Your name

Ιστορία Διεθνούς Αναρχικού Κινήματος

04 Ιουνίου 2014

Του BaJin

Ένα μικρό άρθρο γραμμένο αρχικά στον γαλλικό Τύπο από τον Κινέζο αναρχικό LiPei-Kan (γνωστός γενικά στις αγγλόφωνες χώρες ως BaJin) που εξιστορεί παθιασμένα την ακροδεξιά καμπάνια τρομοκράτησης των αναρχικών, κομμουνιστών, σοσιαλιστών και Κορεατών στην Ιαπωνία, στον απόηχο του μεγάλου σεισμού το 1923 και την επακόλουθη αντίδραση μερικών αναρχικών οι οποίοι αναζήτησαν την εκδίκηση για τις δολοφονίες συντρόφων τους.

Στις 20 Φεβρουαρίου του 1928, ο Ιάπωνας σύντροφος WadaKyutaro πεθαίνει στις φυλακές της Akita, της πιο παγωμένης περιοχής στην βόρεια Ιαπωνία. Τα νέα του θανάτου του ήταν ένα σκληρό χτύπημα για μένα. Για πολύ καιρό έγραφα άρθρα στον κινεζικό Τύπο σχετικά με τα γεγονότα που οδήγησαν στην καταδίκη του Wada και στον μαρτυρικό θάνατο του FurutaDaijiro. Ο Wada είναι ένα καινούριο όνομα για την Ευρώπη, αλλά στις καρδιές των Γιαπωνέζων εργατών η θύμησή του θα διαρκέσει για πολύ καιρό, το ίδιο και με τον Furuta και πολλούς άλλους μάρτυρες, για τους οποίους θα πούμε ότι, λόγω των αναμνήσεων ζωής που άφησαν πίσω τους, δεν έχουν πεθάνει.

Η ζωή τους, οι αγώνες τους, ο μαρτυρικός τους θάνατος, απεικονίζουν μια τραγωδία που μόνο η πένα του Σαίξπηρ θα μπορούσε να αποδώσει την αξιοπρέπεια που της αξίζει. Αναλαμβάνω μια σύντομη σύνοψη γι' αυτή την υπόθεση, την γράφω με αίμα και δάκρυα, έτσι ώστε οι Ευρωπαίοι να γνωρίσουν ότι στις χώρες της μυστήριας Ανατολής, υπήρχαν και ακόμα υπάρχουν άνθρωποι που πέθαναν και πεθαίνουν για το θρίαμβο της Αναρχίας.

Η Σφαγή

Την 1 Σεπτεμβρίου του 1923 η Ιαπωνία χτυπήθηκε από τρομερούς σεισμούς. Ταυτόχρονα στο Τόκυο ξέσπασε μεγάλη φωτιά σε όλη την πόλη. Το σοκ από την κακοτυχία που τραυμάτισε σοβαρά τη χώρα έδωσε στην κυβέρνηση την ιδέα να την χρησιμοποιήσει ως πρόσχημα για να τσακίσει τα ανατρεπτικά κινήματα, από την κορεάτικη αντιπολίτευση μέχρι και τους αναρχικούς.

Μετά την φριχτή καταστροφή, ανάμεσα στους επιζήσαντες πρόσφυγες διαδόθηκαν φήμες από την φοβισμένη αστική τάξη που έλεγαν ότι “οι σοσιαλιστές και οι κορεάτες βάζουνε βόμβες”, “καίνε σπίτια”, “ρίχνουνε δηλητήριο στα πηγάδια και στα τρόφιμα”.

Αυτές οι φήμες πέσανε σε γόνιμο έδαφος: η ανάστατη αστική τάξη έλαβε αμυντικά μέτρα στις γειτονιές της: κοινοβουλευτικές οργανώσεις όπως η “Νέα Κοινωνία” και ο “Σύλλογος Παλαίμαχων Στρατιωτών” κινητοποιήθηκαν γρήγορα. Όλα τα μέλη αυτών των στρατιωτικών μονάδων λευκής φρουράς εξοπλίστηκαν με μακριά σπαθιά, πιστόλια και λόγχες από μπαμπού. Ο στόχος τους ήταν οι κορεάτες, οι σοσιαλιστές και οι ελευθεριακοί.

Η πρώτη νίκη των στρατιωτικών ορδών ήταν η καταστροφή πολλών σπιτιών των επαναστατών, οι συλλήψεις πολλών συντρόφων καθώς και οι βασανισμοί που ακολούθησαν.

Στις 3 Σεπτεμβρίου, ο σύντροφος Hirasana, 37 χρόνων, γραμματέας του συλλόγου των εργατών, “YunRodoKumial”, συνελήφθη μαζί με άλλους 10 συντρόφους. Μεταφέρθηκαν κρυφά στο αστυνομικό τμήμα του Kameido όπου και δολοφονήθηκαν με ξιφολόγχες. Τα σώματά τους κάηκαν μαζί με αυτά των δεκάδων δολοφονημένων κορεατών. Οι σύντροφοί μας πέθαναν φωνάζοντας “Ζήτω το Προλεταριάτο!”. Σε κάθε αστυνομικό τμήμα οι σύντροφοί μας δέχτηκαν βίαιη μεταχείριση...

Περισσότερα …