Οι Ricardo Flores Magon, Enrique Flores Magon, Librado Rivera και Anselmo L. Figueroa, μέλη του PLM (Partido Liberal Mexicano – Μεξικανικό Ελευθεριακό Κόμμα) δικάστηκαν στο Λος Άντζελες από τις 4 ώς τις 25 Ιούνη 1912 με την κατηγορία της συνωμοσίας (ως αποτέλεσμα της εξέγερσης στη Baja California το 1911). Εξέτισαν την ποινή τους στην ομοσπονδιακή φυλακή στο νησί McNeil της Washington και αφέθηκαν ελεύθεροι στις 19 Ιανουαρίου 1914.
Στάθηκαν μπροστά μας φορώντας τη στολή της φυλακής. Θα μπορούσε κανείς να τους ξεχωρίσει από χιλιάδες άλλους, γιατί σε αντίθεση με άλλους φυαλακισμένους, η μακρά απομόνωση δεν κατέστειλε το ηθικό τους, ούτε οι πειθαρχικές ποινές κατέστρεψαν κάθε ίνα της υγιούς ανδρικής τους φύσης. Το φως στα μάτια τους έλαμψε με σκοπό και αποφασιστικότητα. Δεν σταθηκε ικανό να τους προδώσει ακόμα και ένα άγγιγμα λανθάνουσας αμφισβήτησης, ούτε ο στενός έλεγχος και οι στριγγλιές των αρχιφυλάκων θα μπορούσαν να τους απομακρύνουν από την υπόθεση της δίκαιης εξέγερσης κατά των άθλιων συνθηκών διαβίωσης στη φυλακή.
“Ναι, έχουμε πέντε μήνες και δέκα μέρες να εκτίσουμε ακόμα”, μάς είπαν. Δεν χρειάζεται να πουν τίποτε άλλο, γιατί με αυτές τις λίγες λέξεις εξέφρασαν την εσώτατη λαχτάρα τους - να απελευθερωθούν, και με ανανεωμένες ελπίδες και ενεργητικότητα να ριχτούν ξανά στον αγώνα, θέτοντας ξανά σε εφαρμογή τον κύριο σκοπό της ζωής τους - την απελευθέρωση του λαού του Μεξικού από τον ζυγό των καταπιεστών του.
Ελευθερία! Μαγική λέξη. Σ’ αυτήν βρίσκεται η σωτηρία του ανθρώπινου είδους. Οι αυτάρεσκοι, όσοι θέλουν να είναι αξιοσέβαστοι, οι ερασιτέχνες, μπορεί και να χλευάζουν την λέξη αυτή. Ορισμένοι μπορεί ακόμη και να αναρωτιούνται αν τελικά αξίζει το τίμημα που πρέπει να καταβληθεί. Αλλά όλοι όσοι την δοξάζουν δεν θα αφήσουν να νοθευτεί το μυαλό τους με μια υψηλή ιδέα που μπορεί να ακούγεται τόσο ευχάριστη και ποιητική στα διάφορα βιβλία, αλλά ακόμη ανέφικτη και ανεφάρμοστη στην πραγματική ζωή. Η σημασία της μπορεί να διεγείρεει ακόμη και εκείνους που παρακολουθούν προσεκτικά τα χιλιοπατημένα της μονοπάτια αλλά που δεν γνώρισαν ακόμα τη χαρά της ανεξάρτητης σκέψης και δράσης. Κι ακόμα, ενώ εμείς φιλοσοφούμε, ενώ ψάχνουμε στα μυαλά μας να αναζητήσουμε μια εύλογη δικαιολογία για την άνανδρη επιφυλακτικότητα και απάθεια μας, οι καρδιές άλλων ανθρώπων που μιλούν διαφορετικές γλώσσες, σε διαφορετικά μέρη πάλλονται σε αρμονία με τα ίδια ευγενή ιδανικά, προτάσσοντας τα στήθια τους στις λόγχες.
Όπως όλοι οι άνθρωποι που ενεργοποιούνται με ευγενή κίνητρα, αισθάνονται και αυτοί φωτισμένοι. Μάς μιλούσαν, και στα λόγια της ολοφάνερης πεποίθησής τους, μάς είπαν για τις περιπέτειες του μεξικανικού λαού. Θα μπορούσε να είναι η ιστορία της μοχθούσας ανθρωπότητας, γιατί ο αγώνας τους ενσωματώνει τις ίδιες αιτίες και εντυπώνεται τα ίδια τραγικά αποτελέσματα.
Η καταλήστευση σε βάρος του μεξικανικού λαού, σε αντίθεση με όσα συνέβησαν σε βάρος των Ευρωπαίων αδελφών του, άρχισε συγκριτικά πρόσφατα. Άρχισε αυτήν ακριβώς την εποχή. Οι άνθρωποι απομακρύνθηκαν από τη γη τους με τη δύναμη των όπλων, ό,τι έγινε έγινε κάτω από τη μύτη τους, με διάφορα προσχήματα, κυρίως επειδή ο καταναγκασμός ασκήθηκε από την άλλη πλευρά.
