Την Πέμπτη 15 Μαρτίου 2012, το HQ, μια τετραώροφη κατάληψη στην περιοχή Ashfield του Σίδνεϊ της Αυστραλίας εκκενώθηκε από δυνάμεις ιδιωτικής σεκιούριτι. Για 3 μήνες έμπνευσης και δραστηριότητας το κτίριο φιλοξενούσε πάνω από 20 άστεγους φοιτητές, εργάτες και αναρχικούς. Ο χώρος είχε γίνει κέντρο αναρχικής οργάνωσης και αντιπληροφόρησης, σημείο οργάνωσης διαδηλώσεων και δράσεων και αμέτρητων εντύπων, φυλλαδίων και αφισών που τυπώθηκαν για μαζική διανομή.
Από τυς ίδιους τους καταληψίες είχε ειπωθεί τότε:
«Μέσα στο HQ ο κόσμος είχε τη δυνατότητα να συλλογικοποιήσει τα όνειρά τους και να ξεκινήσει να στήνει το μικρόκοσμο μιας ελεύθερης κοινωνίας μέσα στην κυψέλη ενός παλιού κτιρίου. Όλοι όσοι ασχολήθηκαν με το χώρο είχαν ίσο λόγο στο πώς θα χρησιμοποιηθεί ο χώρος και κατέβαλαν χρόνο και δυνάμεις για τον καθαρισμό και τις επιδιορθώσεις. Η κατάληψη πήρε το όνομά της από μια μεγάλη πινακίδα του κτιρίου: “The Ideal Corporate HQ” («Η ιδανική επιχειρηματική υψηλή ποιότητα»).
Το μέρος θα μπορούσε να είχε μετασχηματιστεί σε ένα ανοιχτό κοιννωικό κέντρο και θα μπορούσαμε να είχαμε ανακοινώσει δημόσια την παραμονή μας με πανό που να κρέμονται από την οροφή, να το γιορτάσουμε με ένα πάρτι ανοίγματος, να δημιουργήσουμε ένα χαριστικό παζάρι, κοινωνική κουζίνα και ελεύθερο σχολείο. Δυστυχώς, λόγω των δρακόντειων μέτρων προστασίας της ιδιοκτησίας στην Αυστραλία και την έλλειψη ισχυρής αντίστασης, οι καταληψίες δεν έχουν νομικά δικαιώματα. Κάθε κατάληψη που ανακοινώνει δημόσια την ύπαρξή της ή ανακαλύπτεται από την ασφάλεια ή την αστυνομία, πρέπει να είναι έτοιμη για μια άμεση έξωση. Η αστυνομία έχει το δικαίωμα να εκκενώσει, να συλλάβει και να αποδώσει κατηγορίες οποιονδήποτε καταλαμβάνει εγκαταλελειμμένο κτίριο, χωρίς καν να επικοινωνήσει με τον ιδιοκτήτη.
Παρ' όλες τις δυσκολίες, οι καταλήψεις συνεχίζονται, όσο υπάρχουν άδεια σπίτια και άστεγοι, θα υπάρχουν καταλήψεις και καταληψίες. Υπάρχουν πάνω από 130.000 άδειες κατοικήσιμες ιδιοκτησίες στο Σίδνεϊ, χωρίς να αναφέρουμε τον τεράστιο αριθμό αμέτρητων άδειων εμπορικών ιδιοκτησιών. Κάθε ένας από αυτούς τους χώρους είναι μια ευκαιρία για αυτούς που δεν έχουν στέγη να δράσουν άμεσα για τις ίδιες τις δικές τους ανάγκες, χωρίς να πρέπει να περιμένουμε στις τεράστιες ουρές για κοινωνικές κατοικίες ή για ένα από τα καταφύγια διαστάσεων κελιού φυλακής που παρέχονται από κάποιες φιλανθρωπικές οργανώσεις.
