Εισαγωγή
Αρχίζουμε τη μετάφραση και δημοσίευση των κεφαλαίων του εκ των βασικών έργων του Alexandre Skirda (Αλεξάντερ Σκιρντά, 1942-2020) με τίτλο «Facing the Enemy» και υπότιλο «A History Of Anarchist Organisation from Proudhon to May 1968» (Αντικρύζοντας τον Εχθρό - Μια Ιστορία της Αναρχικής Οργάνωσης από τον Προυντόν στον Μάη του 1968). Το βιβλίο γράφτηκε στα γαλλικά, μεταφράστηκε στα αγγλικά από τον Paul Sharkey, και εκδόθηκε στο AK Press σε συνεργασία με την Kate Sharpley Library, το 2002. Η ελληνική μετάφραση γίνεται από το Ούτε Θεός Ούτε Αφέντης και τα Κεφάλαια θα δημοσιεύονται όποτε τελειώνει η μετάφρασή τους.
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 1
Η χρεοκοπία του Σοσιαλισμού και η οπισθοχώρηση του Αναρχισμού
Η εποχή των σύγχρονων επαναστάσεων είναι απότοκο της Γαλλικής Επανάστασης, που έριξε μια μακρά σκιά σε ολόκληρο το 19ο αιώνα. Έτσι, άλλες Βαστίλες κατακτήθηκαν και, σταδιακά, χάρη στα καίρια χτυπήματα και τις εξεγέρσεις, με αποκορύφωμα τον ασυνήθιστο επαναστατικό αναβρασμό του 1848 και την άνοδο της Κομμούνας του Παρισιού το 1871, διαμορφώθηκε το επαναστατικό όραμα. Έκτοτε, οι υποστηρικτές του ασχολούνταν αδιάκοπα με τις προοπτικές της υλοποίησής του. Τώρα, έχουν αναδυθεί πολλές δυσκολίες στο φως όσον αφορά τις προσπάθειες και τα πειράματα που έγιναν εξ ονόματός του. Αυτά βρίσκονται εξίσου στην επινόηση ενός όσο το δυνατόν πιο ακριβούς ορισμού των στόχων του και τη χάραξη μιας στρατηγικής για την υλοποίησή τους.
Έτσι, ενώ ο αιώνας αυτός (στμ. εννοεί τον 20ό αιώνα) οδεύει πος το τέλος του και σύμφωνα με τις προβλέψεις ορισμένων από αυτούς τους σοσιαλιστές «προφήτες», ότι θα γινόμασταν μάρτυρες της πραγματοποίησης της «χειραφέτησης της ανθρωπότητας», είμαστε σε θέση να δηλώσουμε, χωρίς φόβο ή και χωρίς αντιφάσεις, δυστυχώς, ότι οι υποσχέσεις που ενέπνευσε η αρχή του αιώνα δεν έχουν εκπληρωθεί. Ειδικότερα, γίνεται ολοένα και πιο προφανές ότι η εξαιρετική τεχνολογική και επιστημονική εξέλιξη που σημάδεψε τη ζωή μας έφερε μόνο πικρές απογοητεύσεις ή μια τραγική αποθάρρυνση σε εκείνους που στήριξαν τις ελπίδες τους για μια ενδεχόμενη απελευθέρωση σε αυτήν την πρόοδο. Αντικρύζοντας μια τέτοια επιμονή των γεγονότων, η ιστορία έχει σημαδέψει το χρόνο, κάνοντας ένα γύρισμα μόνο και μόνο για να εξακοντίζεται προς κάθε κατεύθυνση. Όταν η μάσκα της πέσει, τα πρελούδια της επανάστασης ακολουθούνται από χλωμές και συνηθισμένες αυγές.
Μπροστά σε τέτοιες αυγές, μακριά από κάτι το ακτινοβόλο και το χορωδιακό, μήπως καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι η ίδια η έννοια της κοινωνικής επανάστασης έχει ξεπεραστεί; Φυσικά όχι. Αντίθετα, μιλώντας για τον εαυτό μας, είμαστε πεπεισμένοι ότι παραμένει η μοναδική προοπτική για μια πραγματικά ανθρώπινη κοινωνία. Και αυτό ανεξάρτητα από τους νικητές, τους σκοταδιστές και αυτούς που ασκούν πλύση εγκεφάλου όλων των τύπων: παρά τις μόδες κάθε είδους, τις σοσιαλιστικές μεταμφιέσεις και τα μαρξιστικά-λενινιστικά εγκλήματα - παρά τους αποστάτες της τάξης μας, τους αδιάφορους και τους απολίτικους ξερόλες που φαντάζονται ότι μπορούν να ξεφύγουν αλώβητοι κρατώντας αποστάσεις από τον κοινωνικό πόλεμο.
Αλλά πώς μπορούμε να εξηγήσουμε τις αποκλίσεις και τις επαναλαμβανόμενες αποτυχίες που υπέστη το επαναστατικό ιδεώδες, την πτώση του σε μια ντροπή και μια «παγκόσμια αρνητική» ετυμηγορία που λειτούργησε εναντίον του από ένα μεγάλο τμήμα του πληθυσμού της Γης; Η σωστή απάντηση σε...
Αναρχικός αγωνιστής που κατέχει εξέχουσα θέση στην καταλανική λογοτεχνία. Μέλος της CNT, το κύριο επίκεντρο των λογοτεχνικών και πολιτιστικών προσπαθειών του οποίου ήταν το θέατρο (ίδρυσε τον θίασο Agrupació Avenir), το οποίο επεδίωκε να θέσει στην υπηρεσία του απλού λαού.
Κατά την άποψη του Cortiella το θέατρο έχει καθήκον να θέτει ένα ελευθεριακό σχέδιο για την κοινωνία, γι' αυτό και απέρριπτε το θέατρο ως απλή ψυχαγωγία, γεγονός που εξηγεί γιατί πολλοί από τους χαρακτήρες του ενσαρκώνουν τις αρετές της εντιμότητας, της δικαιοσύνης και της ακεραιότητας που έβλεπε στον αναρχισμό. Έτσι, η κοινωνία δεν πρέπει να κλείνει τα μάτια στην...
Η Ομάδα Κομμουνιστών Αναρχικών του Μπελοτσέρκοφσκ (Belotserkovsk), στη Ρωσία, ήταν αντικείμενο μιας ανασκόπησης του επαναστατικού κινήματος από πλευράς του επικεφαλής της Ειδικής Διεύθυνσης του Αστυνομικού Τμήματος, συνταγματάρχη Ε. Τ. Κλίμοβιτς ως “ομάδα κρούσης" της εβραϊκής νεολαίας που έδρασε το 1909.
Στην πραγματικότητα δεν επρόκειτο για “ομάδα κρούσης", δηλαδή για μια ομάδα επαναστατών που ασχολείτο κυρίως με ένοπλες επιχειρήσεις (αν και σίγουρα ήταν παρούσα σε τέτοιες), αλλά για μια μάλλον στάσιμη ομάδα πραγματικά ντόπιων Εβραίων νέων που έδρασε από το καλοκαίρι έως φθινόπωρο του 1907 έως τον Γενάρη με Φλεβάρη του 1908.
Ένας από τους “αρχηγούς” αυτής της ομάδας ήταν...
Στο κτήριο της Ελληνικής κοινότητας της Μελβούρνης στις 18/07/2019
Με τον Ελευθεριακό στο Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Πέρασμα, 22/01/2018