Η γη και τα εργαλεία ήταν τα μόνα που διέθεταν, το μόνο διαθέσιμο μέσο για τη διασφάλιση των προς το ζην. Οι πειρατές αυτοί που κυβερνούν σήμερα τη χώρα τους με σιδερένια πυγμή είναι οι άμεσα υπεύθυνοι για τη δυστυχία τους, τη σκλαβιά τους. Οι παίονες γνωρίζουν πολύ καλά ότι από τη στιγμή που είναι αναρίθμητοι όλοι αυτοί που στερούνται του δικαιώματός τους για μια άνετη ζωή δεν μπορεί να υπάρξει ειρήνη, αλλά πόλεμος, ανηλεής πόλεμος.
Ζώντας κοντά στη φύση, οι άνθρωποι δεν έχουν μολυνθεί ακόμα από το μικρόβιο της πολιτικής. Η κάθε πανάκεια που είναι τόσο αγαπητή στον κάθε Αμερικανό μεταρρυθμιστή δεν είναι κάτι δελεαστικό γι’ αυτούς. Δεν έχουν μάθει να κάνουν υπομονή με τα άνοστα ημίμετρα που λειτουργούν πάντα προς όφελος των οποιωνδήποτε εξουσιαστών. Ούτε ημίμετρα, ούτε συμβιβασμός, ούτε προώθηση ασήμαντων ζητημάτων. Οχι, δεν θα μιμηθούν την ύποπτα απολογητική μας στάση προς τους εξουσιαστές. Δεν τρέφουν καμία ψευδαίσθηση. Βλέπουν σ’ αυτούς που παριστάνουν ότι εξουσιάζουν και κυβερνούν για το κοινό καλό, μερικούς καπάτσους που προσπαθούν να αποκτήσουν προνόμια και εξουσία. Μερικούς που αναζητούν μόνο μια ευκαιρία να ζήσουν σε βάρος τους. Είναι φυσιολογικοί άνδρες, τα εγγενή κοινωνικά ένστικτα των οποίων τους κάνουν να δεχθούν να εργασθούν και να ζήσουν από κοινού, μεταξύ ίσων. Η αγάπη τους για όλα αυτά είναι ο μόνος κανόνας ηθικής τους. Τα ψέματα του δικηγόρου, η ρηπαρή γλώσσα του πολιτικού προκαλούν μόνο τις υποψίες τους και είναι γι’ αυτούς ένδειξη κακού προαισθήματος.
Το επαναστατικό σύνθημά τους είναι “Γη και Ελευθερία”, γιατί έχουν συνειδητοποιήσει πλήρως ότι η ελευθερία είναι μια λέξη κενή περιεχομένου εάν δεν σημαίνει και δεν προϋποθέτει την ευκαιρία στουτς ανθρώπους να ζουν και να ικανοποιούν πλήρως τις ανάγκες τους χωρίς να πληρώνουν φόρο αίματος σε ανθρώπους και θεσμούς.
Αυτά είναι που πιστεύουν οι αδελφοί Magon, ο Figueroa και ο Rivera. Αυτός είναι ο λόγος που βρίσκονται στο McNeil, διωκόμενοι από τους Αμερικανούς επενδυτές και τους ακολούθους τους. Αρνήθηκαν την ευκολία και την προσωπική άνεση καθώς μυριάδες αδελφοί τους προσφέρουν το αίμα της ζωής τους για την υπόθεση της ανθρώπινης χειραφέτησης, καθώς οι σύντροφοί τους στη δυστυχία και το μόχθο αντιστέκονται ίντσα με την ίντσα, με το τουφέκι στο χέρι, για το αναφαίρετο δικαίωμά τους να αποκτήσουν αναμφισβήτητο έρεισμα πάνω στη μητέρα γη.
Αυτοί οι τέσσερις άντρες είναι αιχμάλωτοι του ταξικού πολέμου και πρέπει να κρίνονται με βάση το μέλλον. Η προσωπικότητά τους υψώνεται πάνω από τα συνηθισμένα, πάνω από τις κοινοτοπίες της καθημερινής ζωής, πάνω από την ανεντιμότητα και τις μισθοφορικές τάσεις αυτού του εμπαιγμού που ονομάζουμε πολιτισμό.
ΓΙΑΤΙ; Έχοντας κοινά στοιχεία από άποψη στόχων και ιδανικών με τους Μεξικανούς που βρίσκονται στο McNeil, δεν μπορούμε παρά να ανταποκριθούμε στο κάλεσμά τους στην Επανάσταση που αναγεννάται σαν το Φοίνικα από την γη της Sierra Madre.
* Δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά στο “Why?” (τεύχος 9, Σεπτέμβρης 1913). Εμείς το βρήκαμε στον ιστοτόπο www.libcom.org Ελληνική μετάφραση “Ούτε Θεός-Ούτε Αφέντης”, 1 Μάρτη 2010.