Τους τελευταίους 6 μήνες στο Σίδνεϊ, ένας αριθμός μεγάλων άδειων κτιρίων έχει καταληφθεί και αποκλειστεί από αναρχικούς που προσπαθούν να στήσουν κοινωνικά κέντρα. Παρότι τα κέντρα αυτά έχουν εκκενωθεί από πολυάριθμες διμοιρίες των ΜΑΤ, δεν έχουμε ηττηθεί και δεν θα υποχωρήσουμε. Παρά την κρατική καταστολή θα συνεχίσουμε να παίρνουμε τα κτίρια, να δημιουργούμε χώρους ελέυθερους από το κεφάλαιο και να τους υπερασπιζόμαστε από την εισβολή της αστυνομίας. Επίσης ενθαρρύνουμε όποιον/-α δεν αντέχει άλλο τη ζωή με αφεντικά και σπιτονοικοκύρηδες να καταλάβει φυσικούς χώρους, από πάρκα μέχρι ολόκληρες γειτονιές και να διεκδικήσει τον έλεγχο μιας ζωής που περιορίζεται από τα κλουβιά του κεφαλαίου».
Πηγή: Indymedia Sydney
http://indymedia.org.au/2012/03/18/ashfield-anarchist-hq-evicted
...
- Joe Toscano
- Ιστορία Κοινωνικών Κινημάτων
Μια σύντομη ιστορική εισαγωγή σε μια από τις διάδοχες οργανώσεις του Melbourne Anarchist Club, στις αρχές του 20ού αιώνα.
Joe Toscano*
Η διάλυση του Melbourne Anarchist Club (Αναρχική Λέσχη Μελβούρνης) και η εξαφάνιση σχεδόν της αναρχικής παρουσίας στη Μελβούρνη κατά την τελευταία δεκαετία του 19ου αιώνα, είχε ως αποτέλεσμα, εκτός των άλλων, την εμφάνιση του Σοσιαλιστικού Κόμματος Βικτώριας (VSP - Victorian Socialist Party). Οι σοσιαλιστές, επηρεασμένοι από τον Βρετανό ηγέτη των Εργατικών Tom Mann, συγκρότησαν το Σοσιαλιστικό Κόμμα Βικτώριας το 1906.
Το Σοσιαλιστικό Κόμμα Βικτώριας αναπτύχθηκε γρήγορα και μέσα σε ένα χρόνο από την ίδρυσή του διέθετε ορχήστρα, μουσικό συγκρότημα, χορωδία...
- Δημήτρης Τρωαδίτης
- Γενικά Άρθρα
Οι άνθρωποι φοβούνται πιο πολύ να ζήσουν παρά να πεθάνουν. Η δημιουργικότητα, η ποικιλία των ενδιαφερόντων, η αίσθηση του ανήκειν στο μέρος όπου κατοικούν και η προσωπική ζωτικότητα, είναι χαρακτηριστικά που καθορίζουν την ποιότητα ζωής. Βάσει αυτών των προϋποθέσεων τα άτομα κατευθύνουν, εφόσον αυτό είναι δυνατό, την ύπαρξή τους, διαισθανόμενα πως αν δεν είναι σε θέση να εκφράσουν αυτές τις ιδιαιτερότητες κατά τρόπο πλήρη και ικανοποιητικό, δεν υφίσταται καμία δυνατότητα ύπαρξης ποιότητας στην ατομική τους ζωή και, κατά συνέπεια, στη συλλογική.
Η προσωπική ζωτικότητα δοκιμάζεται σκληρά από την εργασία (για όποιον την έχει), τη ρουτινιάρικη ζωή, τις μεταφορές, τις συνθήκες...
- Κείμενο παρουσίασης του ιστότοπου anarchism.espivblogs.net
- Ο αναρχισμός ως τρόπος ζωής… από την ελευθεριακή κομμουνίστρια Zoe Baker
- Henry David Thoreau, Πολιτική Ανυπακοή (Εκδόσεις Ερατώ – 2009)
- Υπήρξε και ένας άλλος Plekhanov
- Raul Zibechi, Αυτονομίες και Χειραφετήσεις – Η Λατινική Αμερική σε κίνηση (εκδ. “Αλάνα” 2010)
- Για τον αναρχικό κομμουνιστή και μαχνοβίτη Vasily Danilov (1893 – 1960)
- Νόαμ Τσόμσκι, Η χειραγώγηση των μαζών, Εκδόσεις Scripta
Στο κτήριο της Ελληνικής κοινότητας της Μελβούρνης στις 18/07/2019
Με τον Ελευθεριακό στο Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Πέρασμα, 22/01/2018
