ΣΤΗ ΛΑΤΙΝΙΚΗ ΑΜΕΡΙΚΗ
Ένας από τους πρώτους αναρχικούς προπαγανδιστές στη Λατινική Αμερική ήταν ο Χιλιανός, Φρανσίσκο Μπιλμπάο (1823-18660, ο οποίος πήρε μέρος στα γεγονότα του 1848-1849 στη Γαλλία.
Στη Χιλή και στη Νέα Γρανάδα ιδρύθηκαν λέσχες οπαδών του Προυντόν και Λερού.
Το 1852 κυκλοφόρησε στην Μπογκοτά της Κολομβίας η «Ανάλυση του σοσιαλισμού και σαφής ερμηνεία, μεθοδική και ακομμάτιστη, των ιδεών των Σαιν Σιμόν, Ρ. Όουεν, Λερού και Προυντόν».
Το 1853 κυκλοφόρησαν στο Σαντιάγκο της Χιλής διάφορες αναρχικές μπροσούρες.
Το 1857 αναρχικοί ίδρυσαν στην Αργεντινή την «Τυπογραφική Εταιρία».
Το 1872 ιδρύθηκε στο Μπουένος Άιρες ένα γαλλικό τμήμα της Διεθνούς από Γάλλους που κατέφυγαν εκεί μετά την πτώση στης Παρισινής Κομμούνας.
Στο Μοντεβίδεο της Ουρουγουάης την ίδια εποχή ιδρύθηκε μια μπακουνικής επιρροής ομάδα. Ο Μπακούνιν το 1872 έστειλε απεσταλμένους του εκεί.
Στις 6 Νοεμβρίου 1875, η ομάδα «Διεθνιστές» του Μπουένος Άιρες, θέλησε να ανακηρύξει την πόλη σε Κομμούνα.
Το 1877 στο Ροζάριο και στο Μπουένος Άιρες οργανώθηκαν τον ίδιο μήνα άγριες απεργίες των τυπογράφων.
Την 1η Σεπτεμβρίου 1879, αναρχικοί της Ουρουγουάης και στις 18 του ίδιου μήνα αναρχικοί του Μπουένος Άιρες προσχώρησαν στην «Απολυταρχική Διεθνή».
Το 1879, ένα κέντρο αναρχικών στην Αργεντινή κυκλοφόρησε την εφημερίδα
«Η Ιδέα».
Την ίδια εποχή εκδίδονταν διάφορες αναρχικές εφημερίδες στις λατινοαμερικάνικες χώρες, όπως η «Πρωτοπορία» του Εδουάρδο Καμάνο, η «Ντεσκαμιζάντο» του Πέδρο Σαραρού, η «Αναρχία» στο Μπουένος Άιρες, η «Κοινωνική Επανάσταση» στο Μοντεβίδεο το 1880.
Το 1885 έφτασαν στην Αργεντινή οι Ερρίκο Μαλατέστα, Γαλιλέο Πίζα, Φραντσέσκο Νάτα και Φραντσέσκο Πέτσι, και κυκλοφόρησαν το «Κοινωνικό Ζήτημα», στα ιταλικά και ισπανικά.
Το 1885, επίσης, με πρωτοβουλία του Εττόρε Ματτέϊ, οργανώθηκε συνδικάτο ξυλουργών, ενώ ο ίδιος πρωταγωνίστησε στην ίδρυση της Αναρχοκομμουνιστικής Λέσχης Μπουένος Άιρες και το 1887 στην ίδρυση του συνδικάτου αρτοποιών.
Την ίδια εποχή εκδίδονταν και κυκλοφορούσαν στην Αργεντινή διάφορες αναρχικές εφημερίδες, όπως η αναρχοκομμουνιστική «Ο Διωγμένος» το 1890, η «Ανθρώπινη Διαμαρτυρία» του Γκρεγκόριο Ινγκλάν Λαφάργκα το 1897 η οποία το 1903 μετονομάστηκε σε «Διαμαρτυρία» με τον Ντιέγκο Αμπάντ ντε Σαντιγιάν.
Το 1898 υπήρχαν σε όλη την Αργεντινή, περίπου 30 συνδικάτα με αναρχικές απόψεις και δράση και όταν έφτασε εκεί ο Πιέτρο Γκόρι αυτό το χρόνο, συνεχίστηκε το έργο του Μαλατέστα και των συντρόφων του. Ο Πιέτρο Γκόρι ίδρυσε και το περιοδικό «Σύγχρονη Εγκληματολογία» και ήταν εκπρόσωπος των μεταλλωρύχων του Ροζάριο και από τους πρωτεργάτες της σύγκλησης του Συνεδρίου στις 25 Μαΐου 1904 από το οποίο προήλθε η FORA, η οποία στην καλύτερή της στιγμή έφτασε να έχει 500.000 μέλη (την ίδια εποχή ανάλογα συνδικάτα στη Χιλή είχαν μόνο 50.000 μέλη).
