Νέστωρας Μάχνο

Αναρχική Παρέμβαση

12 Οκτωβρίου 2016

• ιστορία αναρχικού κινήματος
• αναρχικό κίνημα
• ιστορία
• εργατική τάξη
• Ρωσία

Του Νέστωρα Μάχνο*

Το 14ο Συνέδριο του Ρωσικού Κομμουνιστικού Κόμματος έχει καταδικάσει απερίφραστα την ιδέα της ισότητας. Πριν το Συνέδριο ο Ζηνόβιεφ είχε αναφέρει την ιδέα στην πορεία της πολεμικής του ενάντια στους Ουστριάλοφ και Μπουχάριν. Δήλωσε τότε ότι το σύνολο της μοντέρνας φιλοσοφίας διακατεχόταν από την ιδέα της ισότητας. Ο Καλίνιν μίλησε σκληρά στο συνέδριο ενάντια σε αυτή την διαμάχη, υιοθετώντας τη γραμμή ότι κάθε αναφορά στην ισότητα δεν μπορούσε να βοηθήσει, παρά μόνο να είναι βλαβερή και δεν έπρεπε να γίνει ανεκτή. Η αιτιολογία του έχει ως εξής:

“Μπορούμε να μιλήσουμε στους αγρότες για ισότητα; Όχι, αυτό αποκλείεται, γιατί σε αυτή την περίπτωση, θα ξεκινούσαν να απαιτούν τα ίδια δικαιώματα με τους εργάτες, το οποίο θα ήταν σε πλήρη αντίθεση με την δικτατορία του προλεταριάτου. Παρόμοια, μπορούμε να μιλήσουμε για ισότητα στους εργάτες; Όχι, και αυτό αποκλείεται επίσης, γιατί αν, για παράδειγμα, ένας κομμουνιστής και ένα μη μέλος του κόμματος κάνουν την ίδια δουλειά, η διαφορά βρίσκεται στο ότι ο πρώτος πληρώνεται τον διπλάσιο μισθό από τον δεύτερο. Το να αποδεχτούμε την ισότητα θα επέτρεπε στα μη κομματικά μέλη να απαιτούν την ίδια πληρωμή που πληρώνεται στον κομμουνιστή. Είναι αποδεκτό αυτό, σύντροφοι; Όχι, δεν είναι. Μπορούμε λοιπόν να καλέσουμε για ισότητα ανάμεσα στους κομμουνιστές; Όχι, ούτε αυτό γίνεται, γιατί κατέχουν διαφορετικές θέσεις, με όρους δικαιωμάτων και υλικών συνθηκών επίσης»

Πάνω στην βάση τέτοιων συλλογισμών ο Καλίνιν συμπέρανε ότι η χρήση του όρου «ισότητα» από τον Ζηνόβιεφ μπορούσε να είναι μόνο δημαγωγική και βλαβερή. Στην απάντηση του ο Ζηνόβιεφ είπε στο Συνέδριο ότι, όταν είχε μιλήσει για ισότητα, το είχε εννοήσει με μια εντελώς διαφορετική έννοια.Όσο για τον ίδιο, αυτό που είχε στο μυαλό του ήταν η «σοσιαλιστική ισότητα», δηλαδή, η ισότητα που κάποια μέρα θα ερχόταν σε ένα περισσότερο ή λιγότερο μακρινό μέλλον. Προς το παρόν, μέχρι την στιγμή που θα γινόταν η παγκόσμια επανάσταση και αφού δεν υπήρχε τρόπος να γίνει γνωστό το πότε θα συμβεί αυτό, δεν μπορούσε να τίθεται ζήτημα ισότητας. Ειδικά, δεν μπορούσε να υπάρξει ισότητα δικαιωμάτων, γιατί αυτό θα κινδύνευε να μας σύρει στην κατεύθυνση πολύ επικίνδυνων «δημοκρατικών» παρεκκλίσεων.

Αυτή η αντίληψη της ιδέας της ισότητας δεν ξεκαθαρίστηκε σε κάποια απόφαση του Συνεδρίου. Αλλά, ουσιαστικά, τα δύο στρατόπεδα που συγκρούστηκαν στο συνέδριο ήταν σύμφωνα στο να θεωρηθεί η ιδέα της ισότητας σαν μη ανεκτή.

Προηγουμένως, και όχι τόσο πολύ καιρό πριν, οι Μπολσεβίκοι μιλούσαν εντελώς διαφορετικά. Ήταν κάτω από το λάβαρο της ισότητας που λειτούργησαν κατά τη διάρκεια της μεγάλης Ρωσικής Επανάστασης, για να ανατρέψουν την μπουρζουαζία, σε συμμαχία με τους εργάτες και τους αγρότες, με έξοδα των οποίων έφτασαν να καταλάβουν τον πολιτικό έλεγχο της χώρας. Ήταν κάτω από αυτά τα χρώματα που, μετά από οκτώ χρόνια διακυβέρνησης των ζωών και των ελευθεριών των εργατών της πρώην Ρωσίας -που από ‘δω και στο εξής θα γίνει γνωστή ως «Ένωση των Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών»- οι Μπολσεβίκοι τσάροι θα  προσπαθούσαν να πείσουν τους εργάτες αυτής της «Ένωσης» (που καταπιέζονταν από αυτούς), όπως επίσης και τους εργάτες από άλλες χώρες (τους οποίους δεν...

Περισσότερα …