Η Luisa Capetillo υπήρξε μία από τις πιο αναγνωρισμένες οργανώτριες των εργατικών συνδικάτων καθώς και αγωνίστρια για τα δικαιώματα των γυναικών του Πουέρτο Ρίκο. Μια γυναίκα, πολύ μπροστά από την εποχή της, συγγραφέας, φεμινίστρια, ηγέτιδα των εργατών και αναρχική. Αγωνίστηκε όχι μόνο για να φέρει την αλλαγή στο αναδυόμενο εργατικό κίνημα του Πουέρτο Ρίκο, αλλά και για να δημιουργήσει περισσότερο χώρο σε μια -κατά μεγάλο βαθμό- ανδροκρατούμενη κοινωνία.
Γεννημένη το 1879, στο Arecibo του Πουέρτο Ρίκο, η Capetillo θα μεγαλώσει σε μια, πολιτικά και φιλοσοφικά, φιλελεύθερη οικογένεια. Οι γονείς της, Luis Echevarria και Luisa Margarita Perone (μετανάστρια από την Κορσική), εκπαίδευσαν την Luisa στο σπίτι, σε μια εποχή κατά την οποία οι επιλογές εκπαίδευσης των νέων γυναικών ήταν σπάνιες. Η αρχική επιρροή των Capetillos στη ζωή της Luisa θα αποκτήσει μια σταθερή παρουσία στο μεταγενέστερο έργο της, είτε επρόκειτο για τις απόψεις της για το γάμο (όπως και οι γονείς της, έμεινε άγαμη), την απόρριψη της καθολικισμού καθώς και τις απόψεις της για τα δικαιώματα των εργαζομένων.
Όταν ήταν 19 χρόνων συνάντησε τον Manuel Ledesma, εξέχοντα άνθρωπο, από καλοβαλμένη οικογένεια, στο Arecibo. Οι δύο γρήγορα συνήψαν σχέση και το 1898, η Lusia γέννησε το πρώτο τους παιδί, Manuel. Δύο χρόνια αργότερα, γεννήθηκε ο γιος τους, Gregorio, λίγο μετά τη γέννηση του οποίου, τερματίστηκε η σχέση της Luisa και του Manuel, αφήνοντας την Luisa ως μόνη μητέρα.
Η Luisa άφησε τους δύο γιους της στη φροντίδα της οικογένειάς της και βρήκε δουλειά σε ένα από τα πολλά εργοστάσια καπνού το Arecibo. Εκείνη την εποχή, η Αμερικανική Εταιρεία Καπνού (American Tobacco Company) είχε αναλάβει τον έλεγχο της καπνοπαραγωγής του νησιού, κυρίως λόγω του Ισπανο-Αμερικανικού Πολέμου. Αν και τόσο ο πόλεμος όσο και η πτώση της ισπανικής μοναρχίας είχε ως αποτέλεσμα μια κοινωνική και οικονομική αλλαγή, τα περισσότερα εργοστάσια στα οποία απασχολούνταν ντόπιοι εφάρμοζαν ακόμα το φεουδαρχικό σύστημα, ένα παρόμοιο σύστημα εργασίας με εκείνο του sharecropping της μετεμφυλιακής Αμερικής. Αυτό το σύστημα θα συνεχίσει, καθώς δικαιώμα ψήφου είχανμόνο εκείνοι που κατείχαν περιουσία και πλήρωναν φόρους, συχνά αφήνοντας πολλούς εργαζόμενους απλήρωτους και απομονωμένους.
Η πρώτη της επαφή με το εργατικό κίνημα σημειώθηκε κατά τη διάρκεια της απασχόλησής της στα εργοστάσια. Τότε έλαβε χώρα η συνάντησή της με μέλη της Καπνεργατικής Ομοσπονδίας (La Federacion de Tabaco), οργάνωση-μέλος της La Federacion Libre de Trabajadores (FLT - Ελεύθερη Ομοσπονδία Εργατών). Οι δύο αυτές οργανώσεις σχηματίστηκαν κατά τη διάρκεια της αμερικανικής κατοχής του Πουέρτο Ρίκο. Ήταν αυτή η στιγμή που η Capetillo θα αρχίσει να γράφει δοκίμια και άρθρα με τον γενικό τίτλο "Mi Opinion¨( "Η Γνώμη Μου"), για τις εφημερίδες της οργάνωσης. Άρχισε να κάνει περαιτέρω δουλειά στη βάση της FLT και το 1905 βοήθησε στην οργάνωση μιας αγροτικής απεργίας, γράφοντας, επίσης, συνθήματα για την απεργία αυτή. Η δουλειά της γινόταν γρήγορα όλο και πιο αναγνωρίσιμη, και έτσι έγινε η ηγέτιδα της οργάνωσης, κερδίζοντας το προς το ζην από την πώληση της εφημερίδας της εργάνωσης και ταξιδεύοντας σε όλο το Πουέρτο Ρίκο για να βοηθήσει, να οργανώσει και να εκπαιδεύσει τους εργαζόμενους σχετικά με τα δικαιώματά τους. Λόγω...
ΤΟΥ ΦΡΑΝΚΟ ΜΠΕΡΤΟΛΟΥΤΣΙ
Στο πλαίσιο του διεθνούς συνεδρίου με θέμα: «Ο αναρχισμός έχει μέλλον;» Ιστορία των γυναικών, των αντρών και των φαντασιακών τους Πανεπιστήμιο Τουλούζ-Λε Μιράιγ 27-29 Οκτωβρίου 1999
Ο ιταλόφωνος αναρχισμός έπαιξε θεμελιώδη ρόλο στο εσωτερικό της ιστορίας του διεθνούς αναρχικού κινήματος, και είναι αναμφισβήτητο ότι σε μερικές χρονικές περιόδους έγινε το σημείο αναφοράς σε θεωρητικό ή οργανωτικό επίπεδο - κυρίως την περίοδο ανάμεσα στην Κομμούνα του Παρισιού (1871) και τις ταραχές της Λουνιτζιάνα (1894). Αργότερα ο ρόλος αυτός θα εναλλάσσεται μεταξύ του γαλλικού και του ισπανικού αναρχισμού. Ωστόσο, μέχρι το δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, οι Ιταλοί αναρχικοί συγκαταλέγονταν στους...
Ακτιβιστής του αναρχικού χώρου και της Αριστεράς, συγγραφέας, κριτικός κινηματογράφου, ιστορικός, ποιητής, ο Ελληνοαμερικανός Dan Georgakas παραμένει ακμαίος κι οξυδερκής, παρά τα 77 του χρόνια. Κουβεντιάζουμε μαζί του, με αφορμή το ντοκιμαντέρ του Κώστα Βάκκα, Dan Georgakas-Επαναστάτης της Διασποράς, που προβλήθηκε στο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης την Πέμπτη 19 και το Σάββατο 21 Μαρτίου 2015.
Πώς ήταν να μεγαλώνεις στη «Greektown» του Ντιτρόιτ στη δεκαετία του ’40; Ποιες είναι οι εντονότερες αναμνήσεις σου από αυτή την εποχή;
Θα χρειαζόταν ένα βιβλίο, προκειμένου να μιλήσω για τους στοχασμούς μου σχετικά με αυτή την περίοδο της ζωής μου, και το...
Στο κτήριο της Ελληνικής κοινότητας της Μελβούρνης στις 18/07/2019
Με τον Ελευθεριακό στο Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Πέρασμα, 22/01/2018