Στη Βολιβία το 1908 ιδρύθηκε η Ομοσπονδία το Λα Παζ.
Το 1923 ιδρύθηκε μια αναρχική ομάδα στην Μπογκοτά της Κολομβίας από την οποία ιδρύθηκε τον ίδιο χρόνο η Κολομβιανή Συνδικαλιστική Ένωση η οποία συγκέντρωσε στους κόλπους της συνδικάτα οδηγών τραμ, αρτοποιών, ηλεκτρολόγων, εφημεριδοπωλών, τυπογράφων, μεταλλωρύχων, εργατών φωσφόρου, βιοτεχνών και άλλων.
Ο αναρχικός Μανουέλ Γκονζάλες Πράντα, ήταν ένας από τους καλύτερους συγγραφείς της Λατινικής Αμερικής την εποχή αυτή.
Στο Περού, αναρχικοί άρχισαν το 1904 προπαγάνδα για το οκτάωρο και τον Μάιο του 1919 έγινε μια γενική απεργία με αναρχική υποκίνηση. Τον ίδιο χρόνο ιδρύθηκε η Περουβιανή Συνομοσπονδία, με πρωταγωνιστές τους αναρχικούς Κάρλος Μπάρμπα, Ανταλμπέρτο Φουτιέν και Νικόλα Γκουτάρρα.
ΣΤΗΝ ΤΥΝΗΣΙΑ
Ο Ιταλός αναρχικός, Νικολό Κοβέρτι, ήταν από τους ιδρυτές ενός κέντρου αναρχικής προπαγάνδας καθώς και της εφημερίδας «Εργάτης», το 1877, που αυτοχαρακτηριζόταν ως όργανο των αναρχικών της Τυνησίας και Σικελίας. Για τη δράση τους αυτή, ο Νικολό Κοβέρτι και οι σύντροφοί του, οδηγήθηκαν το 1878 στα δικαστήρια.
ΣΤΙΣ ΗΠΑ
Η πρώτη αναρχική εφημερίδα στον κόσμο φαίνεται ότι κυκλοφόρησε το 1833 στις ΗΠΑ από ένα σύντροφο και φίλο του Ρόμπερτ Όουεν, τον Τζόσουα Ουώρρεν (1798-1879) και λεγόταν «Ειρηνική Επανάσταση». Η απαρχή της κυκλοφορίας της εφημερίδας αυτής έγινε πολύ πριν αφιχθούν στις ΗΠΑ ονομαστοί αναρχικοί, όπως οι Γιόχαν Μοστ, Ερρίκο Μαλατέστα, Πέδρο Εστέβε, Γκιουζέπε Τζιανκαμπίλια, Λουίτζι Γκαλεάνι, Πιέτρο Γκόρι και άλλοι.
Ο αναρχοατομικιστής, Μπέντζαμιν Τάκερ, εξέδωσε το 1844 την εφημερίδα «Ελευθερία». Είχε, επίσης, μεταφράσει στα αγγλικά το «Θεός και Κράτος» του Μιχαήλ Μπακούνιν. Ασκούσε έντονη κριτική και στους κολλεκτιβιστές και στους κομμουνιστές και ειδικά στον Κροπότκιν. Το 1844, επίσης, κάποιοι αναρχοατομικιστές της Βοστόνης κυκλοφόρησαν το ένα και μοναδικό φύλλο της εφημερίδας «Αναρχοσοσιαλιστική Επαναστατική Επιθεώρηση».
Οι αναρχοατομικιστές έπαιξαν κάποιο ρόλο στην απεργία του Πίτσμπουργκ, το 1877, όπου ήρθαν σε οριστική ρήξη με τους υπόλοιπους αναρχικούς.
Το 1883 δημιουργήθηκε μια αναρχοκολλεκτιβίστικη οργάνωση στο Πίτσμπουργκ.
Στις 3 Μαΐου 1880 έχουμε τα γνωστά γεγονότα τους Χέιμαρκετ.
Το 1888 κυκλοφόρησε η αναρχική εφημερίδα «Ελευθερία» στη Βοστόνη.
