Andrew Flood

Ιστορία Διεθνούς Αναρχικού Κινήματος

21 Μαρτίου 2022

• ιστορία αναρχικού κινήματος
• αναρχικό κίνημα
• κοινωνικοί αγώνες
• επαναστατικό κίνημα
• εργατική τάξη
• Ρωσία
• communist-party

Με την αφορμή της εισβολής του ρωσικού στρατού στην Ουκρανία, την έναρξη του πολέμου και την προσπάθεια συγκρότησης από διάφορους ριζοσπάστες ενός Δικτύου της Επιτροπής Αντίστασης για Διεθνή Λεγεώνα Εδαφικής Άμυνας στο οποίο καλούν “όλους τους πρόθυμους συντρόφους να οργανωθούν ανεξάρτητα σε χώρες γύρω από τα σύνορα της Ουκρανίας και να έρθουν σε επαφή μαζί μας για να γίνουν εθελοντές στον αγώνα κατά του ρωσικού ιμπεριαλισμού” όπου πολλοί θα αναρωτηθούν εαν είναι εφικτή η δημιουργία μιας ένοπλης αναρχικής δύναμης έξω απο εθνικούς στρατούς… δημοσιεύουμε ένα άρθρο για έναν επαναστατικό εξεγερτικό στρατό την “Μαχνοβτσίνα” που οδήγησε στην απελευθέρωση της ανατολικής Ουκρανίας λίγο μετά το 1917.

Του Andrew Flood*

Ως αναρχικοί πιστεύουμε ότι τα αφεντικά θα αντισταθούν σε μια επανάσταση, οπότε προκύπτει ότι δεχόμαστε την ανάγκη μιας ένοπλης δύναμης για να υπερασπιστεί την επανάσταση. Αλλά οι αναρχικοί αντιτίθενται επίσης στο μιλιταρισμό, που περιλαμβάνει τακτικούς στρατούς που ελέγχονται από τοκράτος μέσω των αξιωματικών, οι οποίοι έχουν ειδικά προνόμια όπως επιπλέον μερίδες, καλύτερα τρίμηνα, χαιρετισμό, κ.λπ. Έτσι, λοιπόν, ποια εναλλακτική λύση προτείνουν οι αναρχικοί; Οι αναρχικοί υποστηρίζουμε τις πολιτοφυλακές όπου οι αξιωματικοί εκλέγονται και είναι ανακλητοί, όπου η πειθαρχία είναι προϊόν συμφωνίας από όλους σε κάθε μονάδα. Αυτό δεν είναι απλώς μια θεωρία, αλλά έχει τεθεί σε εφαρμογή από αναρχικούς κατά τη διάρκεια αρκετών επαναστάσεων.

Στη Ρωσική Επανάσταση έδρασε μια δύναμη επηρεασμένη από τις αναρχικές ιδέες, ο Επαναστατικός Εξεγερτικός Στρατός – επίσης, γνωστός ως Μαχνοβτσίνα – που απελευθέρωσε την ανατολική Ουκρανία, και αποτελεί ένα τέτοιο παράδειγμα. Στο άρθρο του «Οι δύο Οκτώβρηδες», ο Ρώσος αναρχικός Πιότρ Αρσίνοφ, περιγράφει ότι τον Απρίλιο του 1917 “μεγάλοι γαιοκτήμονες άρχισαν παντού να εκκενώσουν την ύπαιθρο, προσπαθώντας να ξεφύγουν από την εξεγερμένη αγροτιά, ζητώντας προστασία για τα υπάρχοντά τους”.

Μέσω της άμεσης δράσης “το αγροτικό ζήτημα είχε σχεδόν λυθεί από τους φτωχούς αγρότες το συντομότερο στο διάστημα Ιούνη Σεπτέμβρη 1917″. Καθώς οι ιδιοκτήτες έφυγαν οι αγρότες κατέλαβαν τη γη και “όλη η επαναστατημένη Ρωσία ήταν καλυμμένη με ένα τεράστιο δίκτυο σοβιέτ εργατών και αγροτών, τα οποία άρχισαν να λειτουργούν ως όργανα αυτοδιαχείρισης”. Τα Διατάγματα που ψηφίστηκαν από την κυβέρνηση των Μπολσεβίκων κατά τους μήνες μετά τον Οκτώβριο “νομιμοποίησαν” αυτή την κατάσταση. Αυτό ήταν μέρος της διαδικασίας με την οποία οι Μπολσεβίκοι ξεφορτώθηκαν την εξουσία των ανεξάρτητων οργάνων αυτοδιαχείρισης όπως τα Σοβιέτ (εκλεγμένα εργατικά συμβούλια) και τις εργοστασιακές επιτροπές. “Νομιμοποιώντας ό,τι είχαν ήδη επιτύχει οι εργαζόμενοι, ήταν ένας τρόπος προώθησης του δικαιώματος του κεντρικού κράτους να έχει τον τελευταίο λόγο πάνω στην εργατική τάξη.

Η στάση των Μπολσεβίκων απέναντι στην εργατική τάξη, αποδεικνύεται ίσως καλύτερα από την ομιλία του Τρότσκι στο 9ο Συνέδριο του Κόμματος το 1920, όταν δήλωσε: “Η εργατική τάξη δεν μπορεί να αφεθεί να περιφέρεται σε όλη τη Ρωσία. Θα πρέπει να ρίχνεται εδώ κι εκεί, διορισμένη, να διοικείται ακριβώς όπως οι στρατιώτες”.

“Η καταναγκαστικήεργασία θα φθάσει στο μέγιστο βαθμό έντασής της κατά τη διάρκεια της μετάβασης από τον καπιταλισμό στο σοσιαλισμό”. “Λιποτάκτες από την εργασία θα πρέπει να στέλνονται σε πειθαρχικά τάγματα ή σε στρατόπεδα συγκέντρωσης”.

Αυτά τα αποσπάσματα αποδεικνύουν τον τρόπο σκέψης τωνΜπολσεβίκων όταν...

Περισσότερα …