Αναδημοσίευση

Ελλαδικά Κοινωνικά Κινήματα

08 Φεβρουαρίου 2017

• κοινωνικοί αγώνες
• κοινωνικά κινήματα
• Ελλάδα
• περιβάλλον

Με αφορμή τους αγώνες των κατοίκων του Ζωγράφου, μια πολύ καλή παρουσίαση του τρόπου με τον οποίο πέρασε η γη, κατά την ίδρυση του Ελληνικού κράτους, στους μεγαλοκτηματίες και μεγαλοτσιφλικάδες.

Στην Αττική του 1800 τρεις ήταν οι κοινωνικές ομάδες που ζούσαν από τη γαιοπρόσοδο: οι Έλληνες και Τούρκοι μεγαλοκτηματίες και ο ελληνικός κλήρος, κυρίως τα μοναστήρια. 

Το 1830 η Αθήνα δεν έχει ακόμα παραδοθεί από τους Οθωμανούς στους Έλληνες. Έχει συμφωνηθεί μεταξύ των συμμάχων που μας υποστήριξαν στον απελευθερωτικό αγώνα να αποχω­ρήσουν από την Αθήνα στις 30/12/1830. Οι Οθωμανοί, βλέποντας προς τα πού γέρνει η πλάστιγγα, άρχισαν να πουλάνε όσο-όσο τις κτηματικές τους πε­ριουσίες στην Αττική, παρότι όλα τα κτήματα ανήκαν στο Αυτοκρατορικό Θησαυροφυλάκιο, και χρειαζόταν άδεια για να πουληθούν. Σε πολύ φθηνές τιμές, με ιδιωτικά συμφωνητικά (Χοτζέτια) για ένα γρόσι το στρέμμα, δίνοντας την ευκαιρία στους πλούσιους της εποχής και στα μοναστήρια να αγοράσουν την έκταση της αττικής γης ώστε να μη μείνει τελικά ούτε στρέμμα για δημόσια περιουσία.  Όλη λοιπόν η γη της Αττικής που κατεχόταν από τους Τούρκους είχε περάσει στα χέρια κυρίως Ελλήνων, αλλά και ξένων κτηματιών.  

Οι έλληνες κτηματίες είδη επί οθωμανικής κατοχής βρίσκονταν σε συνεργασία με τον σουλτάνο και αποτελούσαν σε μεγάλο βαθμό έναν επί πλέον και μάλιστα πολλές φορές πιο βαρύ ζυγό για τον ελληνικό λαό.  Ακόμα όμως κι αν κάποιος επιμένει σε μια ομορφοποιημένη εικόνα, που θέλει του έλληνες συνεργάτες των Οθωμανών, να είναι βασικοί συμμέτοχοι της επανάστασης υπάρχει ένα ακλόνητο επιχείρημα για την βαθιά ιδιοτέλεια και κλοπή του ελληνικού λαού μέσω των αγοροπωλησιών γης. Αυτοί συνέχισαν και μετά την επανάσταση να είναι οι βασικοί εκμεταλλευτές της ελληνικής γης, απέναντι στο αίτημα του επαναστατημένου ελληνικού λαού της αναδιανομής της γης που δεν έγινε ποτέ. 

Είναι προφανές ότι αυτοί που αγόραζαν τόσο φτηνά τη γη, γνώριζαν ότι αγόραζαν την αυριανή δημόσια γη του ελληνικού κράτους, άρα στην πραγματικότητα έκλεβαν και κορόιδευαν τον ελληνικό λαό χωρίς μάλιστα να τιμωρηθούν ποτέ γι αυτό. Αντιθέτως αυτοί που έγραψαν την ιστορία φρόντισαν, τους περισσότερους να τους αναφέρουν ως ευεργέτες.  Οι Έλληνες εκμεταλλευτές της ελληνικής γης ολοκληρωτικά διαδέχτηκαν τους Οθωμανούς και η ανακήρυξη της Αθήνας ως πρωτεύουσα του ελληνικού κράτους το 1834, τη βρήκε χωρίς ζωτικούς δημόσιους χώρους για τη δημιουργία των αναγκαίων κοινόχρηστων εγκαταστάσεων.  Με αποτέλεσμα όταν στην Αττική άρχισαν να συγκεντρώνονται τεράστιες μάζες ελληνικού πληθυσμού, η μεγάλη ιδιοκτησία του 1839 κα­τόρθωσε και καρπώθηκε μια εκπληκτικά υψηλή γαιοπρόσοδο ως οικοπεδική αξία πλέον. 

Κτηματίες της περιοχής 

Οι μεγάλοι κτηματίες της περιοχής, Πετράκηδες, Σταματοπουλαίοι Αργυροπουλαίοι, Ζωγραφαίοι, έχοντας αγοράσει το καλύτερο κομμάτι της Αθήνας έχτισαν τις βίλες τους στις πλαγιές των λόφων.  Σε όλη την περιοχή των Κουπονιών από Καισαριανή μέχρι Αμπελοκή­πους, Γουδί, Παπάγου, Χολαργό, βρίσκουμε ιδιοκτήτες τους Πετράκηδες, όπως και σε άλλες περιοχές της Αττικής. Απ’ τους Πετράκηδες και τους Τούρκους με Χοτζέτια αγόρασε, τα κτήματα του και ο Ιωάννης Κόνιαρης, Δήμαρχος της Αθήνας το 1851-1854, καθώς και ο κτηματίας Λεωνίδας Βουρνάζος ή Μπουρνάζος. 

Το 1902 η χήρα του Βουρνάζου Ελένη, πουλάει ένα κτήμα 1.250 στρεμμάτων στην περιοχή Κουπονιών-Γουδί, στον Ιωάννη Ζωγράφου του Σωτη­ρίου καθηγητή Πανεπιστημίου-οικονομολόγο και...

Περισσότερα …