Το 1891 εμφανίστηκε το «Ντεσπεράτ» του Πάτερσον, ενώ σιγά-σιγά άρχισαν να κάνουν την εμφάνισή τους οι ιταλόφωνες «Κοινωνικό Ζήτημα» στο Πάτερσον, «Αυγή» στο Σπρινγκ Βάλεϊ, «Ανθρώπινη Διαμαρτυρία» στο Σαν Φραντσίσκο, «Παράνομα Χρονικά» στο Πάτερσον και «Συναγερμός των Ανυπότακτων» στη Νέα Υόρκη. Στη Νέα Υόρκη, επίσης, κυκλοφόρησε η πρώτη ιταλική μετάφραση της «Κατάκτησης του Ψωμιού» του Κροπότκιν.
Η IWW ιδρύθηκε από μαρξιστές με τον Ντάνιελ ντε Λεόν, αλλά γρήγορα πέρασαν σε αυτή αρκετοί αναρχικοί και την επηρέασαν σημαντικά, με προεξάρχοντα τον Βίνσεντ Σαιν Τζον.
Στις 19 Νοεμβρίου 1915 εκτελέστηκε ο αναρχικός και μέλος της IWW, Τζόε Χιλλ, κατηγορούμενος για κλοπή και φόνο, αν και αθώος, ενώ την 1η Αυγούστου 1917 εκτελέστηκε ο Φρανκ Λιτλ.
ΣΤΗΝ ΚΟΥΒΑ
Στην Κούβα, που έως το 1898 ήταν ισπανική αποικία, όλα ξεκίνησαν από Ισπανούς αναρχικούς, όπως ο Σατουρνίνο Μαρτίνεζ, ο οποίος το 1868, οργάνωσε το Συνδικάτο Καπνεργατών Αβάνας. Οι πρώτες αναρχοσυνδικαλιστικές οργανώσεις εμφανίστηκαν το 1890 και ήταν αυτά των καπνεργατών και των λιμενεργατών.
Το 1902 στην Αβάνα έγιναν αιματηρές απεργίες, με 20 νεκρούς,. κάτι που επαναλήφθηκε στην ίδια πόλη το 1908.
Το 1925 η αναρχοσυνδικαλιστική Κουβανική Συνομοσπονδία Εργασίας προσχώρησε στην Κομμουνιστική Διεθνή.
Κατά τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, σημειώθηκαν από τους αναρχικούς μεγάλες αντιμιλιταριστικές και αντιπολεμικές διαδηλώσεις καθώς και στασιαστικές απεργίες τον Μάιο του 1919.
ΣΤΟ ΜΕΞΙΚΟ
Στο Μεξικό το 1888 ιδρύθηκε το βραχύβιο Αναρχοκομμουνιστικό Κόμμα, με τον Αλμπέρτο Σάντα Φε, ο οποίος ήταν αμφιταλαντευόμενος μεταξύ των ιδεών του Μπακούνιν και του Φουριέ.
Το 1881 οι Μεξικάνοι έστειλαν τον Νάταν Γκάντσο ως αντιπρόσωπό τους στο τότε διεθνές αναρχικό συνέδριο του Λονδίνου.
Το 1900 εκδόθηκε το περιοδικό «Αναγέννηση» του Ρικάρντο Φλόρες Μαχόν και τον Ιούλιο του 1906, όταν ο ίδιος είχε γίνει αναρχοκομμουνιστής, κυκλοφόρησε από τον ίδιο το πρόγραμμα του Φιλελεύθερου Κόμματος. Ο Μαχόν ήταν αυτός που έδωσε το σύνθημα για την έναρξη των απεργιών της Κανέτα το 1906, του Ρίο Μπλάνκο το 1907 και της ανταρσίας του 1908, γεγονότων που οδήγησαν στην εξέγερση της 10 Νοεμβρίου 1910 και την πτώση του κυβερνήτη Ντιάζ. Το 1909, ο Μαχόν αποπειράθηκε να οργανώσει άλλη μια εξέγερση, με το γενικό σύνθημα «Γη και Ελευθερία». Το 1914 προσπάθησε να ιδρύσει τη Σοσιαλιστική Δημοκρατία Κάτω Καλιφόρνιας, αλλά συνελήφθη και στάλθηκε στις φυλακές. Με τις ιδέες του επηρέασε τον Αιμιλιάνο Ζαπάτα. Πέθανε στην απομόνωση των φυλακών Λεβενουόρθ των ΗΠΑ στις 21 Φεβρουαρίου 1922.
