Μια σύντομη βιογραφία της Ρωσίδας αντάρτισσας και προπαγανδίστριας της Αναρχίας Μαριούσας (Μαρίας) Νικηφόροβα, η οποία πολέμησε στο ρωσικό εμφύλιο πόλεμο που ακολούθησε την επανάσταση του 1917. Το παρακάτω κείμενο είναι του Nick Heath και έχει δημοσιευτεί στο http://libcom.org. Γεννήθηκε στα τέλη του 19ου αιώνα στο Αλεξανδρόφσκ της Ρωσίας, πέθανε μάλλον μέσα στο 1919 σε άγνωστη περιοχή.
Γεννημένη στο Αλεξανδρόφσκ (σημερινό Ζαφορόζνι) η Μαρία Νικηφόροβα ήταν μια εργάτρια[1] που καταδικάστηκε σε θάνατο για τις ένοπλες επιθέσεις που πραγματοποίησε ενάντια στις τσαρικές αρχές το 1905, ποινή που μετατράπηκε σε ισόβια. Πέρασε μέρος της ποινής της στη φυλακή του Πετροπαβλόσκ στο Πέτρογραδ. Δραπέτευσε το 1910 καθώς τη μετέφεραν στη Σιβηρία, περνώντας όπως και ο Μπακούνιν από την Ιαπωνία στις ΗΠΑ κι από κει στη δυτική Ευρώπη. Επέστρεψε στο Αλεξανδρόφσκ το καλοκαίρι του 1917. Εκεί όλοι οι αναρχικοί ήταν είτε διανοούμενοι (σ.μ. δάσκαλοι κλπ) είτε χειρώνακτες εργάτες και χωρίζονταν σε αναρχοκομμουνιστές και αναρχοατομικιστές αλλά σύμφωνα με το Νέστορα Μάχνο αυτή ήταν μια καθαρή (σ.μ. με την έννοια της αδιαμόρφωτης) μορφή αναρχισμού (σ.μ. εννοεί τον ατομικισμό), και στην πραγματικότητα ήταν όλοι τους επαναστάτες αναρχοκομμουνιστές.
Στις αρχές Ιουνίου δημιούργησαν μια ομοσπονδία αναρχικών και άρχισαν να αναπτύσσουν έντονη δραστηριότητα μεταξύ των εργαζομένων.
Τον Αύγουστο του 1917 αυτή και το ένοπλο απόσπασμά της λήστεψαν μια στρατιωτική αποθήκη στο σταθμό Οριχίβ, κατόπιν επετέθησαν σε ένα σύνταγμα στρατού της πόλης από το οποίο όσοι δεν συνελλήφθησαν διασκορπίστηκαν ενώ όλοι οι συλληφθέντες αξιωματικοί εκτελέστηκαν. Μέρος των όπλων και πυρομαχικών που απαλλοτριώθηκαν πέρασαν στο Μαχνοβίτικο στρατό.
Μίλησε σε μια αγροτική συνέλευση που προήδρευε ο Μάχνο στο Γκιουλάι-Πόλε στις 29 Αυγούστου του 1917. Συνόδευσε τους Μάχνο και Αντόνωφ της αναρχοκομμουνιστικής ομάδας του Γκιουλάι-Πόλε σε με μια επίσκεψη στα εργοστάσια του Αλεξανδρόφσκ το 1917 που διήρκεσε αρκετές ημέρες, με στόχο το ξεσκέπασμα της αντεπαναστατικής δραστηριότητας που πραγματοποιήθηκε στο όνομα των εργαζομένων στα χωριά από το καθεστώς Κερένσκυ [2]. Συλλήφθη κρυφά την τρίτη νύχτα από το σοσιαλεπαναστάτη Ποπώφ και τον κομισσάριο της κυβέρνησης Μίχνο, επειδή συνόδευε τους αναρχικούς χωρίς να έχει εξουσιοδοτηθεί από τους αγρότες. Οι πράκτορές τους βρήκαν που διέμενε, την άρπαξαν και την οδήγησαν με αυτοκίνητο στη φυλακή.
