Ο γνωστός ιταλός συγγραφέας Erri De Luca μίλησε στο OW για τη συμμετοχή του σε επαναστατική οργάνωση, για τον ρόλο του κινήματος σήμερα, για την αγάπη του για τον αλπινισμό, για τους λόγους που τον ωθούν να συνεχίζει να γράφει στα 72 του.
Τον Erri de Luca τον γνωρίζω από τα βιβλία του. Και τον θαυμάζω όχι μόνο για τα βιβλία του. Αλλά και για τον τρόπο ζωής του, τη σκέψη του, την ιδεολογία του.
Με λίγα λόγια η ζωή του έχει ως εξής: Γεννήθηκε στη Νάπολη το 1950. Υπήρξε συνιδρυτής της ακροαριστερής πολιτικής οργάνωσης Lotta Continua («Συνεχής Αγώνας»), είναι συγγραφέας, μεταφραστής, ποιητής, σεναριογράφος, σκηνοθέτης και ηθοποιός. Βιοπορίστηκε κάνοντας πολλά επαγγέλματα, από οδηγός φορτηγού, μέχρι εργάτης στη Φίατ και οικοδόμος για 20 χρόνια. Είναι αυτοδίδακτος σε διάφορες γλώσσες, αρχαία εβραϊκά, σουαχίλι, ρωσικά, γίντις.
Όσο για τη συγγραφική του καριέρα, έχει εκδώσει πάνω από 60 βιβλία. Στην Ελλάδα κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Κέλευθος τα παρακάτω (τα περισσότερα από τα οποία έχει μεταφράσει η Άννα Παπασταύρου): Το βάρος της πεταλούδας, Τα ψάρια δεν κλείνουν τα μάτια, Είσαι δικός μου, εσύ, Φύση γυμνή, Η ιστορία της Ειρήνης, Το παιχνίδι της χήνας, Aceto Arcobaleno. Το 2013 του απονεμήθηκε το Ευρωπαϊκό Βραβείο Λογοτεχνίας και χαρακτηρίστηκε από τον ιταλικό Τύπο «συγγραφέας της δεκαετίας».
Αν επιλέξεις να διαβάσεις κάποιο από τα παραπάνω βιβλία του, δεν θα δυσκολευτείς να αντιληφθείς το πάθος του De Luca για τα βουνά και τη φύση. Ο ίδιος είναι αλπινιστής με πολλές πρωτιές στην αγωνιστική αναρρίχηση.
Πριν λίγες μέρες ο Erri De Luca ήρθε στην Ελλάδα –για λιγότερες από 24 ώρες– για να παρουσιάσει το βιβλίο του με τίτλο «Το Αδύνατο». Δεν υπήρχε περίπτωση να το χάσω. Στον δρόμο προς κεντρικό βιβλιοπωλείο στην καρδιά της Αθήνας που θα γινόταν η παρουσίαση, έκανα δυο σκέψεις. Πρώτον: πόσο πολύ ήθελα να τον δω από κοντά να μιλάει. Και δεύτερον: πώς θα νιώσει που θα μιλήσει μπροστά σε.. δέκα νοματαίους, όπως συχνά συμβαίνει σε παρουσιάσεις βιβλίων σπουδαίων συγγραφέων που δεν απευθύνονται όμως σε ένα μαζικό κοινό.
Στο πρώτο δικαιώθηκα και με το παραπάνω, στο δεύτερο πάλι έπεσα έξω. Η αίθουσα της παρουσίασης ήταν ασφυκτικά γεμάτη με κόσμο. Ο Erri De Luca ήταν εκεί, μια λεπτή φιγούρα αλπινιστή, μια ευγενική φυσιογνωμία. Με μετριοφροσύνη και διαύγεια απαντούσε στις ερωτήσεις της μεταφράστριας και στη συνέχεια του κοινού, πάντα όρθιος, πάντα σε κίνηση, όπως επιβάλλει η συνείδησή του. Συγκράτησα ότι αγαπημένο του βιβλίο είναι ο Δον Κιχώτης (μα ποιο άλλο θα μπορούσε να είναι;) και ότι προτιμά να είναι πάντα μειοψηφία...
Για όσους δεν έχετε διαβάσει το τελευταίο βιβλίο του Erri De Luca με τίτλο «Το Αδύνατο», η πλοκή του έχει ως εξής: Ένας έμπειρος ορειβάτης, που έχει πληρώσει με πολυετή φυλάκιση τη συμμετοχή του σε αντιεξουσιαστική οργάνωση, βρίσκεται στο ίδιο ορειβατικό μονοπάτι με τον πρώην συναγωνιστή του και καταδότη του. Και συμβαίνει το αδύνατο· Ο «προδότης» ανασύρεται νεκρός από το βάθος του γκρεμού. Στην προσπάθεια να λυθεί το μυστήριο του θανάτου του, ένας δικαστής ανακρίνει τον πρώην αγωνιστή.
Επανέρχομαι στην παρουσίαση του βιβλίου του στην Αθήνα. Μπροστά σε ένα...
Γιώτα Τεμπρίδου*
Το κείμενο αυτό δεν προοριζόταν για δημοσίευση. Ετοιμάστηκε, μετά από πρόσκληση των εκδόσεων Εκτός Γραμμής, για την παρουσίαση του Φεμινισμός για το 99%: Μανιφέστο στη Θεσσαλονίκη: Είχα πει θα το γράψω, θα το διαβάσω και αυτό θα είναι όλο. Εκ των υστέρων, το μαζί, η Σταυρούλα και το Alterthess μ’ έκαναν να ξεπεράσω τη βεβαιότητά μου πως το κείμενο αυτό δεν είναι για δημοσίευση. Το αφήνω να πάρει τον δρόμο του, κρατώντας μέχρι κι εκείνο το «συζητάμε απόψε εδώ» απείραχτο. Προσθέτω μόνο τον πρώτο στίχο του «Τραγουδάμε δίχως φόβο»1 εν είδει τίτλου, έναν υπότιτλο, ελάχιστες υποσημειώσεις, τη...
Ανακοίνωση για τα 15 χρόνια της Αναρχικής Ομοσπονδίας του Ροζάριο
Προς το τέλος του 2008 μια ομάδα νέων αναρχικών αποφάσισε να ιδρύσει μια νέα πολιτική οργάνωση, την Ελευθεριακή Φάλαγγα Joaquín Penina (Columna Libertaria Joaquín Penina / CLJP). Η απόφαση δεν ήταν εύκολη. Μεταξύ των αναρχικών στο Ροζάριο η ανάγκη για μια οργάνωση που θα συγκέντρωνε τις προσπάθειές μας και θα καθοδηγούσε την πρακτική μας ήταν ένα πολύ συζητημένο ζήτημα. Ωστόσο, η εμπειρία της OAR (Organización Anarquista de Rosario / Αναρχική Οργάνωση του Ροζάριο) από τα τέλη της δεκαετίας του 1990′ επηρέασε βαθιά την απόφασή μας να οργανωθούμε, να επισημοποιήσουμε...
Στο κτήριο της Ελληνικής κοινότητας της Μελβούρνης στις 18/07/2019
Με τον Ελευθεριακό στο Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Πέρασμα, 22/01/2018