Το κείμενο αυτό του Ιταλού αναρχοκομμουνιστή Λουίτζι Φάμπρι, δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα της North-Eastern Fedaration of Anarchist Communists (NEFAC- Βορειοανατολική Ομοσπονδία Αναρχικών Κομμουνιστών) από τις βορειοανατολικές πολιτείες των ΗΠΑ και τον Καναδά, στις 6 Οκτωβρίου 2004. Μεταφράστηκε στα ελληνικά από το «Ούτε Θεός-Ούτε Αφέντης» τον Δεκέμβριο 2004-Ιανουάριο 2005.
Διάβασα με ισχυρή αίσθηση καλής θέλησης το πρόγραμμα για μια αναρχική «Οργανωτική Πλατφόρμα», το οποίο δημοσίευσε πέρυσι μια ομάδα Ρώσων συντρόφων στο Παρίσι και το οποίο έχει γίνει η αιτία μια φλογερής συζήτησης μεταξύ αναρχικών από διάφορες χώρες πρόσφατα. Η πρώτη εντύπωσή μου ήταν ότι δεν διαφωνούσα με πολλά από τα σημεία (της Πλατφόρμας) και, στην πραγματικότητα, πιστεύω ότι το πρόγραμμα αυτό περιέχει πολλές οδυνηρές και αδιαφιλονίκητες αλήθειες. Ολόκληρο το πρόγραμμα διαπνέεται από μια τέτοια διακαή επιθυμία να γίνει κάτι, να εργαστούμε για το καλό της υπόθεσής μας, κάτι το οποίο είναι αρκετά δελεαστικό.
Όλα αυτά βέβαια, δεν τυχαίνουν λίγης προσοχής από τους συντάκτες της «Πλατφόρμας», της οποίας η μεγάλη αξία οφείλεται σε έναν άλλο λόγο - θέτει υπό συζήτηση διάφορα προβλήματα έμφυτα στο αναρχικό κίνημα, όπως αυτά της θέσης των αναρχικών στην επανάσταση, της αναρχικής οργάνωσης στον αγώνα και πάει λέγοντας. Τα προβλήματα αυτά πρέπει να επιλυθούν εάν ο αναρχισμός πρόκειται να συνεχίσει να δίνει απαντήσεις στις αυξανόμενες ανάγκες του αγώνα και της παρούσας κοινωνικής ζωής.
Παρά τις ευνοϊκές αυτές παρατηρήσεις, εντούτοις - αν δεν κάνω λάθος - δεν νομίζω ότι το πρόγραμμα που προτείνεται από τους Ρώσους συντρόφους μπορεί να γίνει αποδεκτό από οποιαδήποτε αναρχική οργάνωση οποιασδήποτε σπουδαιότητας δεδομένου ότι, κατά την άποψή μου, περιέχει λάθη τα οποία είναι μεν μικρής σημασίας ώστε να παραμείνουν στο χώρο της φαντασίας της προσωπικής (και αμφισβητήσιμης) άποψης μερικών συντρόφων, αλλά που θα μπορούσαν να γίνουν η αιτία σοβαρών αποκλίσεων στο αναρχικό κίνημα εάν γίνουν αποδεκτά από κάποια οργάνωση και αποκτήσουν οποιαδήποτε προγραμματική αξία.
