Στις 31 Αυγούστου 1993 δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα The Star της Μαλαισίας ένα άρθρο του K. Baradan, το οποίο ήταν αρκετά ενδιαφέρον.
Ήταν η πρώτη φορα που το αναγνωστικό κοινό ενημερωνόταν για το ρόλο της βρετανικής αποικιακής διοίκησης στο σχηματισμό του συνδικαλιστικού κινήματος στη Μαλαισία και για τον άνθρωπο εκείνο ο οποίος αποδείχτηκε το πρόσωπο-"κλειδί" ιδρύοντας συνδικάτα και που ήταν ο John Brazier.
Ο Baradan σημειώνει ότι το 1949, ο σερ Henry Gurney (ύπατος αρμοστής που δολοφονήθηκε στο Fraser Hill το 1951) ήθελε το συνδικαλιστικό αυτό κίνημα να ελέγχεται από τους Ινδούς. Αυτό απαντά εν μέρει στο ερώτημα γιατί εμφανίζονται οι Ινδοί να ελέγχουν το συνδικαλιστικό κίνημα της χώρας.
Η απάντηση συνήθως που δίνεται είναι ότι οι Ινδοί, όντας πιο ομιλητικοί, ρέπουν ευκολότερα προς το συνδικαλισμό. Η απάντηση αυτή είναι σχεδόν παρόμοια με αυτή του Harry Miller στο ερώτημα γιατί το κομμουνιστικό κίνημα της χώρας αυτής ελεγχόταν αρχικά από τους Χαϊνανέζους. Η απάντηση του Miller είναι ότι επειδή αυτοί είχαν μια κάποια εμφάνιση κατωτερότητας. Αλλά αυτά όλα είναι κουβέντες καφενείου.
Δεν ήταν οι Ινδοί οι πρωτοπόροι του συνδικαλιστικού κινήματος της Μαλαισίας. Ήταν οι Κινέζοι.
Οι συνδικαλιστικές δραστηριότητες άρχισαν, παράνομα, μετά τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο και καθοδηγούνταν από μια ομάδα Κινέζων οι οποίοι ήσαν αναρχικοί και χωρίς καμιά έκπληξη ήρθαν στη χώρα αυτή από την Κίνα.
Στην Κίνα το πρόσωπο που ήταν ευρέως γνωστό ως ο "πατέρας του αναρχισμού" ήταν ο Lau Sze Fuk (γνωστός στην ιστορία ως Liu Shih-fu). Το 1912 ο ίδιος ίδρυσε στην Καντόνα μια αναρχική οργάνωση με το όνομα Hui-ming hsueh-she (Ο Κόκκορας) που κυκλοφορούσε το περιοδικό Min-Sheng (Η Φωνή του Λαού), γνωστότερο καλύτερα ως Man Seang (στη διάλεκτο Cantonese). Η γαλλική έκδοση του περιοδικού αυτού είχε τον τίτλο La Voco de la popolo (στη γλώσσα εσπεράντο).
Το 1914 ο Lau Sze Fuk ίδρυσε στη Σαγκάη την οργάνωση Σύντροφοι για μια Αναρχιστική Κομμουνιστική Κοινωνία που ήταν επίσης γνωστόή ως Κινεζικό Αναρχικό Κόμμα και στα κινέζικα ονομαζόταν Wu-cheng-fu tang ενώ στη δι’άλεκτο της Καντόνας Mo Cheng Fu Tong (δηλαδή “Κόμμα τη Μη Κυβέρνησης”). Η οργάνωση εκλαΐκευσε με απλό τρόπο τις αναρχικές ιδέες.
Το 1919 δημιουργήθηκε στη Malaya το Αναρχικό Κόμμα, οι στόχοι του αποσαφηνίζονταν ως ακολούθως: “Ελευθερία, Ισότητα, Αδελφότητα, Κοινότητα των Αγαθών, Συνεργασία. Ο καθένας καάνει ό,τι μπορεί και παίρνει ό,τι έχει ανάγκη. Δεν υπάρχουν κυβέρνηση, νόμοι ή στρατιωτικές δυνάμεις, ιδιοκτήτες, καπιταλιστές ή άρχουσα τάξη. Δεν υπάρχει χρήμα, θρησκεία, αστυνομία, φυλακές ή ηγέτες. Δεν υπάρχουν αντιπρόσωποι, επικεφαλείς οικογενειών, άτομα που δεν είναι μορφωμένα ή άτομα που δεν εργάζονται. Δεν υπάρχουν νόμοι για γάμους, πτυχία κάθε είδους, φτωχοί ή πλούσιοι και μόνο μια μέθοδος που υιοθετείται από οργανώσεις συντρόφων μέσω των κέντρων επικοινωνίας, μέσω προπαγάνδας με φυλλάδια, ομιλίες και εκπαίδευση, με παθητική ανίσταση σ’ αυτούς που βρίσκονται στην εξουσία.
Μην πληρώνετε φόρους, σταματήστε την εργασία, σταματήστε το εμπόριο. Με τη μέθοδο της άμεσης δράσης, δολοφονήστε και σπείρετε αταξία. Αναρχία είναι μια μεγάλη επανάσταση”.
...ΟΙ ΟΓΚΟΝΙ
Οι Ογκόνι είναι μια διαφορετική εθνοτική ομάδα στην ομοσπονδιακή δημοκρατία της Νιγηρίας. Ζουν σε μια από τις περισσότερο πυκνοκατοικημένες περιοχές, όπου σε κάθε τετραγωνικό χιλιόμετρο ζουν κατά μέσο όρο 1.250 άνθρωποι. Το Δέλτα του ποταμού Νίγηρα είναι ένα από τα πιο εύθραυστα οικοσυστήματα του κόσμου. Κι επειδή υπάρχει μια συνεχής βιομηχανική δραστηριότητα στην περιοχή αυτή, βρίσκεται περισσότερο σε κίνδυνο απ’ ό,τι κάθε άλλο Δέλτα ποταμού στον κόσμο.
Η σύνδεση των Ογκόνι με το περιβάλλον αποτελεί σύνδεση αίματος και ζωής. Η γη γι’ αυτούς είναι ιερή και έτσι την αντιμετωπίζουν. Οι Ογκόνι λενε ότι πριν...
Οι Ricardo Flores Magon, Enrique Flores Magon, Librado Rivera και Anselmo L. Figueroa, μέλη του PLM (Partido Liberal Mexicano – Μεξικανικό Ελευθεριακό Κόμμα) δικάστηκαν στο Λος Άντζελες από τις 4 ώς τις 25 Ιούνη 1912 με την κατηγορία της συνωμοσίας (ως αποτέλεσμα της εξέγερσης στη Baja California το 1911). Εξέτισαν την ποινή τους στην ομοσπονδιακή φυλακή στο νησί McNeil της Washington και αφέθηκαν ελεύθεροι στις 19 Ιανουαρίου 1914.
Στάθηκαν μπροστά μας φορώντας τη στολή της φυλακής. Θα μπορούσε κανείς να τους ξεχωρίσει από χιλιάδες άλλους, γιατί σε αντίθεση με άλλους φυαλακισμένους, η μακρά...
Στο κτήριο της Ελληνικής κοινότητας της Μελβούρνης στις 18/07/2019
Με τον Ελευθεριακό στο Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Πέρασμα, 22/01/2018