Your name

Ιστορία Ελλαδικού Αναρχικού Κινήματος

30 Αυγούστου 2014

Άξιον μεγίστης προσοχής και επισταμένης μελέτης είναι το εν τω τελευταίω φύλλω της 13/25 τρχ. μ. (1) των “Νέων Καιρών” των Παρισίων, δημοσιευθέν περί του εν Λονδίνω Συνεδρίου άρθρον – δηλαδή τρεις ημέρας προ της ενάρξεως των εργασιών του Συνεδρίου – του Ολλανδού συντρόφου μας F. Domela Nieuwenhuis, (2) διό μεταφέρομεν μεταφρασμένον εις τας στήλας της ημετέρας εφημερίδος αν όχι ολόκληρον τούτο, το κυριώτερον, όμως, μέρος αυτού.

Ο σύντροφος ημών ερωτά:

“Τι θα κάμη το Συνέδριον; Θα έχη τόσον πτωχόν το πνεύμα ώστε να αποκλείση τους φιλελεύθερους Σοσιαλιστάς;

“Περίεργον είναι πώς … επαναλαμβάνεται ότε μεν ως κωμωδία, ότε δε ως τραγωδία.

“Θα ίδωμεν εντός ολίγου ποίου είδους παιγνίδιον θα λάβη χώραν τούτην τη φοράν.

“Οι αρχαίοι χριστιανοί έσχον τον αυτόν αγώνα εναντίον της αιρέσεως και δυνάμεθα να ίδωμεν πώς η αίρεσις της σήμερον θα ήναι το δόγμα της αύριον.  Κατ΄ εκείνην την εποχήν μεγίστην διαφοράν ηδύνατο να έχη απλούν τι γράμμα. Τινές είπον ότι ο υιός (Ιησούς) ήτο ίσος προς τον πατέρα (…) και οι άλλοι έλεγον ότι ο υιός ήτο εις μετά του πατρός (…). Το απλούν γράμμα ήτο η αιτία του αγώνος των και της διαμάχης των, όθεν όλον το χριστιανικόν σώμα ήτο διηρημένον εις δύο μέρη. Θα συμβή λοιπόν και εδώ το ίδιον μετά 15 όλους αιώνας; Φευ! Δυστυχής ανθρωπότης! Χάριν λοιπόν των προσώπων θα καταστήσητε τον σοσιαλισμόν γελοίον; Πηγαίνετε τότε αποκλείσατε σοσιαλιστάς μη ομοφρονούντας με υμάς, αλλά οι οποίοι είναι σοσιαλισταί τόσον καλοί ώσπερ και υμείς αυτοί. Την Κυριακήν προ του Συνεδρίου το Ιδ Παρκ θα έχη το θέαμα σοσιαλιστών αδελφοποιημένων, οίτινες δύνανται να συγκροτήσωσι συλλαλητήριον διά να διατηρήσωσι την διεθνήν ειρήνην όλων των λαών του κόσμου. Την επομένην ημέραν εσωτερική διαμάχη θα αρχίση δια να γίνη γνωστόν ποιοι είναι οι αποκεκλεισμένοι. Και  ίσως θα λάβη χώραν αγών μεταξύ σοσιαλιστών!

“Αίσχος εις εκείνους οίτινες θα αποκλείσωσιν, εις εκείνους οίτινες θα διαιρέσωσιν αντί να ενώσωσιν. Ο κόσμος θέλει ίδει επανάληψιν της μεταξύ Μαρκ και Βακουνίνου πάλης κατά το 1872. Τούτο ίεται νέα πάλη μεταξύ εξουσίας και της ελευθερίας.

“΄Φαντασθήτε τοιούτους άνδρας οίοι ο Κροπότκιν, ο Ρεκλού, ο Μαλατέστα, ο Τσερκεσώφ, Κιπριάνης και πολλοί άλλοι αποκλεισμένους του Συνεδρίου και τότε οφείλετε να παραδεχθήτε ότι τούτο δεν είναι πλέον συνέδριον σοσιαλιστικόν, αλλά μόνον συνέδριον βουλευτικόν, συνέδριον μεταρρυθμιστικόν των κοινωνιστικο-δημοκρατικών – συνέδριον μιας αιρέσεως.

“Εκλέξατε λοιπόν, τι θέλετε να ήναι – συνέδριον επισήμων σοσιαλιστών οι οποίοι συζητούσιν όλα τα ζητήματα άτινα ενδιαφέρουσι τους σοσιαλιστάς, ή συνέδριον αιρετικών, οίτινες απέκλεισαν ως αιρετικούς πολλούς άνδρας οι οποίοι υπέφερον και ηγωνίσθησαν δια το ζήτημα του λαού”.

Ήδη οι αναγνώσται ημών ας κρίνωσι τίνες είναι οι αληθώς υπέρ της ιδέας του Σοσιαλισμού εργαζόμενοι: εκείνοι οι οποίοι απέβαλον εκ των προγραμμάτων αυτών παν ό,τι σοσιαλιστικόν δια ν’ αναμιχθώσιν εις όλους τους πολιτικούς αγώνας και να λάβωσι μέρος εις όλας τας εκλογικάς μηχανορραφίας, εκείνοι οι οποίοι αναμιγνύονται  εις τας δημοσίας υπηρεσίας της σημερινής κοινωνίας, λαμβάνουσιν μέρος εις την λειτουργίαν της και καθίστανται τυφλά όργανα επί τοσούτον ώστε να ώσιν αποδεδειγμένοι υπέρμαχοι αυτής, εκείνοι...

Περισσότερα …