Ως προγραμματική βάση για μια οργάνωση, η «Πλατφόρμα» είναι αρκετά ιδεολογική και αρκετά μη πρακτική. Σε μια σειρά προβλημάτων (όπως η ταξική πάλη, η δημοκρατία, το κράτος, η επαναστατική μεταβατική περίοδος, ο συνδικαλισμός, κ.λπ.) στηρίζει αναμφισβήτητες απόψεις - μερικές σωστές, άλλες όχι - αν και η όποια άποψη σχετικά με αυτές μπορεί να ειπωθεί ότι ποικίλει από το σύντροφο σε σύντροφο. Η ομόφωνη συμφωνία ή ακόμα και η ευρεία συμφωνία γι αυτά τα σημεία μπορεί να είναι σχεδόν αδύνατη (και πράγματι άσκοπη, όσον αφορά τα πρακτικά αποτελέσματα για την οργάνωση που μας ενδιαφέρει). Αυτό που είναι σημαντικό είναι οι συγκεκριμένοι και θετικοί στόχοι του Αναρχισμού που πρέπει να πραγματοποιηθούν. Το σημαντικό είναι τι πρέπει και τι θέλουμε να επιτύχουμε όσον αφορά τη δράση, την ανεξάρτητη από τα δόγματα και τις ιδεολογίες με τις οποίες οι ενέργειές μας μπορούν να δικαιολογηθούν ή να αξιολογηθούν. Μου φαίνεται ότι στην «Πλατφόρμα» δεν αφιερώνεται αρκετός χώρος σ αυτό το ρεαλιστικό, εθελοντικό μέρος, εάν πρόκειται (η «Πλατφόρμα») να θεωρηθεί ένα πραγματικό προγραμματικό πρόγραμμα. Αλλά δεν επιθυμώ να μείνω αρκετά στην κριτική της «Πλατφόρμας» ως προγραμματικής βάσης για μια οργάνωση. Πιστεύω ότι οι υπερασπιστές της οι ίδιοι δεν επιμένουν σ αυτό και είναι έτοιμοι να το παραμερίσουν προκειμένου...
Βιβλιογραφικές πληροφορίες για τη φοιτήτρια, ηθοποιό και αναρχική επαναστάτρια Mariola Sirakova από τη Βουλγαρία.
Η Mariola Sirakova γεννήθηκε το 1904 στο Kilifarevo της Βουλγαρίας και προερχόταν από πλούσια οικογένεια. <p>
Πήρε μέρος στους αναρχικούς επαναστατικούς κύκλους από πολύ νεαρή ηλικία, εξεγειρόμενη ταυτόχρονα ενάντια στο οικογενειακό της περιβάλλον. <p>
Άρχισε να έχει σχέσεις με ένα Βούλγαρο αναρχικό τον Gueorgui Cheitanov. <p>
Το 1923 ένα στρατιωτικό πραξικόπημα είχε ως αποτέλεσμα το σφαγιασμό 35.000 εργατών και αγροτών. Η ένοπλη αντίσταση που ακολούθησε τερματίστηκε με τη βομβιστική επίθεση από το Κομμουνιστικό Κόμμα στον καθεδρικό ναό της Σόφιας με στόχο την ελίτ της...
(Ο δεύτερος ιστορικός πλους των εκδόσεων Βιβλιοπέλαγος)
Tου Μ. Κορακιανίτη
Όταν έχεις να κάνεις με ένα επαναστατικό κίνημα, όπως το ισπανικό αναρχικό κίνημα που για ένα χρονικό διάστημα 68 ετών (τα χρόνια που ο Μάρεϊ Μπούκτσιν χαρακτηρίζει «ηρωικά) προετοίμαζε καθημερινά στα έγκατα της κοινωνίας την τελική του έφοδο, δεν νομίζω ότι έχει τόση σημασία να εμμείνεις στην ήττα αυτού του κινήματος και στα αίτιά της.
Για να καταλάβουμε πόσο αφοσιωμένοι ήταν οι ισπανοί εργάτες {για παράδειγμα στη «μαύρη» (καθαρά αναρχική) Σαραγόσα} στην Ιδέα , δηλαδή στο σχέδιο ανατροπής της καπιταλιστικής κοινωνίας, αρκεί να παραθέσουμε το σχόλιο του άγγλου ιστορικού Ρεϊμόντ...
Στο κτήριο της Ελληνικής κοινότητας της Μελβούρνης στις 18/07/2019
Με τον Ελευθεριακό στο Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Πέρασμα, 22/01/2018