). Λίγες μέρες πριν τη πρωτομαγιά του 1886 οργανώθηκε μια μεγάλη διαδήλωση στην οποία πήραν μέρος 25.000 άτομα.
Η απεργία ξεκίνησε ελπιδοφόρα στο Σικάγο την 1η Μάη με πλήθος εργατών και κεντρικά τα συνθήματα του κεντρικού εργατικού συνδικάτου και της διεθνούς. Μαζική ήταν και η συμμετοχή στην απεργία και σε άλλες πολιτείες ( Λέηκ σωρ, Γουώμπας, Σαιν Πωλ, Μιλγουώκι κ.α.). Τα αφεντικά αντιλήφθηκαν τη δυναμική του κινήματος και τη μαχητικότητα των απεργών και επιστράτευσαν τους προστάτες τους, την αστυνομία αλλά και άλλους κατασταλτικούς μηχανισμούς για να καταστείλουν την διαδήλωση. Η πυγμή των εργατών μεγάλωνε μέρα με τη μέρα αυτό οδήγησε τις πρώτες συγκρούσεις την 3η Μάη, όταν οι ξυλεργάτες δέχθηκαν επίθεση από την αστυνομία κοντά σε εργοστάσιο ξυλείας καθώς προσπαθούσαν να πλησιάσουν τους απεργοσπάστες.
Η αστυνομία άνοιξε ανεξέλεγκτα πυρά ενάντια στους απεργούς με αποτέλεσμα να σκοτωθούν 4 άνθρωποι και πάρα πολλοί να τραυματιστούν.Οι αναρχικοί αγωνιστές του Σικάγο εξοργισμένοι από την επίθεση των αστυνομίας και των αφεντικών έκαναν κάλεσμα το απόγευμα της επόμενης μέρας στην πλατεία Αγοράς του Σικάγο. Από το πρωί βέβαια είχαν ξεκινήσει συγκρούσεις ανάμεσα στην επιτιθέμενη αστυνομία και τους απεργούς, οι οποίες όμως σταμάτησαν λίγο πριν την συγκέντρωση, που είχε προγραμματιστεί να είναι ειρηνική. Έπειτα από μερικές ώρες και ενώ η συγκέντρωση είχε διεξαχθεί ομαλά και ο κόσμος αποχωρούσε, η πλατεία περικυκλώθηκε από αστυνομικούς και στρατιώτες με επιθετικές διαθέσεις.
Τη στιγμή που δόθηκε η εντολή να επιτεθούν, έσκασε μια βόμβα στις γραμμές των αστυνομικών (άγνωστος ακόμα και σήμερα ο βομβιστής)με επόμενο τον τραυματισμό 66 και τον θάνατο 7 απ ΄ αυτούς. Το γεγονός αυτό είχε σαν συνέπεια η αστυνομία να πυροβολεί υστερικά...
Ο Igor Podshivalov, που ήταν μάλλον ο πλέον γνωστός αναρχικός της περιοχής της Σιβηρίας, πέθανε σε ηλικία 44 χρόνων στο Shelekhov του Irkutsk μετά από ένα αυτοκινητιστικό ατύχημα.
Ο Igor Podshivalov γεννήθηκε στις 2 Αυγούστου 1962. Το 1981, ενόσω σπούδαζε Φιλολογία στο πανεπιστήμιο του Irkutsk, συγκρότησε με άλλους μια αναρχική κομμούνα και δημοσίευσε κείμενα των Μπακούνιν και Κροπότκιν στα υπόγεια (samizdat) αναρχικά περιοδικά «Archivarius» και «Svecha» («Λυχνάρι»).
Το 1988,ο Podshivalov ήταν από τους ιδρυτές της Σοσιαλιστικής Λέσχης Irkutsk – της πρώτης νόμιμης οργάνωσης της περιοχής Σιβηρίας – στην οποία συμμετείχαν...
Η προσωπικότητα και οι ιδέες του Κροπότκιν ήσαν τόσο πολύ διαδεδομένες ανάμεσα στους συντρόφους και το ευρύ κοινό, τουλάχιστον μέχρι το 1914, που ελάχιστα μόνο μένει να ειπωθούν αυτή την ώρα του θανάτου του, όταν κάποιος δεν έχει διάθεση να συλλέξει το πλήθος των γεγονότων και των εικόνων, να αναλύσει λεπτομερώς ιδέες ή να καταγράψει μικρά γνωρίσματα και ανέκδοτες πτυχές της ζωής του. Ξανά, αυτή η Επανάσταση, που αφέθηκε να χαθεί το 1914 και που από τότε γράφεται με κεφαλαίο το πρώτο γράμμα, με μια αυξανόμενη τάση ωρίμανσης, φαίνεται ακόμα μια τόσο ατακτοποίητη υπόθεση που δύσκολα μπορούμε να υπολογίσουμε...
Στο κτήριο της Ελληνικής κοινότητας της Μελβούρνης στις 18/07/2019
Με τον Ελευθεριακό στο Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Πέρασμα, 22/01/2018