- Marc Record
- Ιστορία Κοινωνικών Κινημάτων
Κριτική δύο βιβλίων για την Λιθουανή βιβλιοθηκάριο που επέζησε του Ολοκαυτώματος
Marc Record
Η Ona Šimaitė (προφέρεται Shim-ay-Teh) ήταν Λιθουανή βιβλιοθηκάριος, γνωστή για το λαθρεμπόριο τροφίμων, το πέρασμα μηνυμάτων και άλλων λαθραίων στο γκέτο της Βίλνα κατά τη διάρκεια του Ολοκαυτώματος. [1] Η ίδια περνούσε επίσης λαθραία ανθρώπους, νέα και βιβλία έξω από το γκέτο. Βασανίστηκε από την Γκεστάπο μετά τη σύλληψή της. Το Πανεπιστήμιο Βίλνιους οργάνωσε ολόκληρη δωροδοκία για να την σώσει από την εκτέλεση. Απελάθηκε στο Νταχάου απ’ όπου κατέληξε σε ένα στρατόπεδο αιχμαλώτων πολέμου.
Από την Šimaitė είχε συχνά ζητηθεί να γράψει την αυτοβιογραφία της. Σε μια στιγμή ήταν πρόθυμη να τη γράψει. Αλλά αυτό δεν συνέβη ποτέ, αναβλήθηκε εξαιτίας της καθημερινότητας της δουλειάς της και του καθήκοντός της ως τακτικής αλληλογράφου. Έγραψε ένα σύντομο απολογισμό για τον Ι.Ν. Steinberg, [2], και έκανε άλλες περιστασιακές αναφορές, αλλά ήταν πάρα πολύ επίπονο να εξεταστεί σε βάθος η δράση της. Επίσης, υποψιάζομαι ότι η ίδια ήταν ενάντια στο να λέει πάρα πολλά. Εάν η διατήρηση των πληροφοριών είναι το καθήκον των βιβλιοθηκονόμων και των αρχειονόμων, τότε οποιοσδήποτε εμπλέκεται σε παράνομες δραστηριότητες θα πρέπει να γνωρίζει πώς να ξεχνά πράγματα. Και η Šimaitė σίγουρα το έκανε: όταν είχε απελαθεί, είχε ξεχάσει τόσο πολύ που δεν μπόρεσε να πει λέξη στους φίλους και την οικογένειά της, όταν προέκυψε η ευκαιρία. Ακόμα και μετά τον πόλεμο, δεν μιλούσε συχνά για να μην δημιουργήσει μπελάδες σε ανθρώπους - και δικαιολογημένα, λόγω της μεταπολεμικής σταλινικής καταστολής. Η Šimaitė ήταν πάντα μετρημένη (και επιφυλακτική) για όλα όσα έκανε, μη αναφερομενη στη διάσωση ανθρώπινων ζωών, αλλά στα «θελήματά της». [3]
Εδώ εμφανίζεται η Julija Sukys, η οποία είναι Λιθουανο-Καναδή συγγραφέας, και η οποία έχει τις γλωσσικές δεξιότητες να πει την ιστορία της Šimaitė: "Αυτό και μόνο με κάνει να αναρωτιέμαι αν η Šimaitė είχε γεννηθεί στη Γερμανία ή τη Γαλλία, και αν το όνομά της ήταν Anna Strauss ή Anne Simard, και αν είχε γράψει τα ημερολόγια και τα περιοδικά της σε μια σημαντική γλώσσα της Δυτικής Ευρώπης, ίσως κάποιος θα μπορούσε να γράψει γι’ αυτήν δεκαετίες πριν “ [4] Αντί αυτού, η Sukys έγραψε το βιβλίο “Epistolophilia” το οποίο περιέχει δύο ιστορίες:
τη ζωή της Ona Šimaitė και το δικό της ταξίδι μέσα από την αποκάλυψη της πρώτης, από ένα όνομα σε μια κάρτας καταλόγου, στο σημείο όπου το μάτσο των φωτοκοπημμένων γραμμάτων της να μην μπορεί να χωρέσει πλέον στις χειραποσκευές της. Οι επιστολές αυτές έδωσαν στο βιβλίο τον τίτλο του: «epistolophilia», που μπορεί να σημαίνει είτε την αγάπη για τη συγγραφή τους είτε την ασθένεια της συγγραφής επιστολών.