Το επόμενο πρωί που οι εργάτες του Αλεξανδροφσκ έμαθαν για τη σύλληψη, σταμάτησαν την εργασία τους και σχημάτισαν πορεία με πανώ προς το Εργατικό-Αγροτικό Σοβιέτ. Αρπαξαν τον σοσιαλδημοκράτη Μοτσάλγι, πρόεδρο του Σοβιέτ, εξέλεξαν μια επιτροπή και ανάγκασαν τον Μοτσάλγι να πάει μαζί τους στη φυλακή και να ελευθερώσουν τη Νικηφόροβα. Αφού την απελευθέρωσαν οι εργάτες, την πέρασαν σε όλη την πορεία από μπλοκ σε μπλοκ και την οδήγησαν θριαμβευτικά στο Σοβιέτ. Κανένας από τους κομισσάριους δεν τόλμησε να τους μιλήσει τότε. Η Νικηφόροβα με ένα δυναμικό της λόγο κάλεσε τους εργαζομένους να συνεχίσουν τον αγώνα ενάντια στην κυβέρνηση, για την επανάσταση και για μια κοινωνία ελεύθερη από κάθε εξουσία.
Η έντονη επαναστατική της δραστηριότητα κέρδισε έναν έπαινο το 1918 από τον μπολσεβίκο στρατηγό Αντόνωφ.
Τον Ιανουάριο του 1918 χρησιμοποίησε πάλι το μεγάλο ταλέντο της σαν προπαγανδίστρια. Όταν τα αποσπάσματα των Κοζάκων του Δον ήταν έτοιμα να προσχωρήσουν στον αντεπαναστατικό στρατό των Λευκών του Κάλεντιν, παρεμποδίστηκαν...
Η καρδιά σας είναι γεμάτη με οίκτο και θλίψη απ’ το θέαμα της αθλιότητας που σκεπάζει την ανθρωπότητα, απ’ τις συγχύσεις και τα σκαμπανεβάσματα που τη βασανίζουν.
Και μένα επίσης. Τί κάνετε, τότε, γι’ αυτό, Mademoiselle;
Όπως όλοι εκείνοι που πιστεύουν στην αναγκαιότητα και το ότι είναι μοιραίο οι θεσμοί να μας κυβερνούν, δεν νομίζετε αν το σύνολο των κακών υπό το βάρος των οποίων οι άνθρωποι μοχθούν μπορεί να καταλογιστεί σ’ αυτούς τους ίδιους τους θεσμούς ή όχι. Και χωρίς να συλλογιστείτε αναμφίβολα απευθύνεστε σ’ εκείνους που τους πολεμούν, που τους καταδικάζουν κι εργάζονται για να τους αντικαταστήσουν με άλλες κοινωνικές ρυθμίσεις, και τους ζητάτε να απαρνηθούν την κακή δουλειά που κάνουν. Είμαι, Mademoiselle, ένας απ’...
Η FdCA οργάνωσε το 2ο Εθνικό Εργαστήριο για την αναρχική κομμουνιστική δουλειά στην τοπική κοινότητα, στις 18 Νοέμβρη 2007, στο LaboratorioSociale («Κοινωνικό Εργαστήριο») «LaTalpa» στη Ρώμη. Στο Εργαστήριο συζητήθηκε η αναρχική κομμουνιστική τακτική στην τοπική κοινότητα και το παρακολούθησαν μέλη της FdCA καθώς και άλλοι σύντροφοι από διάφορες περιοχές της χώρας (Abruzzi, Λάτσιο, Λομβαρδία, Marches, Τοσκάνη και Σικελία).
. Αυτό που ακολουθεί είναι το συμπέρασμα του Εργαστηρίου.
«Υποστηρίζοντας την αντίσταση στην πολιτική του καπιταλισμού της επίθεσης και εκμετάλλευσης της υπαίθρου και οικοδομώντας την ελευθεριακή εναλλαγή».
Η καπιταλιστική εκμετάλλευση της...
Στο κτήριο της Ελληνικής κοινότητας της Μελβούρνης στις 18/07/2019
Με τον Ελευθεριακό στο Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Πέρασμα, 22/01/2018