Οι δύο αυτές γυναίκες ζουν πολύ διαφορετικές ζωές. Η βιβλιοθηκονομία είναι «το αγαπημένο επάγγελμα» της Šimaitė, αλλά η Sukys (σε μια στιγμή αμφιβολίας) δοκιμάζει ένα βαθύ αίσθημα απογοήτευσης όταν συνειδητοποιεί ότι ήταν μια απλή καταλογοποιός, τη χαμηλότερη από τις χαμηλές αρμοδιότητες.» [5] Η Sukys στοχάζεται για τη γραφή των γυναικών -πώς συμβαίνει αυτό και δεν γίνεται- εν μέρει από τη δική της εμπειρία: «Μόνο μετά τη λήψη μιας σειράς μονομερών αποφάσεων σχετικά με τη φροντίδα...
- Emilio Crisi (ed.)
- Ιστορία Κοινωνικών Κινημάτων
Στις 16 Δεκεμβρίου 1889 γεννήθηκε στο Hongseong (σημερινή Νότια Κορέα), ο Kim Jwae-Jin, ήρωας του Κορεατικού πολέμου της ανεξαρτησίας, στρατιωτικός που ανέλαβε την αγροτική επανάσταση στη Μαντζουρία του 1929, που ξέσπασε και καθοδηγήθηκε από το αναρχικό κίνημα της Κορέας. Ως νέος, ενώ ακολουθεί στρατιωτική σταδιοδρομία, από την άλλη, δεσμεύεται στην καταπολέμηση των συνθηκών δουλείας στην οποία είχε βυθιστεί ο κορεατικός λαός.
Μέχρι το 1920, ο Kim θα διαδραματίσει εξέχοντα ρόλο στην εμβληματική μάχη του Chingsanli, κατά τη διάρκεια του αντιιμπεριαλιστικού πολέμου ενάντια στον Ιαπωνικό Αυτοκρατορικό Στρατό.
Αφού ανέλαβε διοικητής του βόρειου τμήματος του στρατού της ανεξαρτησίας, συναντήθηκε με τον Kim...
- Συλλογικό
- Ιστορία Κοινωνικών Κινημάτων
Η Industrial and Commercial Workers’ Union of Africa (Ένωση Βιομηχανικών και Εμπορικών Εργατών Αφρικής - ICU) ιδρύθηκε στο Κέιπ Τάουν το 1919. Το 1920 συγχωνεύθηκε με την επαναστατική συνδικαλιστική ένωση, Industrial Workers of Africa (Βιομηχανικοί Εργάτες της Αφρικής) και άλλα συνδικάτα. Μεγάλωσε ταχύτατα στη Νότια Αφρική μεταξύ της έγχρωμης και μαύρης εργατικής τάξης και των εκμισθωτών γης. Εξαπλώθηκε επίσης, τις δεκαετίες του 1920 και του 1930, σε γειτονικές χώρες.
Η ICU δεν ήταν ακριβώς επαναστατική συνδικαλιστική ένωση, αλλά επηρεάστηκε από τον επαναστατικό συνδικαλισμό.
Οι στόχοι της ICU ήταν μερικές φορές λίγο συγκεχυμένοι. Είχε δεχθεί επιρροές από αρκετές και ετερόκλητες ιδέες και ρεύματα....
- Η ηρωική ιστορία της Industrial and Commercial Workers’ Union of Africa (ICU): Αντλώντας διδάγματα
- Η τραγωδία του Haymarket
- Επεμβάσεις του στρατού σε εργατικές κινητοποιήσεις στην Αυστραλία από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και μετά
- Μανιφέστο Συνεδρίου Βιομηχανικών Εργατών 2, 3 και 4 Γενάρη 1905*
- Lajos Kassak (1887-1967) - Η ζωή ενός ανθρώπου στο προλεταριακό κίνημα
- Daisy Bindi (1904–1962)
- Σημειώσεις για την ΕΜΕΟ